Όχι άλλη μούχλα! - του Παύλου Τσίμα
Δεν είναι μόνον ο ανέστιος Δημαράς που έλαβε 16% και ήταν, μέχρι την Παρασκευή, σε όλες τις δημοσκοπήσεις φαβορί για τον δεύτερο γύρο. Είναι και δεκάδες παραδείγματα, σε όλη τη χώρα, που δείχνουν ότι οι σχέσεις των κομματικών μηχανισμών, πανίσχυρων κάποτε, με την εκλογική τους πελατεία έχουν διαταραχθεί. Ότι το «χρίσμα» του κόμματος δεν είναι πια αυτό που ήταν.
Στο καταπράσινο Περιστέρι, ο επίσημος υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ έλαβε 12%. Στην Πάτρα, ο επίσημος της ΝΔ έλαβε μόλις 17%. Και στις Σέρρες, την γενέτειρα του καραμανλισμού, ο επίσημος των γαλάζιων έμεινε στο 28%. Και αναφέρομαι μόνον σε μεγάλους δήμους.
Κι έπειτα είναι και η Θεσσαλονίκη. Το 2006 το ΠΑΣΟΚ είχε αρνηθεί να στηρίξει Μπουτάρη για τα ωραία μάτια και τα κομματικά γαλόνια της Χρύσας Αράπογλου. Η Χρύσα του κόμματος έλαβε τότε 21%. Ο Μπουτάρης τώρα έφθασε σε απόσταση βολής τον αντίπαλό του και διεκδικεί τον δήμο. Αλλά και στην Αθήνα. Δύο φορές δοκίμασε το ΠΑΣΟΚ να διεκδικήσει τον δήμο με το βαρύ κομματικό του πυροβολικό, Παπουτσή και Σκανδαλίδη, και πήρε κάτι μεταξύ 26 και 28%. Ο ερασιτέχνης πολιτικά Καμίνης, που οι Αθηναίοι αγνοούσαν ως όνομα και φάτσα στην αρχή της καμπάνιας του, και που έδωσε την μάχη του απόντων των κομματικών μηχανισμών, ξεπέρασε τα ποσοστά τους και κάνει τον δεύτερο γύρο της Αθήνας ντέρμπι. Και στον Πειραιά, ο Φασούλας είχε βγει το 2006 με τα τσαρούχια (με τα μπασκετικά παπούτσια του, έστω) από τον πρώτο γύρο, με 45%. Ενώ ο εκλεκτός του κόμματος Μίχας δεν πήρε ούτε 30%.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι η σχέση κόμματος-υποψηφίων- εκλογικού σώματος, πανίσχυρη μέχρι πρόσφατα, δεν είναι πια αυτό που ήταν. Και πως η μούχλα του κομματικού λόγου, δίχως πια και την προσδοκία πελατειακής ανταπόδωσης που την έκανε ανεκτή, είναι πια απλώς ανυπόφορη.
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
