Αγαπητοί φίλοι, Μπορείτε να στέλνετε τα κείμενά σας στο palmografos@gmail.com - Δωρεάν δημοσίευση Αγγελιών στο palmografos@gmail.com

Claude Monet: Ο πατέρας του ιμπρεσσιονισμού

Αρχική | Τέχνες - Επιστήμες | Ζωγραφική | Claude Monet: Ο πατέρας του ιμπρεσσιονισμού

Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1840. Το 1858 γνωρίστηκε με τον Ευγένιο Μπουτίν, ο οποίος αποτέλεσε έναν από τους πρώτους δασκάλους του και τον ενθάρρυνε να ζωγραφίσει την ύπαιθρο, σύνηθες θέμα για ζωγράφους εκείνης της περιόδου. Τον επόμενο χρόνο εγκαταστάθηκε στο Παρίσι όπου συνέχισε τις σπουδές του στην Ελβετική Ακαδημία (Academie Suisse) και ήρθε σε επαφή με έργα σημαντικών ζωγράφων επισκεπτόμενος το μουσείου του Λούβρου. Παράλληλα, γνώρισε τον Καμίλ Πιζάρο και τον Γκουστάβ Κουρμπέ.

Την περίοδο 1860-1862, επιστρατεύτηκε και ταξίδευσε στην Αλγερία. Λόγω προβλήματος της υγείας του, κατάφερε να απολυθεί από το στρατό περίπου το 1862, ενώ σημαντικό ρόλο σε αυτό φαίνεται πως διαδραμάτισε και η θεία του, η οποία μάλιστα υποχρέωσε τον Μονέ να παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής σε κάποιο πανεπιστήμιο. Ο ίδιος ο Μονέ, απέφυγε να εγγραφεί σε κάποιο πανεπιστήμιο, ωστόσο παρακολούθησε μαθήματα, για περίπου δύο χρόνια, στο ατελιέ του Σαρλ Γκλαίρ (Charles Gleyre), όπου συνδέθηκε φιλικά και με τους Ρενουάρ, Μπαζίλ και Άλφρεντ Σίσλευ. Ο τελευταίος μάλιστα, απεικονίζεται σε όλες τις μορφές τού πίνακά του “Πικ-Νικ”. Πέρα από τη φιλία που αναπτύχθηκε μεταξύ τους, μοιράζονταν κοινές ιδέες για τη ζωγραφική, οι οποίες αργότερα θα μετουσιώνονταν στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού.

Το 1870 παντρεύτηκε τη Καμίλ Ντονσιέ, με την οποία συζούσαν και είχανε ήδη ένα γιο, τον Ζαν. Κατά τη διάρκεια του Γαλλο-Πρωσικού πολέμου βρήκε καταφύγιο στο Λονδίνο, προκειμένου να αποφύγει τη στράτευση. Την επόμενη χρονιά επέστρεψε στη Γαλλία και το 1874 συμμετείχε στην πρώτη έκθεση της ομάδας των Ιμπρεσσιονιστών στο Παρίσι, με τον πίνακα του Impression, soleil levant (Εντύπωση, Ηλιοβασίλεμα), τον οποίο βλέπετε παρακάτω. Ο τίτλος του πίνακα του Μονέ, ενέπνευσε τον κριτικό τέχνης Louis Leroy στην χρήση του όρου Ιμπρεσιονισμός (Impressionism) για πρώτη φορά.

Το 1879 πέθανε η σύζυγός του, αφήνοντάς του δυo παιδιά. Το 1883 μετακόμισε στο Ζιβερνύ, ένα χωριό στον ποταμό Επτ, μόλις 65 χλμ μακριά από τη πρωτεύουσα. Εκεί έζησε με την Αλίς Οσεντέ, ερωμένη του από πολλά χρόνια πριν, με την οποία παντρεύτηκε το 1891. Στις δεκαετίες του 1880 και του 1890, ο Μονέ ξεκίνησε να ζωγραφίζει σειρές πινάκων, όλοι βασισμένοι σε ένα κοινό θέμα, το οποίο όμως απέδιδε κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο ή με διαφορετική τεχνοτροπία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι πίνακες του, που απεικονίζουν τον προσωπικό του κήπο, στην οικία του στο Ζιβερνύ. Το διάστημα 1883-1908, ταξίδεψε στη Μεσόγειο, γεγονός που τον ενέπνευσε για την δημιουργία μιας σειράς τοπίων.

Το 1908 άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα με την όρασή του, αναπτύσσοντας καταράκτες στα μάτια του. Τελικά υποβλήθηκε επιτυχώς σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις το 1923, γεγονός που του επέτρεψε να συνεχίσει να ζωγραφίζει. Πέθανε τρία χρόνια αργότερα, το 1926, σε ηλικία 86 ετών στο Ζιβερνύ, ως πλούσιος και αναγνωρισμένος ζωγράφος.

Πληροφορίες από Βικιπαίδεια


Απολαύστε τα υπέροχα έργα του με τη συντροφιά της 7ης Συμφωνίας του Μπετόβεν:

 





Πρόσθεσέτο στο Facebook Πρόσθεσέτο στο Twitter

Κοσμάς Ξενάκης (1925-1984): Ένας ερμητικός, καινοτόμος και μάλλον άγνωστος Έλληνας καλλιτέχνης, στο φως

26 Ιανουαρίου 2020, 20:24
Με αφορμή μια έκθεσή του στο ΜΙΕΤ με τίτλο «Χασάπηδες και Κριοφόροι», ο ιστορικός ...

Έκθεση Ζωγραφικής στην Πινακοθήκη “Σ. Λασκαρίδου” προς τιμήν του Ι. Σπηλιόπουλου

16 Νοεμβρίου 2018, 23:22
Ιωάννης Σπηλιόπουλος 1906-1975 Ο πρώτος εικαστικός που εκτοπίστηκε με το ιδιώνυμο   Έκθεση ζωγραφικής προς τιμήν του ...

Maurizio Rega: Ο Δημιουργός της ονειρικής πραγματικότητας - Της Γεωργίας Δαλιανά*

27 Φεβρουαρίου 2017, 19:43
Σε μια εποχή σαν τη σημερινή, γεμάτη από φονικές ρητορικές, συγκρούσεις, ψευδαισθήσεις, βρώμικες ιδεολογίες, ...


Σχολιάστε το άρθρο:



Κάρδαρης Διονύσης την 07 Σεπτεμβρίου 2010, 11:12
Σχόλιο από Κάρδαρης Διονύσης
Απαθανατίζοντας ο Μονέ το σιδηροδρομικό σταθμό του Orsay, συντελείται μια αισθητική εντελέχεια: η πραγματικότητα που αρχικώς χώρεσε στη ζωγραφική αναπαράσταση, γίνεται εν συνεχεία –καθώς στη θέση του σταθμού ανοικοδομείται το γνωστό μουσείο– αποθετήριο κι αιώνιο βήμα της τέχνης. Τουτέστιν η μεταμορφωτική δύναμη του ποιείν (της ποίησης), για την οποία κάνει λόγο ο Ελύτης.
Επικροτήστε αυτό το σχόλιο υπερψηφίζοντάς το Αποδοκιμάστε αυτό το σχόλιο καταψηφίζοντάς το
2
συνολικά: 1 | προβολή: 1 - 1

Newsletter
Email:
Λέξεις κλειδιά
Αξιολογήστε αυτο το άρθρο
3.00