Η απειλή μιας πυρηνικής σύγκρουσης - Του Χρήστου Μπουσιούτα

 Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έφερε στην επιφάνεια μια τραγική πραγματικότητα.

Ότι μια πυρηνική δύναμη μπορεί να κηρύσσει τον πόλεμο σε μία γειτονική της χώρα, να σπέρνει τον θάνατο και την καταστροφή με την βεβαιότητα ότι η διεθνής κοινότητα όχι μόνο θα παραμένει ανήμπορη να αντιδράσει, αλλά θα εύχεται να μην επεκτείνει τον πόλεμο και σε άλλες όμορες με αυτήν χώρες.

Η παρουσία των πυρηνικών στο οπλοστάσιο μιας χώρας και ο τρόμος που προκαλεί η χρησιμοποίησή τους, δεν αφήνουν σε κανένα το περιθώριο αντίδρασης.

Όσο αυτές οι χώρες που κατέχουν πυρηνικά όπλα, βρίσκονται στο έλεος απρόβλεπτων ηγετών που έχουν συγκεντρώσει στα χέρια τους την απόλυτη εξουσία και οι πολίτες τους δεν έχουν περιθώριο αντίστασης στις αποφάσεις τους, η ανθρωπότητα θα ζει πάντα με αυτόν τον φόβο.

Το διεθνές δίκαιο, τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι διεθνείς συμφωνίες και συμβάσεις θα ακυρώνονται μπροστά στις απειλές και τον τρόμο που προκαλεί η χρησιμοποίησή τους.

Ο ΟΗΕ και τα ψηφίσματά του θα αγνοούνται προκλητικά και θα παραμένουν κενά γράμματα στο βιβλίο της ιστορίας.

Οι χώρες που διαθέτουν σήμερα πυρηνικό οπλοστάσιο είναι  Ρωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Κίνα, η Ινδία, το Πακιστάν, το Ισραήλ και η Βόρεια Κορέα.

Αν εξαιρέσουμε την Αγγλία και την Γαλλία που εμπνέουν μια σχετική ασφάλεια ότι δεν θα την μπουμπουνίσουν πρώτες, όλες οι άλλες χώρες, άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο και για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις είναι ικανές να τα χρησιμοποιήσουν.

Όσο κατέχουν πυρηνικά όπλα χώρες που οι ηγέτες τους έχουν καθεστωτικές αντιλήψεις και έχουν βάλει στον γύψο τους πολίτες τους, θα υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να ξαναζήσουμε τις εικόνες από το έγκλημα των Αμερικανών στην Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι.

Πάνω σε αυτόν τον φόβο που προκαλεί η χρήση τους στηρίζουν άλλωστε και την επιθετικότητά τους.

Πιστεύει κανείς ότι αν η Ρωσία δεν ήταν πυρηνική δύναμη, η απάντηση της δύσης στην εισβολή της στην Ουκρανία θα περιοριζόταν μόνο στην αποστολή κάποιων όπλων και πυρομαχικών στην Ουκρανία;

Πιστεύει κανείς ότι η εμπλοκή της διεθνούς κοινότητας δεν θα ήταν πιο άμεση, πιο συγκρουσιακή και πιο αποτελεσματική;

Πιστεύει κανείς ότι η Ρωσία θα τολμούσε αυτό το εγχείρημα αν δεν είχε την καβάτζα των πυρηνικών όπλων;

Εκείνο που κάνει ακόμα πιο δύσκολη την ενεργό εμπλοκή στις πολεμικές επιχειρήσεις της διεθνούς κοινότητας, είναι η αίσθηση που πλανάται ότι όταν αυτοί οι ηγέτες αισθανθούν «στριμωγμένοι» από τις εξελίξεις είναι ικανοί να ανοίξουν τον ασκό του Αιόλου και να φτάσουμε στην τρέλα.

Η απόφαση του Πούτιν να θέσει σε πλήρη ετοιμότητα το πυρηνικό οπλοστάσιο της Ρωσίας, αλλά και οι δηλώσεις του υπουργού εξωτερικών Λαβρόφ: «Ο Γ` Παγκόσμιος Πόλεμος μπορεί να είναι πυρηνικός και καταστροφικός», ζωντανεύουν τον εφιάλτη της πυρηνικής σύγκρουσης έστω και με  μικρότερης ισχύος πυρηνικά όπλα αν ο πόλεμος δεν πάει καλά για τους Ρώσους, η αργεί να φέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

«Η ιδέα να πατήσει ο Πούτιν το κουμπί είναι πιο πιθανή από το να επιτρέψει στη Ρωσία να χάσει τον πόλεμο» ομολογεί η δημοσιογράφος φερέφωνο του Πούτιν Μαργκαρίτα Σιμονιάν.

Μια προσομοίωση που επινοήθηκε από ειδικούς στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον ξεκινά με τη Μόσχα να ρίχνει μια πυρηνική προειδοποιητική βολή, το ΝΑΤΟ να απαντά με ένα μικρό πλήγμα και ο πόλεμος που ακολουθεί, να αποφέρει περισσότερες από 90 εκατομμύρια απώλειες τις πρώτες ώρες.

Αυτό που κάθε σώφρων άνθρωπος το είχε βγάλει από το μυαλό του το βλέπει σαν ενδεχόμενο να συμβεί και έχει οδηγήσει έναν μεγάλο αριθμό Ευρωπαίων πολιτών στα  φαρμακεία να αγοράσουν σκευάσματα ιωδίου.