Ποιος θυμάται την Ασπασία;

«Σκοτώνω την κόρη μας για να μη γίνει σαν και εσένα. Κανονικά θα έπρεπε να σκοτώσω εσένα, αλλά επειδή θα ζήσεις, όσο ζήσεις, με το βάρος του θανάτου της, θα είναι καλύτερα».

Φωτoγραφίες: Σπυριδούλα Φατούρου/facebook
Με αποδέκτη την εν διαστάσει σύζυγό του, Σπυριδούλα Φατούρου, άφησε αυτό το σημείωμα που ξεχειλίζει χολή και κακία ο 47χρονος πατέρας της Ασπασίας πριν αυτοκτονήσει, αφού είχε πυροβολήσει εξ επαφής στο κεφάλι την ίδια του την κόρη.

Άργος. Στις 12 Αυγούστου 2013, στις τρεις παρά είκοσι το μεσημέρι, η ζωή της 17χρονης Ασπασίας Μπόγρη μπήκε σε αναστολή. Πρόκειται για μια ιδιόμορφη, εκδικητική και ειδεχθή απόπειρα γυναικοκτονίας, με δύο θύματα: την νεκροζώντανη νεαρή κοπέλα και την καταδικασμένη σε ισόβιο  μαρτύριο μητέρα της. Ωστόσο, οι δύο γυναίκες δεν ζουν, απλά υπάρχουν.

Ο Γιώργος Μπόγρης, κακοποιούσε συστηματικά τη σύζυγό του - μέχρι και το καναρίνι τρόμαζε, εωσότου από το σοκ σταμάτησε να κελαϊδά! (Για μια ακόμη φορά επαληθεύεται ότι οι κακοποιητές ζώων είναι και δυνάμει κακοποιητές και δολοφόνοι ανθρώπων). Η γυναίκα κατήγγειλε την κακοποίηση στην αστυνομία, αλλά η απάντηση που έλαβε ήταν: «Γιατί σε έδειρε; Τι του έκανες;» (Αξιολόγηση και εκπαίδευση αστυνομικών, ΧΘΕΣ! Οι άχρηστοι στο σπίτι τους!)

Η Σπυριδούλα κατάλαβε ότι είναι μόνη κι αβοήθητη μπροστά στον εφιάλτη κι αποφάσισε να ξεφύγει από τον δυνάστη και να συνεχίσει τη ζωή της δημιουργώντας άλλη σχέση. Όμως ο πληγωμένος εγωισμός του άνδρα που θεωρεί τη γυναίκα κτήμα του, του padre/ padrone, δεν το σήκωσε. Με τι μούτρα, άλλωστε, θα έβγαινε στην κοινωνία! Πώς θα άντεχε τα σχόλια πίσω από την πλάτη του! Αυτός, ο  ΆΝΔΡΑΣ, ο νταής, να πάθει τέτοιο ρεζιλίκι! Ή αυτός ή κανένας λοιπόν!

Εκείνο το μοιραίο μεσημέρι ο πα-Τέρας βγήκε με την κόρη του για φαγητό. Κατόπιν, σταμάτησαν στο περίπτερο για να πάρει η Ασπασία τσιγάρα για τη μητέρα της. Εκεί, καταμεσής στην κεντρική πλατεία, έβγαλε το όπλο και την πυροβόλησε. Η κοπέλα πρόλαβε να φωνάξει «Βοήθεια, μαμά!» κι εκείνος της έριξε και δεύτερη σφαίρα. Η Ασπασία ξύπνησε πολλές ώρες αργότερα στην Εντατική ουρλιάζοντας.

Σήμερα, έντεκα χρόνια μετά, παραμένει εντελώς καθηλωμένη, δεν μπορεί να μιλήσει, δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, όμως θυμάται, καταλαβαίνει. Νέκυια… Φύλακας άγγελος η μάνα στο πλευρό της. Μοιράζονται τον ίδιο ασήκωτο σταυρό. Φροντίδα 24ωρη, έξοδα αστρονομικά, κράτος ανεπαρκές-οριακά αδιάφορο, θλίψη και πόνος να σου ξεσκίζουν τα σωθικά, όνειρα ποδοπατημένα, ζωές σε μαυσωλείο. Η έννοια της μάνας: «Τι θα απογίνει το παιδί μου, αν εγώ πάθω κάτι;» 

Απάντηση δυστυχώς δεν έχουμε, Σπυριδούλα μου. Όμως, στα άδυτα της πατριαρχίας, εκεί που τα αγκυλωμένα στερεότυπα συναντούν τη σαπίλα της φαλλοκρατίας και του σεξισμού, υπάρχουν οι ρίζες του προβλήματος-εγκλήματος. Με σωσίβιο το γονεϊκό παράδειγμα και τη σωστή Παιδεία, οφείλουμε να βουτήξουμε στα άπατα νερά και να τσακίσουμε το θηρίο που τρέφεται με αίμα εκατοντάδες χρόνια τώρα. Ας ανοίξουμε ένα παράθυρο στη σκέψη μας να φύγει η αποφορά και να φυσήξει επιτέλους φρέσκο αεράκι στην κοινωνία. Το χρωστάμε στις νεκρές, στις ζωντανές-νεκρές και σ’ εκείνες που υπομένουν βουβές και υποταγμένες στον άνδρα-σατράπη.

Όπως, άλλωστε, έγραψε η τραγική Σπυριδούλα στο facebook, με αφορμή τη δολοφονία της Κυριακής Γρίβα, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ!