Η βαρβαρότητα του ανθρώπου - Του Χρήστου Μπουσιούτα

«Το γεγονός πως ο άνθρωπος γνωρίζει το καλό και το κακό, αποδεικνύει την ανωτερότητα της σκέψης του σε σχέση με τα ζώα. Το γεγονός πως παρ’ όλα αυτά, κάνει το κακό, αποδεικνύει την ηθική κατωτερότητα σε σχέση με τα ζώα.»

Mark Twain

--------------------------

Ο άνθρωπος το σπουδαιότερο από όλα τα δημιουργήματα Του, που δεν διστάζει όμως να «αφαλοκόψει» την ανθρωπότητα, να σπείρει τον τρόμο και την καταστροφή για τα μικροσυμφέροντά του, την κυριαρχία του, τα πετρέλαια, τους αγωγούς, τις ζώνες επιρροής.

Και τις περισσότερες φορές, παρ’όλες τις εκατόμβες των θυμάτων δεν καταφέρνει να αλλάξει το στάτους κβο των πραγματων, όπως συνέβη στον πόλεμο της Κορέας, του Βιετνάμ, του Αφγανιστάν δύο φορές μάλιστα, μία με την εισβολή των Σοβιετικών και μία με την εισβολή των Αμερικανών πρόσφατα.

Μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, οι νικητές αποφάσισαν να χωρίσουν την ανθρωπότητα σε ανατολή και δύση, σε καλούς και κακούς, κρατώντας ο καθένας για τον εαυτό τους την ταμπέλα του καλού.

Η Κορεατική χερσόνησος είχε περισσέψει από την μοιρασιά.

Ο Τρούμαν και ο Στάλιν αποφάσισαν να πάρουν από ένα κομμάτι και άφησαν τον 38ογδοο παράλληλο ως όριο ανάμεσα στις δύο Κορέες.

Την Βόρεια την πήρε ως σφαίρα επιρροής της η Σοβιετική Ένωση και την Νότια την πήραν οι ΗΠΑ.

Αλλά τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά.

Ο Κιμ Ιλ Σούνγκ στον βορρά και Σίγκμαν Ρι στο νότο, πίστεψαν ότι ήταν οι καλύτεροι να κυβερνήσουν την χερσόνησο και άρχισαν τις ντουφεκιές.

Από δίπλα και τα μεγάλα αφεντικά τους.

Ο πόλεμος αυτός τερματίστηκε με συνθήκη μετά από 3 χρόνια, στο ίδιο σημείο απ' το οποίο είχε αρχίσει, χωρίς νικητές αλλά με πολλούς ηττημένους.

Έπειτα από τρία χρόνια οι Κορέες παρέμειναν ίδιες, με την Βόρεια και την Νότια, με τα ίδια σύνορα και με τον 38ογδοο παράλληλο πάντα να τις χωρίζει.

Το μόνο που είχε αλλάξει ήταν οι 3.500.000 νεκροί και οι κατεστραμμένες πόλεις και τα χωριά

Αυτά στην δεκαετία του 1950 (25 Ιουνίου 1950 έως 27 Ιουλίου1953)

Λίγο αργότερα έχουμε τον πόλεμο στο Βιετνάμ, την μεγαλύτερη ένοπλη σύγκρουση μεταξύ Δύσης και Ανατολής που διήρκησε 19 χρόνια (1 Νοεμβρίου 1955 έως 30 Απριλίου 1975).

Για δεκαεννέα ολόκληρα χρόνια ο άνθρωπος σκότωνε και έκαιγε.

Εκτιμάται πως οι θάνατοι ανήλθαν στους 3.800.000, εκ των οποίων 2.200.000 ήταν άμαχοι και κυρίως γυναικόπαιδα, ενώ 1.595.000 ήταν στρατιώτες.

Τα ίδια είχαμε και στον γνωστό Σοβιετικο-Αφγανικό πόλεμο.

Εννέα ολόκληρα χρόνια διήρκησε αυτός (27 Δεκεμβρίου 1979 έως 15 Φεβρουαρίου 1989) και άλλη εκατόμβη θυμάτων.

Υπολογίζεται ότι έχασαν την ζωή τους 15.000 Ρώσοι στρατιώτες.

Οι απώλειες των Αφγανών έφταναν το 1.500.000.

Αυτό που δεν κατάφεραν να κάνουν οι Σοβιετικοί, το επεχείρησαν πρόσφατα οι Αμερικάνοι με τις ίδιες περίπου τραγικές συνέπειες.

Πέρα από τους νεκρούς και τα συντρίμμια που άφησαν πίσω τους και εδώ δεν άλλαξε τίποτα, ούτε από τα κακοτράχαλα βουνά του Αφγανιστάν, ούτε βέβαια από την εξουσία που παρέμεινε στα χέρια των Ταλιμπάν.

