Πατέλης – Γιατρομανωλάκης: Δύο κύριοι - Της Ρέας Βιτάλη

 Ο εκλεκτός μου, έτσι τον ονομάζω, διαπρέπει στον παγκόσμιο χάρτη. Θυμήθηκα τη στιχομυθία μας προ ημερών όταν διάβασα την απόφαση του Αλέξη Πατέλη και του Νικόλα Γιατρομανωλάκη να μηνύσουν το «Μακελειό» για τον εμετό χολής, για την υπάνθρωπη αντιμετώπιση της αξιοπρέπειας των ανθρώπων. Μελέτησα λέξη λέξη τις αναρτήσεις και των δυο

 «Ξέρεις Ρέα, μόνο όταν έφυγα από την Ελλάδα απελευθερώθηκα πραγματικά. Και στάθηκε αφορμή εκείνο το ζευγάρι. Στη χώρα μας, εκείνα τα χρόνια, η ομοφυλοφιλία ύπουλα μετατρεπόταν πάντα σε επιθεωρησιακό νούμερο π.χ “Φτερού”, “σύκα-καλέ σύκα”, άρα ή ξέσκιζαν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου ή συνθηκολογούσαν άκριτα μόνο για τεράστιες μορφές όπως του Μάνου Χατζιδάκι. Που ακόμα και εκείνον, ήρθε κάποτε μια «Αυριανή» να βγάλει επάνω του όλα τα μαύρα ζουμιά της. Ετσι πέρασα την αδιανόητη κάματο ψυχής να εμφανίζω φίλες μου ως δεσμούς μου και όλα αυτά τα χαζά. Μέχρι που η καριέρα μου με κατηύθυνε στο εξωτερικό. Και στο πρόσωπο εκείνων των Βέλγων είδα αυτό που λαχταρούσα και δεν είχε τύχει να το δω στα πάτρια. Ενα ζευγάρι κανονικό. Να ενεργεί όπως τα κανονικά ζευγάρια. Αφοβα. Και να είναι μαζί πολλά χρόνια. Δυο κύριοι. Ετυχε μάλιστα να είναι και οι δυο επιτυχημένοι στα επαγγελματικά τους. Δεν έχει νόημα να σου λέω λεπτομέρειες. Φαντάσου, είχα φτάσει 34 ετών για να δω, ότι μπορεί να γίνει και έτσι. Από τι “επαρχία” ερχόμουν! Τη συνέχεια τη γνωρίζεις. Μίλησα καθαρά στη μάνα μου, στην αδελφή μου, κι ας μην το πήγαν κάτω ποτέ, γνώρισα τον Κ. παντρευτήκαμε. Ησύχασε η ψυχή μου. Πόσα όμως χαμένα χρόνια….».

Ο εκλεκτός μου, έτσι τον ονομάζω, διαπρέπει στον παγκόσμιο χάρτη. Και είναι πλέον ένας άνθρωπος ολόκληρος. Κι έτσι τον καμαρώνω. Θυμήθηκα τη στιχομυθία μας προ ημερών όταν διάβασα την απόφαση του Αλέξη Πατέλη και του Ν. Γιατρομανωλάκη να μηνύσουν το «Μακελειό» για τον εμετό χολής, για την υπάνθρωπη αντιμετώπιση της αξιοπρέπειας των ανθρώπων, συνεχιστές του άλλου μεγάλου που μας άφησε χρόνους και που όσο ζούσε κανένας πολιτικός δεν είχε τα κότσια να λογαριαστεί μαζί του. Μελέτησα λέξη λέξη τις αναρτήσεις και των δυο.

Ο μεν Αλ. Πατέλης:

«Η ομοφυλοφιλία δεν είναι κτηνοβασία και δεν είναι ανωμαλία. Η εξίσωση ομοφυλοφιλίας και παιδεραστίας τρέφει την ομοφοβία και τα εγκλήματα ομοφοβικής βίας. Ο ελεύθερος λόγος δεν περιλαμβάνει το δικαίωμα στη συκοφαντική δυσφήμηση και τη ρητορική μίσους».

