Πώς έγινα Ευρωέλληνας; - Του Νίκου Δήμου

Είναι δυνατόν να έχει κανείς δύο πατρίδες;

Είναι. Αν η μία είναι μέρος της άλλης. Π. χ. ένας Έλληνας από την Κρήτη μπορεί να είναι ταυτόχρονα Κρητικός και Έλληνας – μια και η Κρήτη είναι μέρος της Ελλάδας.

 Και η Ελλάδα είναι μέρος της Ευρώπης.

 Είχα την μεγάλη τύχη – και μακαρίζω τους γονιούς μου γι αυτό – να γεννηθώ δίγλωσσος, να μεγαλώσω τρίγλωσσος και να ολοκληρωθώ τετράγλωσσος.

 Γιατί και οι γλώσσες είναι πατρίδες.

 Κι αν έχεις ζήσει, διαβάσει, μελετήσει μια γλώσσα σε βάθος, έτσι που αυθόρμητα να σκέπτεσαι σε αυτή, να την μιλάς σαν την δικιά σου, να γνωρίζεις την λογοτεχνία της – τότε σου ανήκει και της ανήκεις.

 Ένα μυστικό για την ενότητα της Ευρώπης είναι η εξάπλωση της γλωσσομάθειας.

 Μας ενώνουν οι κοινοί στόχοι, οι κοινές αξίες, η κοινή παράδοση. Μας χωρίζουν τα σύνορα και οι γλώσσες.

 Τα σύνορα, στην σωστή στιγμή, τα καταργήσαμε. Τις γλώσσες πρέπει να τις καλλιεργήσουμε. Για να γίνει κάποτε κοινή και η σκέψη.

 Έτσι η κοινή παράδοση θα γίνει πιο κοινή. Και οι κοινές αξίες πιο οικουμενικές.

 Αν είμαι μία φορά υπερήφανος για τις Ελληνικές μου ρίζες, είμαι περισσότερο για την Ευρωπαϊκή μου ταυτότητα. Τις ρίζες τις πήρα αυτόματα (αν και χρειάστηκε να τις καλλιεργήσω). Την ταυτότητα χρειάστηκε να την δημιουργήσουμε: όλοι μαζί.

 Εκτός από τις γλώσσες ταξίδεψα πολύ σε όλες τις γωνιές της Ευρώπης και είδα πως είμαστε όλοι ίδιοι – και στην δουλειά και στην ανάπαυση, ονειρευόμαστε.

 Το ότι υπάρχει σήμερα στην υφήλιο μία ένωση κρατών με κοινότητα αρχών και αντιλήψεων, μία όαση δημοκρατίας, ελευθερίας και ισονομίας, είναι ένα θαύμα. Μόνο σαν όραμα μερικών μεγάλων ιδεαλιστών μπορούσε να την φανταστεί κανείς.

 Και θυμάμαι την αγωνία μου το 2015, μήπως δεν κάνει ο Αλέξης την Kolotumba.

 Λυπάμαι που ένα κράτος, πρωτοπόρο στους θεσμούς και τις ελευθερίες, σε μία κρίση μικρόψυχου εγωισμού αποσχίστηκε από την Ε. Ε. Είμαι βέβαιος πως κάποτε θα επιστρέψει. Θα συνειδητοποιήσει πως δεν έχει πια την Κοινοπολιτεία να την στηρίζει, πως αντίθετα κινδυνεύει να χάσει και την δική της ενότητα και να μείνει μόνη σε μία υφήλιο, όπου κολοσσοί σαν τις ΗΠΑ και την Κίνα θα κινούν τα νήματα.

 Μόνο μία πραγματικά ενωμένη Ευρώπη θα μπορούσε να γίνει ο τρίτος πόλος. Ας είναι καλά, ο μεγάλος Κωνσταντίνος Καραμανλής ο οποίος με πιέσεις, επιμονή, σχεδόν εκβιασμούς, έπεισε έναν ένα τους μεγάλους της Ευρώπης να δεχθούν την μικρή και ανώριμη Ελλάδα στην κοινότητά τους. Έζησα από κοντά τον αγώνα του και θαύμασα το πείσμα και την υπομονή του.

 Είναι τόσο όμορφο να κάθεσαι σε ένα καφενείο στο Παρίσι, στην Βιέννη, τη Μαδρίτη, το Βερολίνο, το Δουβλίνο και να νιώθεις πως όλοι γύρω είναι συμπατριώτες σου. Πως είσαι η πραγματοποίηση των ονείρων του μεγάλου Ευρωπαίου Βίκτορα Ουγκώ που είχε ονειρευτεί μία Ευρώπη ενωμένη και δεμένη με ακατάλυτους δεσμούς φιλίας και ομοψυχίας.

 Ευροέλλην πολίτης Δήμου Νικόλαος, χαιρετώ και υπογράφω! 

Doncat.blogspot.com