Βαγγέλης Παπάζογλου, ο ασυμβίβαστος - Ρεμπέτικο πορτρέτο Νο 4

Γράφει ο Βαγγέλης Ρέτσας*

Φωτό: Πολιτιστικός Σύλλογος Βαγγέλης Παπάζογλου

Έχουμε αρκετές φορές αναφέρει για την Μεταξική λογοκρισία που επέβαλε το καθεστώς της 4ης Αυγούστου στο λαϊκό τραγούδι. 

Οι πιο πολλοί λαϊκοί συνθέτες συμφώνησαν- ήθελαν δεν ήθελαν- και άρχισαν από τότε να γράφουν αλλιώς. Πάνε πια τα τραγούδια της μαγκιάς που αναφέρονταν στη φυλακή, τις ουσίες, τα νταηλίκια κ.λ.π.

Υπήρξαν όμως και καναδυό που δεν συμβιβάστηκαν και δυστυχώς για τις μετέπειτα γενιές έπαψαν να γραμμοφωνούν κομμάτια τους, τουλάχιστον με το όνομά τους.

Ένας εξ αυτών ήταν κι ο σπουδαίος Σμυρνιός συνθέτης Βαγγέλης Παπάζογλου.

Από: " target="_blank">papakonstantopoulos: Το άπαν ρεμπέτικο

Αφηγείται λοιπόν η γυναίκα του η Αγγελική Παπάζογλου, η οποία ήταν τραγουδίστρια, το περιστατικό που ο Βαγγέλης έκοψε μια κι όξω τα νταραβέρια του με τη δισκογραφία. 

Πράγματι, όμορφη κι ενδιαφέρουσα η αφήγηση της στην αυτοβιογραφία της, που κατέγραψε ο θετός γιος Γιώργος (Τα χαΐρια μας εδώ…).

Από: papakonstantopoulos: Το άπαν ρεμπέτικο

Τριανταέξι (36) τραγούδια του ‘κοψε η λογοκρισία, λέει η Αγγελική,  γιατί δεν δέχτηκε ν’ αλλάξει ούτε ένα λόγο. Στο κομμάτι «Ο μπατίρης» αυτός ο λόγος ήτανε όλο το νόημα του τραγουδιού. Εκεί που λέει «ελεύθερος να ζήσω» του σημείωσαν να το σβήσει και να γράψει «χαρούμενος να ζήσω».

Έτσι σας αρέσει εσάς; Τους ρωτάει ο Βαγγέλης.

Ναι, του απαντούν. Δεν είναι τίποτα, μια λέξη είναι. Σιγά τώρα! Και οι άλλοι όλοι δέχτηκαν να γίνονται αλλαγές.

Εμένα δεν με νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι τους είπε. Εγώ με τα τραγούδια δεν παίζω. Εγώ αν δεν είμαι λέφτερος δεν μπορώ να είμαι χαρούμενος. Εγώ γεννήθηκα στην Τουρκιά και εκεί δεν ηγέλασε ποτές τ’ αχείλι μου. Εγώ αν έχω σκλαβιά πάνω απ’ το κεφάλι μου δεν γελάω ποτές. Δεν τα δίνω τα κομμάτια. Φέρτα εδώ. Κι έφυγε. Κι ούτε ξαναπάτησε.

Από: sekarius87

Αναγκάστηκε για τον βιοπορισμό του να παίζει σε γάμους και πανηγύρια, μα να δεχτεί ν’ αλλάξει λόγια στα τραγούδια όχι.

Από: papakonstantopoulos: Το άπαν ρεμπέτικο

Ώσπου ήρθε η κατοχή κι η μεγάλη πείνα και ο Βαγγέλης νικήθηκε από τη φυματίωση που θέριζε τότε κι έφυγε από τούτη τη ζωή. Έφυγε, αφήνοντάς μας όμως σπουδαία παρακαταθήκη τα λίγα αλλά τόσο όμορφα δισκογραφημένα τραγούδια του, που δικαιωματικά τον κατατάσσουν στα πολύ υψηλά βάρθρα του λαϊκού μας τραγουδιού.

Από: papakonstantopoulos: Το άπαν ρεμπέτικο

Κλείνοντας παραθέτω το τραγούδι «Ο μπατίρης» το οποίο παρέμεινε ανέκδοτο ως τον Ιούλη του 1993  που ακούστηκε για πρώτη φορά απ’ τον τραγουδιστή Γιώργο ζορμπά στη συναυλία στο Βεάκειο αμφιθέατρο του Πειραιά, που ήταν αφιερωμένη στα 50 χρόνια απ’ το θάνατό του συνθέτη των «Λαχανάδων».

 «Ο ΜΠΑΤΙΡΗΣ»

 Μπατίρης εγεννήθηκα 

μέσα σ’ αυτή την πλάση

γι’ αυτό και το χειλάκι μου

ποτέ δεν θα γελάσει.

             ------

 Πάσχω να βρω την τύχη μου

για να την αρωτήσω

αν έχω το δικαίωμα 

ελεύθερος να ζήσω

            ------

Και να της πω βρε τύχη μου 

κάνε μου το χατίρι

για να μ’ αλλάξουν όνομα

να μη με λεν μπατίρη

            ------

Κι η τύχη μου μ’ απάντησε

πως ό,τι και να κάνω

μπατίρης εγεννήθηκα

μπατίρης θα πεθάνω.

*Βαγγέλης Ρέτσας, Μουσικός - 15 Ιούλη 2024.