Με χαρά σας ενημερώνουμε ότι μόλις κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο της γνωστής πλέον συγγραφέως Πόλυς Χατζημανωλάκη, με τίτλο"Τα αινίγματα του Ν' γκόρο", από τις Εκδόσεις Ροές.

Οι συστάσεις για την κυρία Χατζημανωλάκη είναι περιττές, αφού το έργο της στα Γράμματα και την Εκπαίδευση την κατατάσσει ανάμεσα στις πιο πολυσχιδείς και αξιόλογες προσωπικότητες του χώρου.

Κι επειδή όλοι μας αυτές τις γιορτινές μέρες θα κάνουμε κάποιο δώρο στους ανθρώπους που αγαπάμε, σίγουρα "Τα αινίγματα του Ν' γκόρο", είναι ένα δώρο που θα "πιάσει τόπο" και δεν υπάρχει περίπτωση να παραμείνει ξεχασμένο σε κάποια γωνιά.

Αντίθετα, διαβάζοντας και την τελευταία σελίδα του, ο αναγνώστης αισθάνεται ότι έγινε κατά τι πλουσιότερος, ότι έμαθε πράγματα που δεν γνώριζε.

Είναι ένα δώρο ψυχαγωγικό και ωφέλιμο για όλες τις ηλικίες, που συνιστούμε ανεπιφύλακτα.

Ένα βιβλίο γραμμένο από την ψυχή για την ψυχή.

Αξίζει δε να σημειωθεί, ότι τα συγγραφικά δικαιώματα του βιβλίου έχουν παραχωρηθεί στη φιλανθρωπική οργάνωση Kenyan Orphan Project (http://kenyanorphanproject.org) για την ενίσχυση της αποστολής της στην Αφρική.

Περιγραφή

Οι νεαρές γιατροί Βάλερι και Γκλάντυς -μια λευκή και μια μαύρη- βρίσκονται στην Αφρική ως μέλη μιας ανθρωπιστικής, μη κυβερνητικής οργάνωσης.
Η αποστολή τους εξελίσσεται σε περιπέτεια καθώς η μια από τις δυο ψάχνει παράλληλα να βρει τις ρίζες της και την άγνωστή της οικογένεια, και η άλλη να γνωρίσει σε βάθος τον τόπο και την ιστορία του.
Ο αναγνώστης έρχεται σε επαφή με την καθημερινότητα των παραγκουπόλεων της Κένυας, τη φτώχεια και το Έιτζ, αλλά, συγχρόνως, και με τον πλούτο των παραδόσεων και τη ζωική δύναμη της ψυχής της χώρας.
Η σαΐτα της γραφής, περνώντας μια στο παρελθόν μια στο παρόν, υφαίνει γοργά ένα αξιοθαύμαστο, λαβυρινθώδες αλλά αρμονικό σχέδιο: συνθέτει τις παράλληλες ιστορίες των ανθρώπων με τις επάλληλες πραγματικότητες του χώρου και του χρόνου.
Τα "Αινίγματα του Ν'γκόρο" είναι ένα βιβλίο με πλοκή στέρεα υφασμένη, όπου τα χαμένα, σκοτεινά νήματα του χθες πλέκονται με τα πολύχρωμα, τραχιά τού σήμερα και με τα, αόρατα ακόμα, φωτεινά τού αύριο.

Το λιοντάρι και ο μονόκερος (απόσπασμα από το βιβλίο)

H επιστολή του Άνγκους, δακτυλογραφημένη και υπογεγραμμένη από τον ίδιο σε επίσημο επιστολόχαρτο της Αρμοστείας της Μεγ. Βρετανίας, δεν έμεινε ούτε είκοσι λεπτά στο ράφι των εξερχομένων, γιατί ο προσωρινός αναπληρωτής προϊστάμενος είχε φροντίσει να την τοποθετήσει εκεί ακριβώς είκοσι λεπτά πριν έρθει ο υπάλληλος που το άδειαζε –μία φορά την ημέρα– για να προωθήσει την αλληλογραφία της Υπηρεσίας στον προορισμό της. Ο Άνγκους ήξερε ότι το επόμενο βήμα ήταν όσοι φάκελοι προορίζονταν για την πατρίδα να μπουν στο διπλωματικό σάκο και να πάρουν το δρόμο για το αεροδρόμιο Γιόμο Κενυάτα. Τους υπόλοιπους, εκείνους δηλαδή που είχαν παραλήπτη στο εσωτερικό, τους εμπιστεύονταν στην τοπική ταχυδρομική υπηρεσία.

Η επιστολή, σφραγισμένη με τη διπλωματική σφραγίδα –ατελώς– ταξίδεψε με λιμουζίνα με διπλωματικές πινακίδες, οδηγό και συνοδό μέχρι τα κεντρικά της Ταχυδρομικής Υπηρεσίας στη Σίτι Σκουέρ και από εκεί, σύμφωνα με το πρωτόκολλο, ταξινομήθηκε για να ξαναφύγει, αυτή τη φορά πιασμένη με ένα λαστιχάκι με δύο ταχυδρομικές επιταγές, μια επιστολή από τη Γερμανία και μερικά ειδοποιητήρια Τραπεζών για τα ανατολικά προάστια.

Χοροπήδησε στωικά στο πίσω μέρος του βαν της υπηρεσίας με προορισμό το υποκατάστημα στα νότια του Ναϊρόμπι. Η επιστολή πέρασε εκεί τη νύχτα χωρίς να βγει από το σάκο.

Να σας πω τώρα ότι ο μονόκερος και το λιοντάρι υπέμειναν αδιαμαρτύρητα την ταπείνωση, θα ήταν ανακρίβεια.

