Ανυπακοή σε σένα, Μίκη - της Άννας Δαμιανίδη
Αυτό το άρθρο δίνει έναυσμα για (πολιτισμένη) συζήτηση.
Παρακαλούμε, καταθέστε τις απόψεις σας.
Σου µιλάω στον ενικό Μίκη, γιατί υπήρξες ίνδαλµα της εφηβείας, όχι µόνο της δικής µου, και ξέρω ότι αυτό θέλεις να είσαι, οικείος σε όλους, πάνω απόσυµβατικές σχέσεις. Είχες στα χέρια σου την τέχνη της µουσικής, µια τέχνηπου δρα στο υποσυνείδητοκαι το ασυνείδητο και µπορεί να κατευθύνει τις µάζες. Τις συνεπήρες λοιπόντις µάζες και τις κατηύθυνες.
Εξάλλου το έγραψες κιόλας, «Μουσική για τις µάζες», ένα βιβλίοπου έβγαζα τα µάτια µου να καταλάβω σε τρυφερή ηλικία (όχι, δεν λυπάµαι τη σηµερινή νεολαία που δεν χρειάζεται να διαβάζει τέτοια). Θα µπορούσες να αρχίσεις πολέµους αν ήθελες, ευτυχώς κάπου έχανες τον έλεγχο της ίδιας σου της δύναµης, ευτυχώς η πολιτική είναι πιο πολύπλοκη τελικά, κι ευτυχώς είχες αρκετή φρόνηση να µην το κάνεις. Φρόνηση είχες σε πολλά, σεθυµάµαι την τελευταία φορά που µε έκανες να κλάψω µε λυγµούς, όταν βγήκες µε τις πιτζάµες στην τηλεόραση να υπερασπιστείς την αξιοπρέπεια της χώρας µας απέναντι σε κείνον τον διασυρµό µε την υπόθεση Οτζαλάν. Τόση λατρεία, τόση αγάπη από τις µάζες δεν σε χόρτασε ωστόσο, και να που βγαίνεις να ζητάς ξανά υπακοή, διότι αυτό σηµαίνει η ανυπακοή που βροντοφωνάζεις παρέα µε ξοφληµένους ανικανοποίητους πολιτικούς που ελπίζουν ότι αν µας πείσουν πόσο κινδυνεύουµε θα τους προσλάβουµε για σωτήρες. Αυτή τη φορά λοιπόν Μίκη, ακολουθώντας τον άλλον κήρυκα της Αντίστασης, τον Μιχάλη Κατσαρό που έγραφε, θυµάσαι, «… αντισταθείτε σε µένα που σας µιλάω...», θα πάρω κατά γράµµα την προτροπή σου. Ανυπακοή σε σένα λοιπόν, στη λατρεία που σου είχα, ανυπακοή ατοµική, γιατί µόνο αυτή κοστίζει και µετράει. Ανυπακοή στα περιρρέοντα κλισέ προπάντων, που µας παίρνουν το κεφάλι.
Ανυπακοή στον µηδενισµό σου, ανυπακοή στη στείρα ανυπακοή.
Σχετικά άρθρα:
Μίκης Θεοδωράκης: Μοναδικός πλέον δρομος για το Λαό είναι η ανυπακοή
Το όπλο της ανυπακοής - του Μίκη Θεοδωράκη
"Σπίθα", το Κίνημα Πολιτών του Μίκη Θεοδωράκη
Αλλοι ζητουν υπακοη , αλλη ζητουν ανυπακοη ,αλλοι δεν ζητουν τιποτα απλα βλεπουν καναπεδατοι και σκεπτονται ετσι η αλλιως ... , αλλα δεν μπορουμε να μην ελπιζουμε πλεον , οχι βεβαια οτι θα πεσει το μαννα εξ ουρανου.
Ειναι αδικη η κριτικη πιστευω που γινεται στο μικη εγω θαυμαζω τα κουραγια του ανθρωπου.
