S.O.S. Η ΩΡΑΙΟΤΕΡΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ! (της Χριστιάννας Λούπα)

της Χριστιάννας Λούπα

«… Πρέπει ανεπιφύλακτα να πω ότι μία χώρα με μόνο τους Γερμανούς και χωρίς τη συνεισφορά των Ελλήνων, θα ήταν πάρα πολύ φτωχή. Σας ευχαριστούμε Έλληνες, που μας φέρατε τη δάδα του πολιτισμού!»

Τα λόγια αυτά ανήκουν στον βουλευτή του Κόμματος Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, Βόλφγκαγκ Γκέργκερ. Και δεν είναι βέβαια ο μόνος που έχει αναφερθεί στην προσφορά του ελληνικού πολιτισμού τόσο στη Γερμανία, όσο και πανυδρόγεια. Όμως αυτή η «δάδα» είναι ακόμα αναμμένη ή κινδυνεύει να σβήσει;

Πώς είναι δυνατόν, άλλωστε, την ίδια ώρα που το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών πραγματοποιεί σεμινάρια συνεχούς επιμόρφωσης καθηγητών μέσης εκπαίδευσης των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με θέμα τη διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού, να κλείνουν τα ελληνικά σχολεία της Γερμανίας;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρεί αυτά τα προγράμματα μείζονος εθνικού, ευρωπαϊκού αλλά και οικουμενικού χαρακτήρα, γιατί η αρχαία ελληνική αποτελεί κοινή πολιτιστική κληρονομιά ολόκληρης της Ευρώπης. Το εκάστοτε ελληνικό Υπουργείο Παιδείας ωστόσο φαίνεται να έχει αντίθετη άποψη, όχι μόνο για τα αρχαία, αλλά και τα νέα ελληνικά, που τείνουν να γίνουν γλώσσα υπό εξαφάνιση τόσο στην Ελλάδα – όπου η λεξιπενία ενδημεί μεταξύ των Νεοελλήνων - όσο και απανταχού της Γης, όπου υπάρχουν ομογενείς και οπωσδήποτε οι δυσκολίες είναι εκ των πραγμάτων μεγαλύτερες.

Βαρύτατες είναι οι ευθύνες μας ως κράτος. Αν εξαιρέσουμε τη σανσκριτική γλώσσα, που αν και ξεχασμένη θεωρείται αρχέτυπο έκφρασης και σκέψης, η ελληνική είναι η αμέσως επόμενη «περιούσια» γλώσσα παγκοσμίως. Χάρη σ’ αυτήν είναι δυνατή η διατύπωση και των πιο λεπτών εννοιών με αξιοσημείωτη ελαστικότητα.

Έχω την εντύπωση εξ άλλου, ότι οι πιο πολλοί αγνοούν παντελώς τις απροσμέτρητες δυνατότητες της ελληνικής γλώσσας, τη λεξιμαγεία και το μέγεθος του πλούτου της. Όπως καταγράφηκε στο Βιβλίο Guinness το 1990, η γλώσσα μας διαθέτει πάνω από 5.000.000 λέξεις και 70.000.000 λεξικούς τύπους. Οι αριθμοί αυτοί είναι συγκλονιστικοί, αν λάβει κανείς υπ’ όψη του ότι η αγγλική για παράδειγμα, δεν διαθέτει πάνω από 490.000 λέξεις! Ας σημειωθεί δε, ότι οι υπόλοιπες γλώσσες έχουν δανειστεί τεράστιο αριθμό λέξεων από την ελληνική, αλλά και οι επιστήμες βρίθουν ελληνικής ορολογίας. Το ξέρατε ότι 1 στις 4 λέξεις της αγγλικής γλώσσας είναι ελληνικής προέλευσης;

Σύμφωνα, εξ άλλου, με την κυρία Βάγια Καραντινίδη, διεθνή επιστήμονα της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, «η ελληνική γλώσσα είναι η τροφός και η βάση όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών, με λέξεις που κατέχουν απερίγραπτο οπτικο – ηχητικό εννοιολογικό κάλλος. Η γλώσσα ενός λαού εκφράζει την επικοινωνία του και τη διαλογική του. Είναι αδιανόητο μια γλώσσα που ομιλείται πάνω από 5000 χρόνια, να ξεχνιέται, να παραγκωνίζεται και να υφίσταται πόλεμο.»

Πράγματι, η ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική που ομιλήθηκε επί 40 αιώνες, αδιάσπαστη στο χώρο και το χρόνο. Διαχρονικά αναπτύχθηκε και εμπλουτίστηκε, καθώς και εμβάθυνε σε ανώτερα πνευματικά πεδία, ώστε να καλύψει όλους τους τομείς. Είναι η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε από τους γίγαντες του πνεύματος. Δεν είναι τυχαίο που χρησιμοποιήθηκε από ανθρώπους που καλλιέργησαν τον πολιτισμό και το θέατρο ως πολιτική έκφραση, που καλλιέργησαν το Λόγο και τη Δημοκρατία.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, πως η γλώσσα και η Ιστορία είναι τα στοιχεία που κυρίως προσδιορίζουν την ταυτότητα ενός λαού. Και ας μην ξεχνάμε ακόμη πως εκτός των ελληνικών συνόρων βρίσκεται μια άλλη Ελλάδα, μεγάλη και δυνατή που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει τους δεσμούς με τη μητέρα πατρίδα. Γιατί όλοι γνωρίζουμε πως οι Έλληνες της Διασποράς, που δεν είναι παρά οι πρεσβευτές της χώρας μας στο εξωτερικό, είναι δυο φορές Έλληνες. Και η ελληνική γλώσσα είναι αυτή που θα τους κρατήσει ενωμένους τόσο μεταξύ τους όσο και με την πατρίδα. Ας ευαισθητοποιηθεί επιτέλους το Υπουργείο Παιδείας και ας σκύψει πάνω από το εκπαιδευτικό πρόβλημα της Ομογένειας. Ας αναλογιστεί πόσο σημαντικό είναι να κρατηθεί άσβεστο το ελληνικό πνεύμα εκτός ορίων Ελλάδας, τώρα που η παγκοσμιοποίηση το επιβάλλει περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Τελειώνοντας, ας μου επιτραπεί να παραθέσω κάποια λόγια του Γ. Σεφέρη:

«Είμαστε ένας λαός με παλληκαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων.
Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη;
Θα το παραδεχτούμε άραγε να γίνουμε απόκληροι;»