ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ made in Greece - του Γιώργου Κ. Περπινιά

Υπάρχουν Έλληνες που πιστεύουν, πως τα σημερινά κόμματα και το κοινοβούλιο λειτουργούν δημοκρατικά; Ένα εύλογο ερώτημα του οποίου η απάντηση έπρεπε ν’ απασχολεί όλους τους σκεπτόμενους πολίτες. Τα κόμματα είναι αρχηγικά και οι εξουσίες είναι όλες στον αρχηγό. Οι βουλευτές ακολουθούν αδιαμαρτύρητα τις αρχηγικές αποφάσεις, φοβούμενοι την διαγραφή τους και ως εκ τούτου το πολιτικό τους μέλλον. Λειτουργούν δηλαδή ως στρατιωτικός λόχος. Σε κάθε κανόνα βέβαια υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις που τιμούν το αξίωμα που ο λαός τους δίνει. Υφίστανται βέβαια τις συνέπιες της ανυπακοής τους και δυστυχώς οι ψηφοφόροι δεν τους τιμούν γι αυτό, γιατί οι ξερόλες της τηλεοράσεως, με την γνώση η την άγνοιά τους, μας πληροφορούν πως ο αρχηγός είναι αλάθητος. Αλλά και οι κανονισμοί των κομμάτων είναι κομμένοι και ραμμένοι σ ’αυτά τα μέτρα. Ο λαός δεν χρειάζεται να γνωρίζει πολλά. Αρκεί να ασκεί το λεγόμενο εκλογικό του δικαίωμα. Με λίγα λόγια να πιστεύει πως είναι ο κυρίαρχος. Πόσοι έχουν διαβάσει έστω και κατ’ ελάχιστον το σύνταγμα και ποιές εξουσίες αυτό παραχωρεί στους εκπροσώπους του λαού; Ο αναγνώστης ας διαβάσει το απόσπασμα από το συνταγματικό δίκαιο που παραθέτω παρά κάτω. Η Εκτελεστική εξουσία, καλούμενη και Διοικητική εξουσία, είναι η δεύτερη κατά σειρά διακριτή λειτουργία της ενιαίας κρατικής εξουσίας, μετά την Νομοθετική εξουσία και πρίν τη Δικαστική εξουσία που εκδηλώνονται σε κάθε δημοκρατικά ευνομούμενη Πολιτεία. Αντικείμενο της εκτελεστικής εξουσίας είναι η επίβλεψη της εκτέλεσης των νόμων καθώς και η διεύθυνση των κρατικών υποθέσεων. Ανάλογα του είδους του πολιτεύματος μιας χώρας η εκτελεστική εξουσία ανατίθεται στον ανώτατο άρχοντα (Ηγεμόνα, ή Πρόεδρο Δημοκρατίας κ.λπ.) και στην Κυβέρνηση. Αυτοί που ασκούν την Εκτελεστική, ή Διοικητική εξουσία, ονομάζονται "Διοικητικά όργανα" ή απλά "Όργανα" (του Κράτους). Η εκτελεστική εξουσία ή εκτελεστική λειτουργία στην πολιτική επιστήμη και το συνταγματικό δίκαιο είναι ο κλάδος της κυβέρνησης που ευθύνεται για την καθημερινή διαχείριση του κράτους. Αποτελείται από την κυβέρνηση και τη δημόσια διοίκηση. Σύμφωνα με την αρχή της διάκρισης των εξουσιών, η εκτελεστική εξουσία δεν πρέπει να θεσπίζει νόμους (το οποίο είναι ρόλος της νομοθετικής εξουσίας δηλαδή η βουλή) ούτε να τους ερμηνεύει (το οποίο είναι ρόλος της δικαστικής εξουσίας), αν και στην πράξη αυτός ο διαχωρισμός σπάνια είναι απόλυτος.

Καταλάβατε κάτι; Εδώ έχουμε την εκτελεστική εξουσία να νομοθετεί και η νομοθετική να επικυρώνει. Δεν υπάρχει ελευθέρα έκφραση των βουλευτών, υπάρχει η λεγόμενη κομματική πειθαρχεία. Αν λοιπόν είναι έτσι ,τι χρειάζονται οι 300. Μπορούσαμε να εκλέγουμε τα κόμματα, να γίνεται μία κυβέρνηση με λίγους υπουργούς και να ψηφίζουν ανάλογα με τα ποσοστά που πήραν στις εκλογές. Τώρα θα μου πείτε ποιοί θα έκαναν τις εξεταστικές επιτροπές με τα περίφημα πορίσματα και ποιοί θα διαλαλούσαν την πραμάτεια τους στην τηλεόραση. Υπάρχει λύση. Για την πρώτη περίπτωση, έμμισθοι δικηγόροι η δικαστικοί και για την δεύτερη γνωστοί ηθοποιοί η δημοσιογράφοι. Όσο για τα χειροκροτήματα στις κορώνες των ομιλητών, μπορούν να είναι ηχογραφημένα, όπως τα γέλια στις τηλεταινίες. Θα μας στοίχιζε λιγότερο και ίσως είχαμε διαφορετικά αποτελέσματα. Σκεφθείτε λίγο. Ο λαός εγκατέλειψε τον τύπο, δεν διαβάζει δεν ενημερώνεται από υπεύθυνους και αναγνωρισμένους δημοσιογράφους. Περιμένει να μάθει από το χαζοκούτι. Εκεί γίνετε η μεγαλύτερη προπαγάνδα και παραπληροφόρηση τύπου Γκαίμπελς. Λέγε λέγε όλο και κάτι μένει. Αρκεί που το είπε κάποιος γνωστός τηλεαστέρας. Η σημερινή κυβέρνηση άλλη εντολή πήρε από τον κυρίαρχο κι άλλα κάνει. Κι όμως μας έχουν πείσει πως νομίμως ενεργεί. Μπορεί να μην γίνεται αλλιώς, αλλά το νομίμως είναι παρερμηνεία. Αυτή είναι δημοκρατία made in Greece.

Γιώργος Κ. Περπινιάς. Αθήναι 19/12/10