Και δυστυχώς όχι μόνο ειρηνικά και με αποδεικτικά λόγια, ή, με έργα ανταγωνισμού, αλλά και με αδελφοκτόνους αυτοκαταστροφικούς πολέμους.

Στην μετέπειτα σχεδόν συνεχή παρακμή του Ελληνισμού συνέβαλαν και τα εξής γεγονότα.

Η εξάπλωση, αποδοχή και παραδοχή εκ των έξωθεν του Ελληνισμού, της Χριστιανικής θρησκείας, και η μετάλλαξη της Ελληνικότητας των Ελλήνων, σε Θεοκρατική.

Η κατάκτηση του Ελληνισμού και της Ελληνικής επικράτειας, από τη Ρωμαϊκή μακραίωνη Αυτοκρατορία. Ο Ελληνισμός αν και εντασσόμενος μέσα στην ξενόφερτη Αυτοκρατορία, επέζησε, αλλά μεταλλαγμένος σε Θεοκρατικό – Ρωμαίο – Βυζαντινό καθεστώς, και οι Έλληνες μετονομάσθηκαν Ρωμιοί.

Η επακόλουθη υποδούλωση του Ελληνισμού από την Οθωμανική Αυτοκρατορία για τετρακόσια σχεδόν χρόνια. Στην μακρά αυτή περίοδο, μια σκιά του Ελληνισμού που μόλις και μετά βίας επέζησε, κι’ αυτή ήταν αλαφιασμένη, ταλαιπωρημένη, ταπεινωμένη, και τσουρουφλισμένη.

Με την επανάσταση του 1821 άνοιξε το παράθυρο της ελευθερίας από τον Οθωμανικό ζυγό, που αρχικά φάνηκε πως θα ανέδυε από τα βάθη των αιώνων ξανά ο Ελληνισμός. Όμως το αιώνιο της φυλής μας σαράκι της έριδος και της διχόνοιας, βρόντηξε και πάλι από τους ηγέτες και οπλαρχηγούς της επαναστάσεως, με αποτέλεσμα η αναγέννηση του Ελληνισμού, να μην συμπορεύεται με την ελευθερία μας.

Ούτω πως οι μεγάλες δυνάμεις κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι οι Έλληνες δεν είναι ικανοί να αυτό-κυβερνηθούν και με αυτό το πρόσχημα, μας απέστειλαν ως από μηχανής Θεό, Βαυαρό ηγέτη ως ανώτατο άρχοντα για να μας διαφεντεύει αυτός, όχι μόνο, αλλά και οι απόγονοί του.

Έτσι εξαρχής άρχισε να κάνει την εμφάνισή της η διχόνοια. Ως συνέπεια αυτής, και μετά από περίπου 9 δεκαετίες, φθάνοντας στην αποκορύφωσή της, και με παρατάξεις θα διαμελίσει τους Έλληνες σε Βασιλικούς Αντί-Βενιζελικούς, και Βενιζελικούς Αντί-Βασιλικούς, με τα γνωστά τραγικά αποτέλεσμα για το Έθνος και για τον Ελληνισμό της ταραχώδους εκείνης εποχής. Από τότε μέχρι σήμερα, ούτε ο Ελληνισμός έχει αναγεννηθεί, ούτε και έχει εξευρωπαϊστεί. Είμαστε Έλληνες μόνο κατά το όνομα, χωρίς, ή με μερική Ελληνικότητα, χωρίς καινοτόμο πολιτισμό, χωρίς ιδιαιτερότητα.

Και ήλθε η εκστρατεία του 1922 στη Μικρά Ασία, η παταγώδης αποτυχία της πού στοίχισε τη ζωή χιλιάδων Ελλήνων και όχι μόνο. Χάσαμε περιουσίες και εδάφη Ελληνικά. Και πάνω απ’ όλα, ξεριζώθηκε ο Ελληνισμός μαζί με εκατομμυρίων Ελλήνων, της Σμύρνης, της Κωνσταντινούπολις, του Πόντου, της Ανατολικής Ρωμυλίας, της Ανατολικής Θράκης. Δηλαδή χάθηκε τότε ο Κοσμοπολίτικος Οικουμενικός Ελληνισμός Δίχως Σύνορα.

