Μετεκλογικό (από το κατάστρωμα) - Της Ρέας Βιτάλη

  Μια αδιαπραγμάτευτη νίκη για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, άρα και ελευθερία κινήσεων-μεταρρυθμίσεων. Τιμωρία στον ΣΥΡΙΖΑ και την τοξικότητά του, τη νοοτροπία «ό,τι να ’ναι». Ενα ενθαρρυντικό χάδι στο ΚΚΕ. Το ΠΑΣΟΚ στα ίδια, ίσως για να του δοθεί χρόνος να μελετήσει πόσο ο κόσμος άλλαξε. Από εκεί και κάτω, τα τέκνα της άτσαλης οργής και κατάντια...

«Θα σας ρίξω στη θάλασσα και θα μάθετε να κολυμπάτε», μια φράση χαρακτηριστική της ιδιοσυγκρασίας-ψυχοσύνθεσης του Κωνσταντίνου Καραμανλή από το βαθύ ιστορικά παρελθόν μας. Τότε που ενώ εκείνος εργαζόταν σκληρά για την ένταξή μας στην ΕΟΚ (η ονομασία της Ευρωπαϊκής Ενωσης τότε) ο μέγας αντίπαλός του, ο Ανδρέας Παπανδρέου, έραινε ξεσηκωτικό λαϊκισμό, λυσσώδους αντίστασης στην ένταξή μας.

Το σκέφτηκα παρακολουθώντας τα αποτελέσματα των εκλογών. Λες και ο λαός, άπειρα χρόνια μετά, αντέστρεψε τους όρους απευθυνόμενος στους πολιτικούς: «Θα σας ρίξουμε στη θάλασσα και θα μάθετε να κολυμπάτε». Οπου «κολύμπι» η υγιής και σοβαρή αντιπολίτευση. Πώς έπραξε; Παρέδωσε στον Κυριάκο Μητσοτάκη μια αδιαπραγμάτευτη νίκη, επιβραβεύοντας την πυξίδα του, άρα και ελευθερία κινήσεων-μεταρρυθμίσεων.

Την κατέκτησε τη νίκη, δεν του χαρίστηκε, χτίζοντας μεθοδικά και, πάνω από όλα, σχέση εμπιστοσύνης πέραν του πολυμέτωπου κυβερνητικού του έργου. Ενα παράδειγμα επ’ αυτού; Ποιος πρωθυπουργός άραγε δεν θα προχωρούσε σε εκλογές αμέσως μετά τη θριαμβευτική ομιλία του στο αμερικάνικο Κογκρέσο; Αντιστοίχως τιμώρησε τον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με την τοξικότητά του (και την επιλογή τοξικών προσωπικοτήτων), τη νοοτροπία «ό,τι να ’ναι» μιας εκστρατείας που άλλαζε κατευθύνσεις ως ιστιοπλοϊκό τον Αύγουστο στο Αιγαίο, τον λαϊκισμό ενός «bro», άρα το αδιόρθωτο της νοοτροπίας «ευκολάκι» ο λαός, τη συνέχιση του φλερτ ακόμα και με τη Χρυσή Αυγή, τα χρωστούμενα των αιματηρών ψευδαισθήσεών του, τη συνεχή περιγραφή μιας άλλης, συνεχούς μαύρης πραγματικότητας και τόσα άλλα. Αφησε το ΠΑΣΟΚ στα ίδια, λες και για να του δώσει χρόνο να μελετήσει πόσο ο κόσμος άλλαξε.

Κυρίως όμως, κακά τα ψέματα, κάνοντας την ανάγκη-φιλοτιμία. Και τι άλλο να έκανε; Τι επιλογές είχε; Εδωσε ένα ενθαρρυντικό χάδι στο ΚΚΕ εκφράζοντας συμπάθεια στον Κουτσούμπα και σε ένα παράθυρο που άνοιξε στο περίκλειστο κτίριο του Περισσού να μπει ευεργετικό, φρέσκο αεράκι. Και τι άλλο να έκανε; Βλέπετε; Πίσω από κάθε «Και τι άλλο να έκανε;», επί της ουσίας ωρύεται η δραματική μας έλλειψη μιας εμπνευσμένης, υγιούς αντιπολίτευσης που να μην αφήνει στιγμή την κυβέρνηση από την επιτήρησή της, ώστε να προχωρήσουν κάθε είδους μεταρρυθμίσεις.