Και φτάνουμε στα πρόσφατα:

Ο πόλεμος στο Ιράκ στην πρώτη φάση, επί προεδρίας του Τζορτζ Μπους και στην δεύτερή του φάση, υπό την προεδρία του Τζορτζ Μπους του νεότερου.

Τώρα οι πόλεμοι διαρκούν λιγότερο χρόνο, έχουμε βλέπετε καλύτερα όπλα, πιο αποτελεσματικά, σκοτώνουν από μακριά, δεν χρειάζεται η σύγκρουση σώμα με σώμα, έχεις ένα καράβι στην Μεσόγειο και μπαμ χτυπάς την Βαγδάτη, ούτε αίματα βλέπεις ούτε κορμιά διαμελισμένα.

Επειδή διήρκησε λιγότερο, δεν σημαίνει όμως ότι είχε και λιγότερα θύματα.

Συνολικοί θάνατοι 1.366.350 και 2.000.000 πρόσφυγες.

Τι άλλαξε στο Ιράκ;

Τίποτα πέρα από την διάλυση της χώρας που με το φευγιό τους, την εγκατέλειψαν στην κακή της μοίρα και το μακελειό συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Και ερχόμαστε στην κρίση της Συρίας. Δέκα χρόνια πόλεμος και σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχουν μετρηθεί πάνω από 4.00.000 πρόσφυγες και 271.138 νεκροί.

Ανάμεσά τους είναι 79.106 άμαχοι από τους οποίους 13.500 είναι παιδιά και 8.760 γυναίκες, μέχρι τον Φεβρουάριο του 2016.

Και εδώ δεν άλλαξαν πολλά πράγματα πέρα από το αίμα που χύνεται και τις καταστροφές.

Ο Άσαντ είναι ακόμα κυρίαρχος ενός διαλυμένου κράτους και παραμένει ακλόνητος στην εξουσία.

Τα αποτελέσματα της βαρβαρότητας του ανθρώπου τα τελευταία 100 χρόνια. Μόνο στον δικό μας αιώνα οι αριθμοί των νεκρών τρομάζουν.*

- Μεξικάνικη Επανάσταση (1910–1920) 1.000.000–2.000.000

- Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1914–1918) 20.000.000

- Ρωσικός Εμφύλιος Πόλεμος (1917–1921) 5.000.000–9.000.000

- Κινεζικός Εμφύλιος (1928–1949) 1.300.000–6.100.000

- Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1939–1945) 60.000.000–72.000.000

- Πόλεμος του Βιετνάμ (1945–1975) 2.300.000–3.800.000

- Πόλεμος της Κορέας (1950–1953) 2.500.000–3.500.000

- Πόλεμος Ανεξαρτησίας του Μπανγκλαντές (1971) 300.000–3.000.000

- Πόλεμος στο Αφγανιστάν (1979) 1.500.000–2.000.000

- Περίοδος Σοβιετικής επέμβασης (1979–1989) 1.000.000–1.500.000

- Πόλεμος Ιράν-Ιράκ (1980–1988) 1.000.000

- Δεύτερος Πόλεμος του Κονγκό (1998–2007) 3.800.000–5.400.000

- Πόλεμος Δύσης- Ιράκ ( 2003 – 2012) 1.366.350 

 Σύνολο: 97.700.000 – 130.666.350 *

Αυτό το τέλειο δημιούργημά Του κατάφερε μέσα σε 100 χρόνια να εξαφανίσει από τον παγκόσμιο χάρτη 13 Ελλάδες.

Και δεν είναι αυτοί οι μόνοι πόλεμοι. Λείπουν οι περιφερειακοί, οι «μικροί», με πολλές εκατοντάδες χιλιάδες θύματα και αυτοί.

Για να επιβεβαιωθεί η διαφορά του ανθρώπου από τα ζώα:

Τα ζώα σκοτώνουν από την ανάγκη τους για επιβίωση, από τον φόβο, η για να υπερασπιστούν τον χώρο τους.

Οι άνθρωποι σκοτώνουν για τα φράγκα, για να δείξουν την ισχύ τους, για να επιβάλουν την κυριαρχία τους, για να χωρίσουν την ανθρωπότητα σε ζώνες επιρροής.

Και το χειρότερο δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι ότι , ο άνθρωπος όχι μόνο δεν μαθαίνει από τα λάθη του, αλλά είναι πάντα έτοιμος να τα επαναλάβει.

Τελικά, μπορεί να απαντήσει ο άνθρωπος, τι είναι αυτό το σπουδαίο, που να αξίζει αυτό το τεράστιο τίμημα;