Η εκτέλεση των αθώων έξη.

Οι “έξη” οι οποίοι εκτελέστηκαν με την κατηγορία της προδοσίας μετά από μια δίκη παρωδία, δεν ήταν προδότες. Ήταν Αθώοι, και μάλιστα εις γνώση των δικαστών. Αλλά τους καταδίκασαν ως “αποδιοπομπαίους τράγους” προς ικανοποίηση του λαϊκού αισθήματος, που ήταν αγανάκτηση και εκδίκηση “κατά των ενόχων” για τη Μικρασιατική καταστροφή. Εξάλλου η καταδίκη για την δήθεν ενοχή των έξη, ήταν ένα σκόπιμο ψέμα, για να απαλλάξει τους Έλληνες και ολόκληρη την Ελλάδα από το όνειδος, την ταπείνωση, τον διασυρμό και τον εξευτελισμό, για την αποτυχία και πανωλεθρία της Μικρασιατικής εκστρατείας. Όμως η Διχόνοια δεν εξαλείφθηκε, αντιθέτως επεκτάθηκε και φώλιασε. Γιατί; Διότι δεν ήθελαν να ομολογήσουν ότι η διχόνοια ήταν ή ένοχη και ή πραγματική αιτία της καταστροφής. Έτσι έστησαν τους “έξη αθώους” ως ενόχους, στο εκτελεστικό απόσπασμα, αντί να στήσουν προς εκτέλεση στη θέση τους, ένα ομοίωμα εικονικό της ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ προς εκτέλεση. Διότι αυτή ήταν η πραγματική αιτία της Μικρασιατικής καταστροφής, όχι μόνο, αλλά και όλων των εθνικών του Ελληνισμού καταστροφών.

Η διχόνοια δεν είναι μόνο αιτία του αφελληνισμού μας, είναι και κακός μοχλός της εξάπλωσης της διαφθοράς, και της παρανομίας, είναι και ανατρεπτικός μοχλός κατά της προόδου και κατά της Δημοκρατίας. Νωπά είναι τα πολιτικά δεδομένα της δεκαετίας του 60, και η σκευωρία του άλλοθι των συνταγματαρχών για την κατάργηση της Δημοκρατίας και την επιβολή της στρατιωτικής Δικτατορίας. Η οποία αφού έβαλε κυριολεκτικά τους Έλληνες και όλη την Ελλάδα στο γύψο, επέπεσε και σε στημένο σχέδιο- παγίδα να ανατρέψει τον Μακάριο και να επιβάλλει δικτατορία και στη Κύπρο, έτσι ώστε να ολοκληρωθεί το σχέδιο, που ήταν να εισβάλει ο τουρκικός στρατός στη Κύπρο, για να τη λεηλατήσει και να την διχοτομήσει.

Με μία μόνο παρένθεση αναλαμπής του Έθνους και του Ελληνισμού, του έπους που ξεκίνησε την 28η Οκτωβρίου 1940, όταν ενωμένοι σαν μια γροθιά αντιμετωπίσαμε τους εισβολείς Ιταλούς πρώτα, που τους πήραμε φαλάγγι και μετά και τους Γερμανούς, που αναγκάστηκαν να μας επιτεθούν για να σώσουν τους συμμάχους τους Ιταλούς.

Δεν προλάβαμε όμως να χαρούμε την απελευθέρωσή μας από τη τετραετή των Γερμανών-Ιταλών σκλαβιά και να και πάλι η καταραμένη διχόνοια με τον εμφύλιο πόλεμο-σπαραγμό, (1946-1949) μεταξύ κομμουνιστών και εθνικιστών.

