Το διακύβευμα - Του Απόστολου Βεργή*
Σε δύσκολες στιγμές ο χρόνος μεγαλώνει – και ακολούθως μνήμες, να διαδέχονται τις τραγωδίες ελαφρότητα, αστείοι άνθρωποι, άλλοι ηλίθιοι, λόγια που λέγονται για να πρέπει υποχρεωτικά να ξεχαστούν ταχύτατα – να αυτοβιογραφηθεί κανείς ή όχι;
Πάντως εγώ έχω καιρό μπροστά μου, μένω στα τωρινά, στα δεκαήμερα που διαδέχονται το ένα τ' άλλο, μένω σ' αυτά τα δεκαήμερα που θέλουν τούς σημαντικούς να κρύβονται και που προτρέπουν το λαό να θέλει να τον κυβερνούν πολύχρωμοι μάσκαραδες μαζί με κάποιους ζηλωτές χαμηλής υπόστασης – ποτές δεν είχα (και δεν έχω) χρόνο για δαύτους, το ριζικό μου μ' έταξε αλλού, να διηγούμαι τη ζωή, ενίοτε να βρίζω, να ανεβαίνω σκάλες, να μετράω δέντρα (ποιο είναι το ψηλότερο), όπως παλιά, παιδί, πάντα σε λάθος εποχή – να την αράζω πότε σε ζαχαροπλαστεία των sixties, πότε σε μπαρ των seventies, πότε σε γήπεδα των eighties – και από 'κει και πέρα απεργία για τα πλήθη και για ελάχιστους δημιουργία κι άνοδος.
Σκύβω συχνά να δω τα ταπεινά αγριολούλουδα πώς λειτουργούν, βλέπω και τα μυρμήγκια – της κακομοίρας γίνεται, κι όλα αυτά για θάνατο, θάνατο μέσα σε κατάσταση ανωνυμίας – κι εμείς οι άνθρωποι, λέει, να πιστεύουμε... Να πιστεύουμε στο ένα, να πιστεύουμε στο άλλο, να πιστεύουμε τον έναν, να πιστεύουμε τον άλλο, με διακύβευμα κάποια ευημερία ή την αθανασία, την αθανασία ή έστω κάποια επιστροφή, εδώ ή αλλού, που λεν στον άλλο κόσμο. Στην πραγματικότητα όμως το διακύβευμα είναι η εξουσία, η εξουσία του ενός στον άλλο, η εξουσία του ενός σε μιαν ομάδα, η εξουσία του ενός σε έναν κόσμο.
Όλα αυτά ωραία και καλά. Την ουσία όμως ψάξτε την σε μια λεπτομέρεια, στην εξουσία του ενός σε έναν κόσμο. Αλλά Σε ποιον κόσμο; Έλα ντε; Σε έναν κόσμο υποβαθμισμένο ο οποίος δεν αξίζει τίποτα;
*Απόστολος Βεργής, συγγραφέας- ποιητής
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
