Πτητική Πορεία Συντριβής - του Κώστα Μαυρίδη

Το κυπριακό σήμερα προσομοιάζει μ΄ ένα αεροπλάνο σε πτήση το οποίο αναζητά ασφαλή προσγείωση. Ανά πάσα στιγμή, τεχνικά προβλήματα μπορεί να προκαλέσουν την διάλυσή του στον αέρα. Στο πιλοτήριο βρίσκεται η κυρίαρχη πολιτική ηγεσία που διαμόρφωσε την πτητική πορεία Χριστόφια-Αναστασιάδη τα τελευταία δύο χρόνια. Ο μοναδικός αεροδιάδρομος που δυνατόν να επιτρέψει ασφαλή προσγείωση με τις λιγότερες απώλειες λέγεται ευρωπαϊκό συγκριτικό πλεονέκτημα με παρεμπόδιση των ενταξιακών της Τουρκίας. Άλλος αεροδιάδρομος που να παρέχει δυνατότητα προσγείωσης δεν υπάρχει. Εντούτοις, το αεροπλάνο όλο απομακρύνεται από τον μοναδικό χώρο προσγείωσης και καθώς τα καύσιμα εξαντλούνται, ο φόβος της συντριβής γίνεται όλο και πιο εγγύτερος. Η ηγεσία στο πιλοτήριο φοβάται τυχόν ανωμαλίες στο έδαφος από τουρκικές ή άλλες παρεμβάσεις και ο χρόνος κυλά ανεκμετάλλευτος χωρίς καν απόπειρα προσγείωσης. Με το αεροπλάνο σε συνεχή πτητική πορεία και χωρίς προσπάθεια γρήγορης προσγείωσης, η συντριβή είναι βέβαιη είτε στον αέρα είτε λόγω πτώσης από εξάντληση των καυσίμων. Η κυρίαρχη πολιτική ηγεσία που συνέταξε την πτητική πορεία εμπιστεύεται για δύο χρόνια την καθοδήγηση του Ντάουνερ ο οποίος ανέλαβε τον Πύργο Ελέγχου. Στην πραγματικότητα, όπως αποκαλύφτηκε με έγγραφα, ο Ντάουνερ καθοδηγούσε το αεροπλάνο για … προσγείωση πάνω σε τουρκικό βουνό!

Καθώς η προδιαγραμμένη πτήση συνεχίζεται, την περασμένη βδομάδα άνοιξε άλλο ένα κεφάλαιο στις ενταξιακές της Τουρκίας. Εκ των πραγμάτων, το άνοιγμα άλλων κεφαλαίων –πέραν των ήδη παγωμένων– δυσκολεύει επειδή η κατάσταση στην Τουρκία δεν το επιτρέπει. Κι από την τελευταία αξιολόγησή της Δεκ 2009, επισυνέβησαν πολλά, όπως, απειλή για απευθείας εμπόριο κατεχομένων (η «ταιβανοποίηση» του Ν. Αναστασιάδη), η Τουρκία μέσω ΕΔΑΔ αναγνώρισε ότι ασκεί εξουσία στα κατεχόμενα, ο Ταλάτ πριν κι ο Έρογλου μετά αμφισβητούν την δηλωμένη ως συμφωνημένη βάση των διαπραγματεύσεων, η Τουρκία αμφισβητεί την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας ακόμη και νότια της Κύπρου κ.ά. Απέναντι σ΄αυτά, η επικρατούσα αντίληψη συνοψίστηκε στην έκφραση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου ο οποίος θεώρησε αδιανόητο να διακόψουμε τις ενταξιακές της Τουρκίας. Το έθεσε με τόση βεβαιότητα ώστε καθένας να διερωτάται γιατί μια τόσο καθοριστική πολιτική γραμμή δεν περιλήφθηκε στο Προεκλογικό Πρόγραμμα πριν τις προεδρικές εκλογές ή πριν τον δεύτερο γύρο.

Πριν καλά-καλά αξιολογηθούν τα πιο πάνω, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με δήλωσή του πρότεινε στην Τουρκία να αποδεχτεί το άνοιγμα του λιμανιού της Αμμοχώστου κι εμείς θα ανταποκριθούμε «με άνοιγμα ΑΛΛΩΝ κεφαλαίων». Όχι ενός, αλλά ΑΛΛΩΝ Κεφαλαίων, από τα έξη που μονομερώς παγώσαμε. Προφανώς, προδιαγράφεται νέα γενναιόδωρη έκπτωση με άνοιγμα «άλλων κεφαλαίων» εφόσον η Τουρκία αποδεκτεί την πρότασή μας, που αποτελεί έκπτωση από προηγούμενη θέση μας. Εν τω μεταξύ, η Τουρκία αρνείται να εφαρμόσει δική της δέσμευση προς την Ε.Ε. (Σεπ 2005) για επέκταση Τελωνειακής Ένωσης και ομαλοποίησης σχέσεων με την Κυπριακή Δημοκρατία. Παρά το πάγωμα 8 Κεφαλαίων από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (Δεκ 2006) και παρά την εκπνοή της περιόδου τριών χρόνων προσαρμογής (Δεκ 2009), η Τουρκία αναβαθμίζει τις δικές της αξιώσεις έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Άλλωστε, γιατί να συμβιβαστεί σε αποδεκτή λύση εφόσον εμείς προδιαγράφουμε συνεχώς εκπτώσεις στην πορεία της; Η όλη συμπεριφορά της ηγεσίας μας φανερώνει κάποιον που ψάχνει αφορμή για να ανοίξει πρόσθετα κεφάλαια, παρά να παρεμποδίσει την πορεία της Τουρκίας με σκοπό τη λύση. Ωστόσο, είναι ο Πρόεδρος Χριστόφιας που δήλωσε την βδομάδα αυτή ότι κυρίαρχοι «στον διεθνή χώρο είναι οι ίδιοι του 2004 που χειρίζονται το Κυπριακό» και επίσης, ότι φοβάται «να μη βρεθούμε στο ίδιο δίχτυ που στήθηκε το 2004». Υπό τέτοιες αρνητικές συνθήκες, γιατί επιμένουμε στην ίδια πορεία των εκπτώσεων που μας έφερε ένα βήμα πριν την συντριβή;

mavrides@ucy.ac.cy

(για δημοσίευση στην «Σημερινή», Κυριακή 11.7.2010)