Εμένα δεν θα μου κουνάς το δάχτυλο, Αντώνη - Της Μαρίας Δεδούση

  Η τηλεοπτική ψυχαγωγία ξύπνησε ένα πρωί του Μαρτίου του 2023 και αποφάσισε να χτυπήσει ανελέητα το σύστημα. Κι εμάς που το στηρίζουμε. Πώς είπατε;

Φωτό: Pixabay

Εβαλα να δω το «Ράδιο Αρβύλα» που έπαιξε στις 6 Μαρτίου, καθώς όλοι μιλούσαν την επόμενη για αυτό, και με τα πρώτα δευτερόλεπτα, πριν καν αρχίσουν να μιλάνε, μου ήλθε να βάλω τα γέλια, που δεν είναι και πολύ κομψό τέτοιες μέρες…

Μα, μαύρα πουκάμισα και «Comfortably Numb» μήπως και δεν το πιάσουμε το υπονοούμενο; Πόσο προβλέψιμο και πόσο καλά –αν και πολύ παλιακά– σκηνοθετημένος ο θυμός και το πένθος βρε Αντώνη μου;

Θυμός και πένθος που σε κάνει να μην θες –από το 2008, όπως μας είπες– να ζεις σε αυτήν τη χώρα. Δεν έφυγες όμως, διότι εντάξει, αβάσταχτος ο θυμός και το πένθος και τα υπαρξιακά, αλλά είναι πολλά τα λεφτά Αρη· συγνώμη, Αντώνη ήθελα να πω.

Είναι τόσο πολλά τα λεφτά που, επί δεκαετίες τώρα, όλα αυτά που ειπώθηκαν χθες δεν υπήρχαν, ή πάντως δεν ήταν και τόσο ορατά ή σημαντικά. Ήταν άλλες, καθ’ εκάστην, οι προτεραιότητες. Και κατά καιρούς ήταν και πολύ συγκεκριμένες.

Μας εγκάλεσε 20 φορές ο Αντώνης Κανάκης στη συγκεκριμένη εκπομπή, ότι δεν είμαστε αρκετά σκεπτόμενοι και καθόμαστε και βλέπουμε το «Survivor» και ασχολούμαστε με «γκόμενους και γκόμενες», αντί να ασχολούμαστε με τα σοβαρά, διότι ο ίδιος πιστεύει ότι οι δικές του εκπομπές είναι συγκλονιστικά υψηλότερου επιπέδου και διαχρονικά έχουν προωθήσει τη σοβαρότητα και τα φλέγοντα της χώρας. Κι άμα του το πεις, θα σου απαντήσει «δεν είναι η δουλειά μου εμένα αυτή». Ε, άμα δεν είναι, άστη τη ρημάδα, μην την κάνεις καθόλου.

Γενικά, σήκωσε σύσσωμη η τηλεοπτική ψυχαγωγία τα δάχτυλα και μας τα κουνάει στη μούρη.

Ο Λιάγκας. Ο Κανάκης. Ο Μουτσινάς.

Ανθρωποι που κατά κανόνα έχουν γίνει διάσημοι πουλώντας τηλεοπτική κενότητα, αστεία αμφιβόλου ποιότητας και σάτιρα κατά βολή και περίπτωση. Ή και σοβαρότητα κατά βολή και περίπτωση, όπως το περίφημο «Βινύλιο» που ανέλαβε να ξεπλύνει με υπερλευκαντικό τον Νίκο Μαστοράκη για την εκπομπή με τους φοιτητές επί χούντας.

Σε ρόλους τηλεοπτικών κατηγόρων, ήρθαν να «βαρέσουν» τώρα το σύστημα και μαζί με το σύστημα κι εμάς που το στηρίζουμε, διότι αυτοί είναι επαναστάτες, με ξαφνική και ελαφρώς απροσδιόριστη αιτία. Το οποίο σύστημα έχει ταΐσει και συνεχίζει να ταΐζει τους ίδιους με χρυσά κουτάλια από γενέσεως ιδιωτικής τηλεόρασης. Και θα συνεχίσει εννοείται.

Κανείς από τους δημοσιογράφους, τους οποίους –ορθώς σε πολλά σημεία– βγάλανε στη σέντρα δεν πήρε ποτέ τα χρήματα που πήραν οι παρουσιαστές της «ψυχαγωγίας», ή του infotainment αν προτιμάτε, αυτού του παράξενου πράγματος που τη μία σου λέει τα κουτσομπολιά της ημέρας και την άλλη σου λέει πόσο άχρηστος είσαι που βλέπεις κουτσομπολιά. Δεν είσαι άχρηστος, σχιζοφρενικός είσαι και δεν φταίς κιόλας.

Οι πρωταγωνιστές της τηλεόρασης της χοντράδας, του Στάθη Παναγιωτόπουλου, των σεξιστικών αστείων του Λιάγκα, της αυτοαναφορικότητας και του γενικού τίποτα, της τηλεόρασης που ξύπνησε ένα πρωί στις αρχές Μαρτίου 2023 και θέλει να μας πει πόσο πάρα πολύ κακό είναι το σύστημα και πώς εμείς που το στηρίζουμε είμαστε όρθια βούρλα.

Αν υπάρχει κάτι πάνω στο οποίο στηρίζεται το κακό αυτό παλιοσύστημα, είναι ακριβώς αυτές οι εκπομπές. Αυτές φέρνουν τα έσοδα, αυτές ανεβάζουν τα νούμερα, αυτές διαπραγματεύονται συμβόλαια εκατομμυρίων κάθε χρόνο για να πάνε στο τάδε ή το δείνα κανάλι, αυτές αποπροσανατολίζουν τελικά τον τηλεθεατή, ώστε να μπορεί μετά ο παρουσιαστής τους να έρθει και τον κατηγορήσει ότι είναι αποπροσανατολισμένος. Τέλειο;

Αφού έχουν τόση καΐλα ο Λιάγκας και ο Κανάκης για την ερευνητική δημοσιογραφία, γιατί δεν πάνε στους ρεπόρτερ χωρίς σύνορα; Κι αφού έχουν τόση καΐλα για την κριτική, γιατί οι ίδιοι γίνονται πύραυλοι κάθε φορά που κάποιος τους κατηγορεί για κάτι;

Διότι, κρυμμένοι πίσω από την αβάσταχτη ελαφρότητα της μη-ευθύνης, της μη-ενημέρωσης, της μη-σοβαρότητας, μπορούν να κάνουν τους τιμητές των πάντων κι όταν οι άλλοι τους εγκαλούν, να φοράνε το αθώο, παιδικό προσωπείο του «μα, εγώ είμαι εδώ για να σας διασκεδάσω, μην με μπλέκετε με τα σοβαρά».

«Πρέπει να δούμε κι εμείς τις ευθύνες μας», είπε κλείνοντας ο Αντώνης Κανάκης. «Να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να σκεφτούμε από πότε γίναμε κομμάτια της διαπλοκής».

Ας κοιταχτεί ο ίδιος, που είναι τόσο θαρραλέος και επαναστάτης, και ας μας πει και εμάς που είμαστε νομιστεράκια του συστήματος. Ας πάμε, λίγο, σε διαφημίσεις και η τηλεοπτική επανάσταση επανέρχεται. Μην φύγετε. 

Πηγή: Protagon.gr