Αποχαιρετισμός του καλοκαιριού και της ανεμελιάς - της Ρίτσας Μασούρα

Το βράδυ της Τρίτης, όταν το αυγουστιάτικο φεγγάρι ακκιζόταν με τον ομορφότερο τρόπο που ξέρει από γεννησιμιού του, η ευρύτερη περιοχή γύρω από το κέντρο της Αθήνας είχε τα χαρακτηριστικά πρωτόγνωρης παράνοιας. Εκατοντάδες ακινητοποιημένα αυτοκίνητα και εκατοντάδες εν κινήσει πολίτες, χωρίς εκνευρισμούς και διαπληκτισμούς όδευαν προς τον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης. Ακόμη και οι αστυνομικοί που είχαν επωμιστεί την πρόσβαση χαμογελούσαν διακριτικά, ενώ οι πέντε - έξι ταξιτζήδες που πάρκαραν παράνομα επί της Φιλελλήνων και της Αμαλίας δεν έγιναν τελικά βορά στο στόμα των οδηγών. Εποχούμενοι και πεζοί θύμιζαν μαριονέτες, σε μια άναρχη θεατρική σύνθεση με μοναδικό θεατή το φεγγάρι του Αυγούστου. Αιφνιδίως, ο πρόσφατος θυμός για τους φύλακες των αρχαιολογικών χώρων εξαφανίστηκε και το άγος των οικονομικών μέτρων υποβαθμίστηκε. Κυρίως, όμως, αμβλύνθηκε ο φόβος που τους τελευταίους μήνες έχει στρογγυλοκαθήσει στο καθιστικό του σπιτιού μας και δεν θέλει να φύγει.

Δύο μέρες μετά, η εικόνα δεν είναι πια μαγική. Η πλανεύτρα σελήνη αποποιήθηκε του κοινωνικού, εκτονωτικού της ρόλου, σηματοδοτώντας το τέλος του καλοκαιριού και της δικής μας ανεμελιάς. Το φθινόπωρο προβλέπεται βίαιο και άδικο όσο ποτέ. Οι Κασσάνδρες κλείνουν θέσεις στο πρώτο θεωρείο. Είναι απόλαυση γι’ αυτές η επιβεβαίωση των προβλέψεών τους. Η κινδυνολογία, άλλωστε, αποτελεί το εθνικό μας σπορ. Ομως, άσχετα με τις επιδόσεις μας σ’ αυτό, η πραγματική εικόνα θα φανεί από δω και πέρα. Τους επόμενους μήνες θα αποδειχθεί αν εξαντλήθηκαν τα «αποθέματα» της παραοικονομίας και αν η κυβέρνηση έχει όντως ολοκληρωμένο σχέδιο για την ανάπτυξη της χειμαζόμενης οικονομίας ή από χώρα παροχής υπηρεσιών (όπως μας έλεγαν) θα εξελιχθούμε σε χώρα επίδειξης ανέργων. Με εξαίρεση ορισμένες σοβαρές μεταρρυθμίσεις -υπό την απειλή «μνημονιακού» μαστιγώματος- η ακινησία σε θέματα ουσιαστικής πολιτικής μοιάζει με ανυψωμένη λευκή σημαία. Η εγκληματικότητα οργιάζει, η αναλγησία το ίδιο. Η εκπαίδευση καρκινοβατεί. Η κυβέρνηση ανέχεται την εισαγωγή σε ΤΕΙ της Κοζάνης με βαθμολογία 0,9! Η υγεία θυμίζει εγκαταλελειμμένη γεροντοκόρη. Η επιχειρηματικότητα ψυχορραγεί και γενικότερα η παραγωγική οικονομία μοιάζει με έμβρυο στις πρώτες εβδομάδες κύησης, χωρίς σαφή χαρακτηριστικά.

Το δυσάρεστο είναι ότι με εξαίρεση τη Γερμανία -η οποία έχει την τάση να εντυπωσιάζει με τις επιδόσεις της- το κλίμα στην Ευρώπη δεν είναι ό, τι καλύτερο. Η Ιρλανδία επιστρέφει στα σαγόνια του καρχαρία, η Γαλλία... πανηγυρίζει για το 0,6% της ανάπτυξης του τελευταίου τριμήνου (!), η Δανία περικόπτει δραματικά το κοινωνικό κράτος και η Βρετανία προβαίνει στις χειρότερες περικοπές όλων των εποχών... Κατά τον οικονομολόγο Τζ. Στίγκλιτς, ο οποίος διαφωνεί με την πολιτική λιτότητας, ο φόβος της διπλής ύφεσης υφίσταται και είναι αμφίβολο αν η Ευρώπη θα τα καταφέρει. Κι εμείς; Εμείς βαυκαλιζόμαστε με τις φήμες περί ανασχηματισμού, ενώ τα κόμματα ρίχνουν το βάρος τους στις επικείμενες εκλογές, τις οποίες περιμένουν για να μετρήσουν τις δυνάμεις τους.