Τι σημαίνει για την οικονομία το αποτέλεσμα των εκλογών

Του Τάσου Δασόπουλου 

Φωτό: Pixabay.com

Την κατηγορηματική άρνηση, όλων των εναλλακτικών που θα είχε η αλλαγή της - όχι χωρίς σφάλματα - σημερινής οικονομικής πολιτικής, η οποία ακολουθήθηκε από το 2019 μέχρι και σήμερα, σηματοδότησε το χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα, το οποίο χωρίς δυσκολία να χαρακτηριστεί ως απροσδόκητο.

Οι τελευταίες 15 - 20 ημέρες, ήταν αρκετά "ενημερωτικές" για τις εναλλακτικές της σημερινής διακυβέρνησης που βρίσκονταν στο τραπέζι. Η άρνηση του ΠΑΣΟΚ να συνεργαστεί σε μια κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον αρχηγό του κόμματος που θα ήταν πρώτο στις εκλογές, (ανεξάρτητα αν αυτό θα ήταν η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ) διέγραφε το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης συνεργασίας, με ορίζοντα 4ετιας. Οι εναλλακτικές που έβαλε στο τραπέζι (έμμεσα ή άμεσα) το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, οι οποίες αφορούσαν, είτε κυβέρνηση του δευτέρου κόμματος με άλλα κόμματα πλην του πρώτου, είτε κυβέρνηση "ειδικού σκοπού", αποτελούσαν βραχύβιες λύσεις, με μεγάλη πιθανότητα να οδηγήσουν σε μια δυσλειτουργική κυβέρνηση ή μια ακυβερνησία, η οποία θα απειλούσε να εκτροχιάσει την οικονομία.

Εκτός από τις "εναλλακτικές" κυβερνήσεις είχαμε και κάποιες ενδείξεις αλλαγής της οικονομικής πολιτικής που ανησύχησαν. Η πρόταση του ΜέΡΑ25 (ενός υποψήφιου εταίρου για μια κυβέρνησης συνεργασίας) για ένα αρκούντως αόριστο σχέδιο ηλεκτρονικών πληρωμών με το κωδικό όνομα "Δήμητρα", ξύπνησε τις μνήμες με τα IOU του πρώτου εξαμήνου του 2015. Το ίδιο και οι προτάσεις για κλείσιμο της ΤτΕ και των τραπεζών. Το "κερασάκι στην τούρτα", ήταν θέση του πρώην υπουργού Εργασίας κ. Γιώργου Κατρούγκαλου, για επαναφορά αναλογικών εισφορών στο 20% των εισοδημάτων των μη μισθωτών. Σε συνδυασμό με το "κρυφτό" για το κόστος και κυρίως τη χρηματοδότηση του προεκλογικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, το τελευταίο αυτό θέμα, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από όλους τους επαγγελματικούς και τους επιστημονικούς κλάδους οι οποίοι έζησαν κακές μέρες με το "νόμο Κατρούγκαλου" του 2016, 

Μετά από όλα αυτά το χθεσινό αποτέλεσμα των εκλογών ήταν λίγο ως πολύ αναμενόμενο (αν και η νίκη της ΝΔ ήταν μεγαλύτερη από τις προβλέψεις) αφού όλες οι εναλλακτικές, όπως αναπτύχθηκαν, ήταν εξαιρετικά επικίνδυνες για την πορεία της οικονομίας. Η δε έκταση της νίκης που δίνει μεγάλη πιθανότητα για αυτοδυναμία της ΝΔ, εκτός των άλλων, έφερε και μια εβδομάδα νωρίτερα το δεύτερο και μάλλον τελευταίο κύκλο των εκλογών, στις 25 Ιουνίου αντί της 2ας Ιουλίου, κάτι που επιταχύνει, τη συνέχιση της οικονομικής πολιτικής. 

Ανακούφιση στις Βρυξέλλες 

Η προεκλογική περίοδος, ήταν υπό τη συνεχή παρακολούθηση και των Βρυξελλών. Παρά την πάγια τακτική να μην εκφέρεται κανένα απολύτως σχόλιο σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις στα κράτη μέλη, μια Κυβέρνηση συνεργασίας που δεν θα ήταν σταθερή, δεν θεωρούνταν ιδανικό σενάριο για την Ελλάδα. Τούτο με δεδομένο, το κακό ιστορικό των σύντομων Κυβερνήσεων συνεργασίας, κατά τη διάρκεια των μνημονίων. Η πάγια δήλωση που κάνουν και τώρα κοινοτικοί αξιωματούχοι είναι "θα συνεργαστούμε με οποιαδήποτε εκλεγμένη νέα Κυβέρνηση". Θεωρούν όμως ως αυτονόητο, ότι η Κυβέρνηση θα πρέπει να είναι σταθερή και να έχει την απαραίτητη πλειοψηφία, ώστε να μπορεί παίρνει αποφάσεις. Αξιωματούχοι της ΕΕ, μετά το χθεσινό αποτέλεσμα, εξέφραζαν την αισιοδοξία τους, ότι η συνεργασία με την Ελλάδα, θα συνεχιστεί κανονικά μόλις εκλεγεί η νέα κυβέρνηση. 

Οι οίκοι αξιολόγησης 

Εκτός από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, υπό συνεχή παρακολούθηση έχουν τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και οι οίκοι αξιολόγησης, από τους οποίους αναμένουμε την κρίσιμη αναβάθμιση, η οποία θα επαναφέρει την πιστοληπτική ικανότητα της οικονομίας, στην επενδυτική βαθμίδα. 

Παρά τις αποστάσεις εμφανίστηκαν να παίρνουν από τις πολιτικές εξελίξεις, τονίζοντας ότι δεν αναμένουν σημαντικές αλλαγές οικονομικής πολιτικής όποια και αν είναι η νέα κυβέρνηση, έχουν θέσει πολλές φορές τους όρους τους H Standard & Poors, η Fitch, η DBRS και η SCOPE, οι οίκοι έχουν κατατάξει την Ελλάδα ένα σκαλί κάτω από την ελάχιστη επενδυτική βαθμίδα, πριν κάνουν την κρίσιμη αναβάθμιση θεωρούν αυτονόητη 

 - Τη συνέχιση της συνεχής δημοσιονομικής πολιτικής.

- Τη συνέχιση της μείωσης του χρέους και των κόκκινων δανείων.

- Τη συνέχιση μεταρρυθμίσεων. 

- Την πολιτική σταθερότητα.

Οποιαδήποτε παρέκκλιση από αυτές τις τέσσερεις κατευθύνσεις ή συνολική αλλαγή οικονομικής πολιτικής θα ανέβαλε - χωρίς προειδοποίηση - την κρίσιμη αναβάθμιση της Ελληνικής οικονομίας, επ' αόριστον.

Capital.gr