_{Η καταραμένη Διχόνοια}.

Το πόρισμα εξ όλων των ανωτέρω, είναι το ακόλουθο. Η βασική και μεγαλύτερη όλων των κακών αιτία του αφελληνισμού μας και των εθνικών καταστροφών μας, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ ΣΑΡΑΚΙ ΤΗΣ ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ. Εάν την νικήσουμε, την σκοτώσουμε και την απαλείψουμε, τότε, και μόνο τότε, ο Ελληνισμός και η Ελληνικότητά μας, θα αναγεννηθούν. Τότε, και τότε μόνο, οι φίλοι μας θα μας σέβονται, και οι εχθροί μας θα μας φοβούνται.

Οι επέτειοι.

Καλό είναι να έχουμε επετείους των κατορθωμάτων μας, όπως της 25ης Μαρτίου, της 28ης Οκτωβρίου, και της 24ης Ιουλίου. Παράλληλα όμως πρέπει να έχουμε επετείους και για τα ελαττώματά μας και τα καταστροφικά λάθη πού εξαιτίας του κακού εαυτού μας διαπράξαμε. Πρέπει λοιπόν να συστήσουμε και μια επέτειο των ελαττωμάτων μας. Την επέτειο του πιο ευρέως και αιωνίου καταστροφικού ελαττώματός μας, αυτό της ΔΙ-ΧΟ-ΝΟΙ-ΑΣ, με παράδειγμα προς αποφυγήν, και στόχο την εξάλειψή της.

Κάνω μια πρόταση – επίκληση – προς τους πολιτικούς όλων των κομμάτων και προς όλους τους Έλληνες.

Προτείνω κάθε χρόνο στην επέτειο εκτελέσεως των “Έξη”, να στήνουμε σε κάποιο κατάλληλο υπαίθριο χώρο, ένα ομοίωμα εικονικό της Διχόνοιας, και παρουσία πλήθους κόσμου, οι πολιτικοί αρχηγοί να σκοπεύουν τη διχόνοια για να την σκοτώσουν. Θα έχουν ο καθένας τρείς προσπάθειες. Όποιου η σφαίρα βρει το κέντρο του στόχου, το εικονικό ομοίωμα της διχόνοιας θα έχει σκοτωθεί και θα πέφτει κατά γης. Και ο εκτελεστής θα είναι ο νικητής. Εάν ουδείς εκ των διαγωνιζομένων δεν στοχεύσει το κέντρο, και πάλι θα ανακοινώνεται η σειρά της βαθμολογίας τους, ανάλογα με το ποιος θα έχει τις πλησιέστερες βολές προς το κέντρο του ομοιώματος της διχόνοιας.

Είμαι της γνώμης ότι αυτή η απλή, λιτή, τυπική και εικονική, αλλά και ουσιαστική διαδικασία, χωρίς πομπές και πολυτέλειες, θα συμβάλει πρώτα απ’ όλα στην παραδοχή της αθωότητας των εκτελεσθέντων έστω και μετά τον θάνατό τους. Αφετέρου θα συμβάλλει στην εξάλειψη της Διχόνοιας με διασκεδαστικό, αγωνιστικό, και αποτελεσματικό τρόπο. Εκτός των άλλων, με τη συμμετοχή όλων των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων της Βουλής στο αγώνισμα αυτό, θα αναπτυχθεί μια ατμόσφαιρα φιλίας και ομόνοιας μεταξύ τους, και μια πολιτισμένη και δημοκρατική αντίληψη και πρακτική στη πολιτική, στην κοινοβουλευτική και στη κοινωνική ζωή όλων των Ελλήνων.

“ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΟΥΜΕ !! ΔΙΧΑΣΜΕΝΟΙ ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ”…

Παύλος Καρκανίδας

pakar@bigpond.net.au

1^η Οκτωβρίου 2010