Η αλήθεια του ψαρά - του Αλέξη Παπαχελά

Πριν από μερικά καλοκαίρια μια αντροπαρέα φίλων καθόταν σε ένα ουζερί στον μόλο κάποιου νησιού και αμπελοφιλοσοφούσε. Κεντρικό θέμα της συζήτησης ήταν... οι γυναίκες. Ενας ψαράς που καθόταν δίπλα τους άκουγε για πολλή ώρα· στο τέλος δεν άντεξε και παρενέβη: «Να σας πω κάτι; Η γυναίκα δεν είναι πρόβλημα, παιδιά». «Γιατί;» τον ρώτησαν οι αμπελοφιλοσοφούντες φίλοι και εκείνος απάντησε: «Μα, γιατί δεν έχει λύση!» Πώς το θυμήθηκα, θα μου πείτε. Ε να, ακούω διάφορους υπουργούς, οικονομικούς παράγοντες και ξένους ειδικούς να συζητάνε και να ξανασυζητάνε το πρόβλημα συντονισμού του πρωθυπουργικού επιτελείου και της κυβέρνησης και νιώθω λίγο σαν τον ψαρά, θέλω δηλαδή να τους πω ότι λύση δεν υπάρχει οπότε δεν χρειάζεται να ταλαιπωρούνται.

Ναι λοιπόν, ας το πάρουν απόφαση, και εμείς μαζί, πως ο κ. Παπανδρέου έτσι λειτουργεί και δεν θα αλλάξει. Απεχθάνεται τα οργανογράμματα, τις συσκέψεις που αποφασίζουν κάτι στο τέλος, τα οργανωτικά θέματα, αλλά και την ιδέα πως κάποιος συντονίζει εξ ονόματός του. Γι’ αυτό και δεν είναι σαφές ποιος κάνει τι, καθώς μάλιστα είναι η πρώτη κυβέρνηση στελέχη της οποίας διαγκωνίζονται σε διαρροές για να μας πείσουν ότι... δεν έχουν εκείνα την ευθύνη του συντονισμού. Η χώρα έχει ένα σφικτό χρονοδιάγραμμα τριών μηνών όπου πρέπει να γίνουν άθλοι και την περασμένη εβδομάδα ανακοινώθηκε άλλη μία, τριμελής αυτή την φορά, επιτροπή που θα συντονίζει -λέει- το κυβερνητικό έργο. Κατά τα άλλα, ο κ. Πάγκαλος λειτουργεί μόνο ως think tank, ο κ. Ραγκούσης και το περίφημο νέο σχήμα μετά τον ανασχηματισμό έχει μείνει στα χαρτιά και γενικώς κανείς δεν συντονίζει τίποτα. Το ενδιαφέρον είναι μάλιστα ότι από το Μαξίμου ανακοινώθηκε κάποια στιγμή ότι «από εδώ και πέρα θα συντονίζει ο κ. Παπανδρέου», σαν να λέμε ότι ο συντονισμός είναι κάτι πρακτικό, άρα υποδεέστερης σημασίας, αλλά -τι να κάνουμε- θα το κάνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Εν πάση περιπτώσει, η χώρα δεν μπορεί να πληρώσει το όποιο διαχειριστικό έλλειμμα του κ. Παπανδρέου γιατί διακυβεύονται πολλά. Είναι σαφές ότι μια ομάδα πρόθυμων υπουργών θα πρέπει να τραβήξει μόνη της το κάρο των αλλαγών και των δύσκολων διαχειριστικών αποφάσεων των επόμενων εβδομάδων. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει όταν θα πρέπει να πεισθούν οι μη πρόθυμοι ή αν πρέπει να συντονισθούν πολλά υπουργεία μαζί. Εκεί τελικά φαίνεται πως η μόνη λύση είναι η πίεση της τρόικας που πλέον έχει καταλάβει τι συμβαίνει, ποιος «τραβάει» και ποιος όχι, ενώ νιώθει ότι τα περιθώρια για λάθη και αδράνειες στενεύουν. Φτάνουν αυτά, μια ομάδα αποφασισμένων υπουργών που μιλούν την ίδια γλώσσα και η πίεση της τρόικας; Ενδεχομένως.

Πολλοί βέβαια είναι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι η βασική δουλειά του κ. Παπανδρέου είναι να μιλάει με τους εταίρους μας και να διατηρεί σε υψηλά επίπεδα το απόθεμα καλής θέλησης έναντι της χώρας. Πράγματι ο πρωθυπουργός έχει κοπιάσει γι’ αυτό και του το αναγνωρίζουν όλοι. Κάποια στιγμή όμως οι ανυπόμονες και αφόρητες «αγορές», και κατόπιν η τρόικα, θα διαπιστώσουν το μεγάλο χάσμα ανάμεσα στην εικόνα προς τα έξω και την πραγμαιτκότητα μέσα. Οι εκπρόσωποι της τρόικας το έχουν ήδη επισημάνει και προειδοποιούν ότι η επόμενη δόση θα είναι δύσκολη. Βρισκόμαστε πάντως σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο και η χώρα χρειάζεται, κανονικά, έναν πρωθυπουργό με σφικτό επιτελείο και απίστευτες οργανωτικές και διοικητικές ικανότητες, αλλά και μια ολιγομελή κυβέρνηση με κοινούς στόχους και «ίδια γλώσσα». Η χώρα δεν διαθέτει τα απαραίτητα, αλλά δεν μπορεί και να αποτύχει. Οπότε;

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