Αντιστοίχως ο Ν. Γιατρομανωλάκης:

«Μέχρι σήμερα απαξίωνα άρθρα και πρωτοσέλιδα σαν το σημερινό και δεν ασχολούμουν περαιτέρω. Όμως ίσως αυτό δίνει λάθος μήνυμα εντέλει, ειδικά την περίοδο που διανύουμε. Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη εφημερίδα συκοφαντεί, χωρίς να έχουν προκληθεί ιδιαίτερες αντιδράσεις. Αυτό το τοξικό κλίμα που καλλιεργείται είναι ευθεία απειλή, όχι μόνο κατά των ΛΟΑΤΚΙ αλλά κατά της κοινωνίας μας συνολικά».

Κύριοι…

Ο Αλέξης Πατέλης είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση στα μάτια μου. Είναι αφιερωμένος όσο ένας σκήτης στον Θεό του, στο να παλέψει για την διαφύλαξη της αξιοπρέπειας και την κατάθεση της αλήθειας τού καθένα. Αυτό είναι ένα «θέμα», όποτε έρχεσαι σε επαφή μαζί του. Μέσα σου μπορεί και να πεις «Eλεος! Τα ίδια θα πούμε; Φτάνει». Oπως λες στην επαφή σου με κάθε άνθρωπο, αφοσιωμένο σε αυτό που είναι αφιερωμένος, που με πείσμα πυξίδας γυρίζει τη συζήτηση στο «σημείο». Αλλά και πόσο συγκινητικά έντιμο είναι αυτό. Πόσο αλτρουιστικό να μην σου αρκεί η δική σου, τακτοποιημένη ζωή παρά να θες να απολαύσει και ο συνάνθρωπός σου τα οφέλη; Ο κύριος με το κοστούμι ήρθε, εγκαταλείποντας μια εξαιρετική καριέρα, επί σκοπώ. Χωρίς να προδίδει ή να μειώνει και τον σκοπό για τον οποίον τον επέλεξε ο Πρωθυπουργός, δηλαδή ως Οικονομικό του Σύμβουλο, αλλά παραλλήλως, ξεκαθαρίζοντας από την αρχή ότι έχει δυο ιερούς σκοπούς, όχι έναν. Hρθε γυμνός «κρυφών».

Αυτό με κάνει να σέβομαι τόσο τον ίδιο, όσο και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Πείτε μου αν έχει υπάρξει ανάλογη περίπτωση στα ελληνικά χρονικά. Αν πρέπει να καταθέσω μια δική μου ηθική στάση, μια δική μου πυξίδα, όχι για την ομοφυλοφιλία αλλά για το κάθε τι του ανθρώπου, θα επιχειρηματολογούσα ως πρώτιστο όλων, ότι η ζωή που αναλογεί στον καθένα μας είναι μια και μοναδική. Και μου είναι αδιανόητα ανέντιμο να χρονοτριβούμε είτε τη δική μας ζωή, είτε των άλλων, λες και περισσεύει χρόνος από τη δική μας. «Φαντάσου είχα φτάσει 34 ετών….» είχε πει ο εκλεκτός μου. Ούτε μέρα, αναγνώστες. Ούτε μέρα από κανέναν. Ευτυχώς στην πολιτική μας σκηνή, των πολλών «κρυφών», υπογείων, ρηχών, κοινωνικά αγράμματων, άτεχνων θεατρανθρώπων, υπάρχουν και κύριοι. «Ο Πρωθυπουργός γνώρισε τον σύζυγό μου όπως εγώ τη σύζυγό του». Τόσο απλό. Εκτός κι αν είσαι «Μακελειό» ή του «Μακελειού».

Θερμά συγχαρητήρια για την ευθεία βολή, στην ευθεία βολή. Αν όχι αυτοί, ποιος; Αυτό άλλωστε δεν είναι πολιτική επί της ουσίας;

ΥΓ. Στο διαδίκτυο μπορείτε να βρείτε το εμετικό εξώφυλλο. Δεν θα ήθελα να μολύνει το γραπτό μου.

ΥΓ2. Ενώ παρέδωσα το χρονογράφημα μου ήρθαν τα νέα για επίθεση με μπογιές στο σπίτι του Ν. Γιατρομανωλάκη, Υφυπουργού για θέματα Σύγχρονου Πολιτισμού. Κι αυτά Σύγχρονος «Πολιτισμός»; 

Πηγή: Protagon.gr