Ο σάκος άνοιξε μετά από τρεις μέρες, αφού εμείς φανταστούμε τα εραλδικά σύμβολα στο φάκελο να ψιθυρίζουν ηρωικά «Dieu est mon droit»* κατάπληκτα για τον ξεπεσμό τους και την αδιαφορία με την οποία ο κύριος Οτιένο, ο διανομέας, τα έριξε στη δερμάτινη τσάντα του, φόρεσε το πηλήκιό του και, καβαλώντας το ποδήλατό του, ξεκίνησε για τη δουλειά του, σηκώνοντας όσο γινόταν λιγότερη σκόνη στο πέρασμά του μια και τα πόδια του δεν άντεχαν πια για γρήγορες πεταλιές.

Ο κύριος Οτιένο έφτασε γρήγορα στο σπίτι με την αυλή και το ηλεκτρικό κουδούνι και, χωρίς να κατεβεί από το ποδήλατο, έκανε να ακουστεί ο χαρακτηριστικός ήχος από το κουδούνι του ποδηλάτου του. Ο μικρός Αναστάσιος έτρεξε να φωνάξει τη γιαγιά του και εκείνη άφησε τις δουλειές της και ήρθε στην πόρτα παραξενεμένη. Μετά, ο κύριος Οτιένο δέχτηκε ευγενικά το ποτήρι το νερό που του πρόσφερε σε ένα εμαγιέ κύπελλο η γιαγιά και συνέχισε το δρόμο του, για να παραδώσει το γράμμα με τα έγγραφα για τη βίζα στη Γερμανία στη μητέρα του Άλεξ Νυαντούντο, που έμενε ακόμα πιο νότια.

Ο φάκελος έμεινε στερεωμένος στην κορνίζα με τη φωτογραφία της Γκλάντυς, πάνω από το κρεβάτι του Αναστάσιου, για άλλες δυο μέρες. Η αλήθεια είναι ότι ο μονόκερος ανυπομονούσε να συναντήσει την Γκλάντυς και να ακουμπήσει το κεφάλι του στα πόδια της, ως είθισται. Όσο περνούσαν όμως οι ώρες και η Γκλάντυς δεν ερχόταν στο σπίτι, άρχισε να χάνει κάθε ελπίδα. Μετά, λιοντάρι και μονόκερος, που δεν μπορούσαν να συνηθίσουν στο σκοτάδι, βυθίστηκαν σε ένα βαθύ λήθαργο χωρίς όνειρα. Δεν ξύπνησαν όταν η Γκλάντυς με τη Βάλερι έφτασαν σπίτι, ούτε όταν ο Αναστάσιος ξεκαρδιζόταν στα γέλια από τις γκριμάτσες και τις αγκαλιές που του έκαναν πότε η μια και πότε η άλλη, διεκδικώντας τον από τη γιαγιά του που εκείνη την ώρα προσπαθούσε να τον ταΐσει με ουγκάλι που μόλις είχε φτιάξει.

Έτσι, η Γκλάντυς διάβασε την επιστολή του Άνγκους αργά το βράδυ, μετά το φαγητό, προσπαθώντας να βγάλει άκρη τι να σήμαιναν τάχα αυτά τα «υπηρεσιακής οδού» και «επιβεβαίωση της ως άνω εντολής». Κοίταζε και ξανακοίταζε το  υδατογράφημα στο χαρτί, κοίταζε το λιοντάρι και το μονόκερο πάνω πάνω στο κέντρο, μήπως και καταλάβει τι τρέχει. Τα σύμβολα όμως είχαν καταπιεί τη γλώσσα τους και  στέκονταν μπροστά της ανεξιχνίαστα. Και να μπορούσαν να μιλήσουν, θα έλεγαν πάλι «Dieu est mon droit»….

(*) «Ο Θεός είναι το δίκαιό μου», φράση που συνοδεύει το βρετανικό θυρεό

Εικόνες από:

http://www.artprintsa.com/images/SamPostman.jpg

http://cache.diomedia.com/170/01/A5/3E/01A5-3E0B.jpg

http://www.unicornlady.net/Gallery/images/4/unicorn_and_lion_fighting_for_the_crown.jpg

http://www.sterlingtimes.org/unicorn_arms.gif

http://www.tchevalier.com/unicorn/img/croppedsight3.jpg

Για δέκα χρόνια διηύθυνε το IB΄ στα Εκπαιδευτήρια Κωστέα - Γείτονα. Είναι μέλος του Γραφείου Εκπαιδευτικής Έρευνας των Εκπαιδευτηρίων Γείτονα. Τελευταία ασχολείται συστηματικά με τα προγράμματα Βιωματικής Μάθησης, δημιουργώντας εκπαιδευτικό υλικό και πολυμεσικές παρουσιάσεις για όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης. Συμμετέχει ως συντονίστρια στο Δίκτυο Καινοτόμων Σχολείων και έχει δημιουργήσει το Ιστολόγιο για θέματα μνήμης «Πινακίδες από Κερί». Είναι υπεύθυνη του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ανάγνωσης Παιδικού Βιβλίου «Βιβλιοδρομίες» που τα τελευταία δέκα χρόνια διοργανώνεται από τα Εκπαιδευτήρια Γείτονα και έχει συμβάλει, κατά κοινή ομολογία, στο να μυηθούν οι μικροί μαθητές στην τέχνη της ανάγνωσης.

Σχετικό άρθρο:

Νέο βιβλίο: "Τα αινίγματα του Ν' γκόρο" - Πόλυ Χατζημανωλάκη (Εκδόσεις Ροές)