Η συνεννόηση ως υγιής αντιπολίτευση, όχι ο ανέξοδος διχασμός. Διαπιστώνετε, βέβαια, ότι σταμάτησα την ανάλυσή μου στο ΚΚΕ. Από εκεί και κάτω; Τα τέκνα της άτσαλης οργής και το λιθαράκι πολλών στο κτίσιμο της κατάντιας. Παγίως, δε, το «Λύκος στα πρόβατα» το φωνάζει ο ένοχος.

Αγαπημένοι μου αναγνώστες, την Παρασκευή πέθανε η Βάσω Σταματίου, 98χρονη, εσαεί αγωνίστρια, επιζήσασα του Αουσβιτς, Ελληνίδα. Δεν μαρτύρησαν μόνο Εβραίοι στο Αουσβιτς. Είχα την τιμή να ευεργετηθώ με τη φιλία της. Μια καρμική συνάντηση με την ομιλούσα Ιστορία της ανθρωπότητας. Είχα την τιμή να γυρίσω ένα επεισόδιο της «Κεραίας», ώστε να διασωθούν η μνήμη και οι μνήμες αυτού του γενναίου πλάσματος. «Πότε θα παίξει;» με ρώτησε την Τετάρτη ενώ ολοκλήρωνα το μοντάζ. «Τον Οκτώβριο» της απάντησα. «Τόσο μακριά;». Η ερώτηση, ένα χαστούκι αφύπνισης. Ολο το βράδυ έτρεχε το μυαλό μου. «Αν κάτι συμβεί και η Βάσω δεν δει το επεισόδιό της, δεν θα ημερέψει η συνείδησή μου ποτέ».

Πέμπτη πρωί πρωί ταξιδεύω κοντά της με τον υπολογιστή μου. Γηροκομείο Πετρή στη Στυλίδα. Παρακολουθούμε μαζί το επεισόδιο. Γεμίζει κάθε ανάσα της την ψυχή μου, το μυαλό μου. Την ώρα της αναχώρησής μου σηκώνεται με κόπο όρθια. «Να σε βοηθήσω να ξαπλώσεις στο κρεβάτι σου να ξεκουραστείς;» τη ρωτάω. Τινάζει πίσω τις πλατούλες της με πείσμα. «Οχι. Θέλω να με θυμάσαι όρθια» μου λέει. Ηταν η ώρα 3.30 όταν την άφησα.

Στις 9.30 πέταξε στον ουρανό, ήσυχη. Στη συνέντευξή της μίλησε για όλα. Μαρτύρια, στρατόπεδα, αντίσταση, το δράμα της επιστροφής, έρωτας… Η Βάσω ερωτευόταν τον έρωτα. Για το μόνο που δεν είπε λέξη ήταν στην ερώτηση «Και ο Ναζισμός; Τι θα έλεγες σε έναν νέο;»… Μακρά σιωπή. «Δεν τα βλέπεις Ρέα μου;..». Περιμένω να πει κάτι ακόμα. Βουρκώνει. Τίποτα άλλο. Σάββατο ήταν η κηδεία της στην Αγία Αικατερίνη Στυλίδας. Μια ημέρα πριν από τις εκλογές. Θα τη θυμάμαι όρθια. Θα μείνουμε όρθιοι;

ΥΓ. Α ρε ΝΔ, πόσους αρχηγούς άλλαζες με συνοπτικές διαδικασίες των ψηφοφόρων σου! Κι ύστερα μου λες για «συντηρητικό» κόμμα… 

Πηγή: Protagon.gr