Και δεν πιστευω οτι ο μικης παει για δοξα πλεον ,ο ανθρωπος ετσι ειναι πλασμενος να αγωνιζεται με τον δικο του τροπο . Δεν νομιζω οτι αυτο ειναι κακο, τι να κανουμε τωρα ? Να τον μαλωσουμε βρε παιδια ? Γιατι πρεπει εμεις να προσδιορισουμε πως θα κινειται ο μικης ? Εμεις θα τον παρακολουθουμε παντως κατω απο κριτικη ματια και θα τον αγαπαμε οπως ειναι , και λεγοντας εμεις εννοω τους φιλους μου.
γιωργος θαλασσινος
Το κύριο θέμα αυτού του άρθρου είναι η ανυπακοή. Και ενώ υπάρχει η άποψη ότι πρέπει να μην υπακούμε στους καταπιεστές η ουσία είναι ότι για να αλλάξει μια κατάσταση πρέπει (όπως το είπε ο Γκάντι) "εμείς να είμαστε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε γύρω μας." Και εδώ είναι το θέμα ότι αυτή η αλλαγή που θέλουμε να δούμε γύρω μας εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε και υποκρινόμαστε ότι ξέρουμε τις λύσεις.
Η αλήθεια είναι ότι ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΛΥΣΕΙΣ. Νομίζουμε ή υποκρινόμαστε ότι ξέρουμε τις λύσεις.
Καταδικάζουμε τους κυβερνώντες όταν ξέρουμε ότι και να τους βγάλουμε από εκεί όποιοι και να πάνε στην θέση τους θα κάνουν τα ίδια. Και εμείς οι ίδιοι να πηγαίναμε στην θέση τους τα ίδια θα κάνουμε και για αυτό δεν θέλουμε να πάμε στην θέση τους. Οπότε αρκούμαστε στις κατηγορίες που προσφέρουν στην καλύτερη περίπτωση βραχυπρόθεσμες επιφανειακές λύσεις.
Το σύστημα δεν έχει φτιαχτεί από τους λίγους, αλλά ακόμη και αν είναι έτσι, το σύστημα διατηρείται από τους πολλούς. Υπάρχει μια συλλογική ευθύνη. Η λύση βρίσκεται στο αν θα κάνουμε τώρα αυτό που χρειάζεται για να λύσουμε τα προβλήματα στην ρίζα τους και όχι να ξύνουμε συνέχεια την επιφάνεια έτσι ώστε τα προβλήματα να αναδύονται μετά από λίγο, ξανά και ξανά.
Για παράδειγμα: Δεν μπορούμε να λέμε ότι θέλουμε ειρήνη αλλά όταν συζητάμε για τους Τούρκους ή τους Σκοπιανούς να νομίζουμε ότι έχουμε το απόλυτο δίκιο για το πως είναι τώρα οι καταστάσεις και να είμαστε έτοιμοι να πολεμήσουμε ή να διαχέουμε και να εξαπλώνουμε μια καταστροφική νοοτροπία που δίνει το έναυσμα για την απόκτηση στρατιωτικών εξοπλισμών που στοιχίζουν τεράστια χρηματικά ποσά και μας έχει πάντα στο χείλος της καταστροφής. Κατά τ'άλλα λέμε ότι θέλουμε ειρήνη όμως ... αλλά πάντα οι άλλοι φταίνε αν δεν την έχουμε ...
Το παραπάνω είναι μόνο ένα παράδειγμα του τι κάνουμε γενικώς. Και όλα αυτά γίνονται απλά και μόνο από τα λόγια μας που πολλές φορές νομίζουμε ότι δεν έχουν και πολύ σημασία. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο λόγος του κάθε ενός ανθρώπου από εμάς έχει τεράστια σημασία.
Φιλικά
Ο Μίκης, ο μεγαλύτερος Έλληνας μουσικοσυνθέτης, ακόμη εκπέμπει λόγια ελπίδας. Διαφωνώ κάθετα, ελπίδα δεν υπάρχει, υπάρχει μόνον προγραμματισμός και σωστή εκτέλεση.
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
