Αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Ραπτόπουλος - Ο Άγιος των φυλακισμένων - ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ Άγιος για 10.750 άπορους κρατούμενους


Ο Δ.Χ. είναι έλληνας ισοβίτης κρατούμενος σε φυλακή της Νέας Υόρκης. Χρόνια τώρα έχει συχνή αλληλογραφία με τον αρχιμανδρίτη Γερβάσιο, επικεφαλής της αδελφότητας “Οσία Ξένη, Διακονία αποφυλακίσεως απόρων κρατουμένων και φυγόποινων”.

Της Μαριάνας Ε. Παπαδάκη

“Τώρα τελευταία μας έστειλε ένα ιδιαίτερα συγκινητικό γράμμα”, λέει στη “ΜτΚ” ο πατέρας Γερβάσιος και συμπληρώνει: “Μεταξύ άλλων ο κρατούμενος αναφέρει στην επιστολή του: ʽΕίμαι ο πιο ευτυχισμένος φυλακισμένοςʼ. Από τα γράμματά του φαίνεται ότι έχει μετανοήσει για το αδίκημα που τον έκλεισε στη φυλακή. Όσα μας γράφει είναι συγκινητικά και διδακτικά για όλους μας. Μάλιστα μας έχει συγκινήσει τόσο πολύ, που θέλουμε να πάμε να τον συναντήσουμε και να τον γνωρίσουμε. Ήδη διοργανώνουμε μια επίσκεψη στις φυλακές της Νέας Υόρκης για το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου. Τον Οκτώβριο προγραμματίζουμε ένα ταξίδι στη Ρωσία, όπου θα επισκεφτούμε κρατούμενους σε φυλακές. Δεν κάνουμε καμία διάκριση ούτε στο χρώμα ούτε στη θρησκεία. Για μας όλοι είναι παιδιά του Θεού”, υποστηρίζει ο αρχιμανδρίτης. Να σημειωθεί ότι για την αποφυλάκιση κρατουμένων ανά τον κόσμο εδώ και 31 χρόνια έχουν δαπανηθεί 2.650.000 ευρώ.

Η αδελφότης “Οσία Ξένη, Διακονία αποφυλακίσεως απόρων κρατουμένων και φυγόποινων”, από το 1978 που συστάθηκε, έχει αποφυλακίσει από τις φυλακές όλου του κόσμου 10.750 άπορους κρατούμενους. “Προσεγγίζουν τις 11.000”, λέει ο πατέρας Γερβάσιος και διευκρινίζει: “Μαθαίνουμε πού κρατούνται Έλληνες. Έχουμε αλληλογραφία μαζί τους, μας γράφουν τα προβλήματά τους, τους παρέχουμε ηθική συμπαράσταση και οικονομική βοήθεια. Τα έξοδα που έχουν βασικά μέσα στη φυλακή εμείς τα καλύπτουμε”, προσθέτει με σεμνότητα.



Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΟΜΗ
Σύνθημα της αδελφότητας “Η ζωή μας είναι σύντομη. Ας βιαστούμε να κάνουμε το καλό στον κόσμο”. Το τηρούν με όλη τη σημασία των λέξεων ο πατέρας Γερβάσιος και οι συνεργάτες του. Μέσα στα τόσα χρόνια δράσης της αδελφότητας έχουν απαλύνει τον πόνο και έχουν βοηθήσει ανθρώπους που βρέθηκαν εγκλωβισμένοι σε αντίξοες καταστάσεις.
Πολλά είναι τα γεγονότα που έχουν συγκινήσει τον ιερέα στα 31 χρόνια δράσης του. “Δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να φέρω κάποιο στη μνήμη μου”. Εκείνο όμως που ιδιαίτερα τον έχει συγκινήσει και έχει κρατήσει στην καρδιά και στο μυαλό του αφορά κάποιον κρατούμενο σε φυλακή της Πελοποννήσου. “Δεν έχει κανέναν στον κόσμο, ούτε μάνα, ούτε πατέρα, ούτε κανέναν αδελφό ή αδελφή”, λέει με σπασμένη από τη συγκίνηση φωνή. Βιάζεται να συνεχίσει: “Κανένας δεν τον επισκέπτεται. Κανένας δεν θα τον περιμένει, όταν θα φθάσει η ώρα να αποφυλακιστεί. Δεν υπάρχει κανένας να τον σκεφτεί. Θα απολυθεί. Πού θα πάει; Σε ποιον πατέρα, σε ποια μάνα;”, αναρωτιέται ο γέροντας. Και συνεχίζει: “Το παιδί αυτό οι γονείς του, όταν το έφεραν στον κόσμο, το έκλεισαν σε ορφανοτροφείο. Εκεί μεγάλωσε. Δεν γνώρισε μάνα και πατέρα. Δεν έζησε την αγάπη και την οικογενειακή θαλπωρή. Το παιδί αυτό, όπως ήταν φυσικό, παραστράτησε. Διέπραξε κάποιο αδίκημα και οδηγήθηκε στη φυλακή. Με πήρε τηλέφωνο ένας χωρικός που ζει με τη σύνταξή του και μου είπε: Πατέρα Γερβάσιε εγώ έχω δύο διαμερίσματα στη Θεσσαλονίκη. Το ένα το έχω για την κόρη μου, το άλλο θα το διαθέσω για το παιδί αυτό. Θα τον στεγάσω, θα τον τρέφω, αλλά δεν μπορώ να του βρω εργασία. Αν αποδειχθεί καλό παιδί, θα του γράψω στο όνομά του και το διαμέρισμα. Με συγκίνησε αυτή η ιστορία”.

