Δημοσιογραφία: Αλλοι ετίμησαν, άλλοι… αποτίμησαν - Του Γιώργη Μασσαβέτα
Ο Φρέντυ Γερμανός έλεγε πως “η δημοσιογραφία οδηγεί παντού”. Και υπάρχουν πολλές ιστορίες ανθρώπων που το επιβεβαιώνουν.
Ανθρώπων που πέρασαν από την δημοσιογραφία για να καταλήξουν άλλοι στο πολιτικό κατεστημένο και άλλοι να εξελιχθούν σε “ολιγάρχες” με τεράστιες περιουσίες. Οι οποίες βεβαίως ποτέ δεν έγιναν με… τον δημοσιογραφικό μισθό, όσο υψηλός και αν ήταν αυτός. Υπήρξα, στις δεκαετίες του ‘80 και του ‘90, από τους πολύ καλοπληρωμένους δημοσιογράφους. Αλλά, πιστέψτε με, δεν έκανα άλλη περιουσία πέρα από ένα διαμέρισμα 78 τετραγωνικών.
Για το πώς έφθασαν μερικοί να είναι κάτοχοι προκλητικών περιουσιών, μπορούν να βοηθήσουν, όποιον ενδιαφέρεται για την αλήθεια, κάποια από τα θύματα των εκβιασμών τους. Έτυχε να γνωρίζω από πρώτο χέρι κάποιες τέτοιες περιπτώσεις. Όπως εκείνου που την μια φορά, μετά τους σεισμούς του 1999, ζητούσε από γνωστό μεγάλο επιχειρηματία στον χώρο των κατασκευών -τώρα δε και της ενέργειας- “φακελάκι” τριακοσίων εκατομμυρίων δραχμών για να μη βγει με οκτάστηλο τίτλο, στην εφημερίδα που είχε εκδώσει, ότι τάχα η βιομηχανία του είχε ισοπεδωθεί από τον εγκέλαδο. Πράγμα που θα έριχνε την τιμή των μετοχών της στο χρηματιστήριο. Όπως ο ίδιος ζητούσε ένα μικρότερο πόσο από τους “κοτοπουλάδες” των Ιωαννίνων για να μη δημοσιεύσει ότι και τα δικά τους κοτόπουλα είχαν, τάχα, την ίδια ασθένεια με εκείνα του “Μιμίκου”, που καταστράφηκε. Αυτήκοος δε μάρτυς του περιστατικού, κατά τύχη, ο Ελληνοαμερικανός συγγραφέας και δημοσιογράφος Νίκος Γκατζογιάννης (Νίκολας Γκέιτζ).
Γνώρισα και τα διαμάντια και τα κατακάθια του επαγγέλματος. Και αισθάνομαι πράγματι πλούσιος διότι είχα την τιμή να συνεργασθώ και να απολάβω της φιλίας δυο διαμαντιών που “έφυγαν” τις τελευταίες ημέρες. Του Κώστα Παπαϊωάννου, του δημιουργού της σατιρικής εφημερίδας “Το Ποντίκι”, παθιασμένου δημοσιογράφου. Και του Πέτρου Λινάρδου, άγνωστου ίσως στο ευρύ κοινό, που ήταν ένας ευπατρίδης της δημοσιογραφίας, με καλλιέργεια, ευρυμάθεια, ιδίως όμως με ήθος και συναδελφικότητα.
Ε, προτιμώ να είμαι στο ίδιο στρατόπεδο με αυτούς και απέναντι στον βίο και την πολιτεία του Γιώργου Τράγκα. Κάθε Τράγκα. Και ας τα έχουν να τα χαίρονται οι κληρονόμοι του, αφού το ελληνικό κράτος και η ελληνική δικαιοσύνη δεν κατάφεραν να βάλουν στο χέρι τίποτε από αυτά, παρά το γεγονός ότι βοούσαν οι αποκαλύψεις διεθνώς. Και με την “λίστα Λαγκάρντ” και με τα “Panama papers”.
giorgismassavetas@gmail.com
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
