Υπήρχε όμως δίψα, λαχτάρα και κέφι από τους Αθηναίους.
Είναι Δευτέρα 23 Ιουλίου του 1912. Η πολιτική ατμόσφαιρα βαριά. Σε λίγο θα ξεκινήσουν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι που θα διπλασιάσουν την Ελλάδα. Προς το παρόν έχουν τελειώσει οι Ολυμπιακοί Αγώνες στη Στοκχόλμη με μεγάλο πρωταγωνιστή, από ελληνικής πλευράς τον Κώστα Τσικλητήρα. Στη Σουηδική πρωτεύουσα είχε κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στο μήκος άνευ φοράς (3μ37) και το χάλκινο στο ύψος άνευ φοράς (1μ55).
Οι εφημερίδες είχαν καθημερινό ρεπορτάζ για το ταξίδι της επιστροφής του Ολυμπιονίκη. Στη Κέρκυρα τον υποδέχτηκαν όλα τα εξέχοντα μέλη της τοπικής κοινωνίας και πάει λέγοντας.
Στον Σιδηροδρομικό Σταθμό πλήθος κόσμου έχει συγκεντρωθεί για να θαυμάσει τον Ολυμπιονίκη. Η ώρα είναι 19.15 το τρένο μπαίνει στον σταθμό. Οι περισσότεροι κουνούν τα καπέλα τους στον αέρα.
Ο πατέρας του είναι στην αποβάθρα. Τον αγκαλιάζει και τον φιλά. Τον Τσικλητήρα συνοδεύει ο αντιπρόεδρος του ΠΓΣ Αντωνόπουλος
Σχηματίζεται πομπή με κατεύθυνση τα γραφεία του συλλόγου. Περνά από την Αγίου Κωνσταντίνου, φθάνει στην Ομόνοια, στρίβει στην Πατησίων και καταλήγει στα γραφεία του Πανελλήνιου δίπλα στο Πεδίον του Άρεως. Εκεί έχει στηθεί η γιορτή. Γιρλάντες και σημαίες στολίζουν τα γραφεία του συλλόγου. Όλα γίνονται με κάθε επισημότητα. Βρίσκονται ο γ.γ του Υπουργείου Παιδείας Βολωνάκης, ο Νομάρχης Αθηναίων Δάσιος, ο πρόεδρος του ΠΓΣ Μίλνδερ. Ποιος λείπει; Ο Δήμαρχος Αθηναίων, ο οποίος δεν πρόλαβε να ετοιμάζει το δώρο στον Ολυμπιονίκη και ντρέπεται να πάει (!). Αντ΄ αυτού στέλνει τον ιδιαίτερό του.
Για τον Ολυμπιονίκη, ο οποίος ήταν και ο πρώτος τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού τα γεγονότα θα εξελιχτούν ραγδαία. Σε λίγους μήνες ξεσπά ο Α’ Βαλκανικός Πόλεμος. Ζητά να πολεμήσει στη πρώτη γραμμή κι όχι στα μετόπισθεν. Πηγαίνει στα Γιάννινα και τον Φεβρουάριο του 1913, δηλαδή επτά μήνες αργότερα, παθαίνει μηνιγγίτιδα και πεθαίνει στην Αθήνα!
Περισσότερα για τη ζωή του εδώ