Χείμαρρος ο πατέρας Γερβάσιος δεν σταματά στην περίπτωση αυτή. “Μία ακόμη ιστορία με έχει συγκινήσει βαθύτατα. Στην Εθνική Τράπεζα, όπου έχουμε ανοίξει λογαριασμό, υπήρξε κατάθεση 1,35 ευρώ. Αυτό είναι για μένα πολύ μεγάλο”, λέει. Τι να πρωτοθυμηθεί από τους υποστηρικτές του έργου. Μιλά με ιδιαίτερη συγκίνηση για μια καρκινοπαθή γυναίκα, μητέρα τεσσάρων παιδιών, η οποία κάθε μήνα προσφέρει από το υστέρημά της στην αδελφότητα το ποσό των 10 ευρώ. “Αυτοί είναι οι χορηγοί αυτής της μεγάλης διακονίας, της κοινωνικής εργασίας μέσα στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό”, τονίζει με υπερηφάνεια και δεν κρύβει τη χαρά του.

Η ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ
Αλλά και οι άποροι αποφυλακισθέντες κρατούμενοι, όταν αποφυλακιστούν, επιδιώκουν μια συνάντηση με τον πατέρα Γερβάσιο. Με ένα δώρο στο χέρι, μια εικόνα, ένα εργόχειρο που φιλοτέχνησαν τις μοναχικές ώρες τους στο κελί της φυλακής, με ένα μεγάλο ευχαριστώ στα χείλη πέφτουν στην αγκαλιά του γέροντα εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη τους στον άνθρωπο που τους στήριξε τις δύσκολες ώρες. Αλλά δυστυχώς δεν είναι πολλοί. Αλλά πάλι κακός λόγος δεν ακούγεται από το στόμα του πατέρα Γερβάσιου. Υπάρχει πάντα ένας λόγος να τον δικαιολογήσει. “Όταν βγαίνει κάθε κρατούμενος, εμείς του έχουμε μία προσωπική επιστολή στη γλώσσα της πατρίδος του, προκειμένου να του εξηγήσουμε ποιοι είμαστε, γιατί το κάνουμε αυτό. Και πιστεύουμε ότι αυτό έχει κάποια επίδραση για την παραπέρα ηθική σταδιοδρομία του κρατουμένου”.

ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Η δράση της αδελφότητας δεν σταματά στην αποφυλάκιση απόρων κρατουμένων. “Ένας άλλος τομέας είναι η κατασκήνωση που προσφέρουμε στα παιδιά. Φιλοξενούμε όλα τα παιδιά των απόρων κρατουμένων, των πολυτέκνων εντελώς δωρεάν. Ετοιμάζουμε καινούργια κατασκήνωση στην Ελάνη Κασσάνδρας, σε 30 στρέμματα που μας χάρισε ένα ζευγάρι από την ομογένεια της Αυστραλίας. Στην έκταση αυτή έχουμε αρχίσει και κτίζουμε με σύγχρονες προδιαγραφές θαλάμους, κουζίνα, εστιατόριο, ναό και άλλους σύγχρονους χώρους. Σε πρώτη φάση θα φιλοξενήσουμε 130-150 παιδιά. Στοχεύουμε να κάνουμε άλλους οκτώ θαλάμους, για να έχουμε τη δυνατότητα να φιλοξενήσουμε 260-300 παιδιά. Το έργο δεν έχει ακόμη τελειώσει. Μας χρειάζονται περίπου 200.000 ευρώ, για να ολοκληρωθεί. Για το λόγο αυτό ζητούμε τη βοήθεια των συνανθρώπων μας που έχουν την οικονομική δυνατότητα να μας βοηθήσουν. Αισιοδοξούμε να λειτουργήσει η κατασκήνωση του χρόνου. Φέτος λειτουργεί, όπως και όλα τα χρόνια, η κατασκήνωση που έχουμε στο Ροδοχώρι Ναούσης, κοντά στο όρος Βέρμιο”, επισημαίνει ο πατέρας Γερβάσιος.

Η φιλανθρωπία είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό γνώρισμα της “Οσίας Ξένης”. “Βοηθούμε οικογένειες πολυτέκνων. Έχουμε μία οικογένεια με 13 παιδιά, μία άλλη με 15 παιδιά. Αυτές τις οικογένειες δεν τις αφήνουμε. Μας έχουν ανάγκη, μας χρειάζονται. Να σκεφτείτε ότι η πρώτη φορά που δοκίμασαν τυρί ήταν όταν τους δώσαμε εμείς ένα δυο δοχεία”, αποκαλύπτει ο πατέρας Γερβάσιος.

Ιουν 15, 2008