Ελληνες και Τούρκοι έφηβοι συνάπτουν φιλίες - Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

kathimerini.gr
Hμερομηνία δημοσίευσης: 27-03-09

Της Ιωαννας Φωτιαδη

«Η Μπέστε είναι πλέον μια από τις καλύτερές μου φίλες» λέει στην «Κ» η Δήμητρα, μαθήτρια της πρώτης Λυκείου στη Λεόντειο Πατησίων, αναφερόμενη σε μια συνομήλική της κοπέλα που ζει από την άλλη... πλευρά του Αιγαίου. Μαζί με άλλους 12 συμμαθητές της, η Δήμητρα συμμετείχε στην ανταλλαγή μαθητών μεταξύ του σχολείου της και του γαλλοτουρκικού σχολείου Saint Benoit της Κωνσταντινούπολης. «Στην αρχή ήμουν διστακτική» ομολογεί. «Ο «πάγος», όμως, έσπασε στο πρώτο τηλεφώνημα και διαισθάνθηκα ότι η γνωριμία μας θα ήταν μια μοναδική εμπειρία».

Η συνύπαρξη δικαίωσε τελικά την αρχική εκτίμηση της Δήμητρας. «Την πρώτη μέρα που πήγαμε στο τουρκικό σχολείο, οι μαθητές μού είπαν έκπληκτοι: «Κυρία, οι Τούρκοι δεν είναι έτσι όπως τους φανταζόμαστε»» περιγράφει η καθηγήτρια Ειρήνη Κατσάνη.

«Είχα ταξιδέψει και στο παρελθόν στην Ελλάδα, αυτή τη φορά, όμως, καθώς έζησα μέσα σε μια ελληνική οικογένεια αναγνώρισα όσα μας ενώνουν» υπογραμμίζει ο 15χρονος Φατίν από την Κωνσταντινούπολη, που τον Ιανουάριο φιλοξενήθηκε από την οικογένεια του Βασίλη και τον Μάρτιο ανταπέδωσε τη φιλοξενία στον Βασίλη, τον Κυριάκο και τον Παναγιώτη.

«Μας αρέσει...»

Ποια είναι λοιπόν τα κοινά μας; «Ελληνες και Τούρκοι μας αρέσει να μοιραζόμαστε πράγματα, να φλυαρούμε, να τρώμε» σημειώνει η Δήμητρα. «Το ούζο σας μοιάζει με τη ρακή μας» προσθέτει ο Φατίν, «είχα πολλά cds με ελληνική μουσική, τώρα ξέρω και να χορεύω». «Ασος» στο μανίκι της ελληνοτουρκικής προσέγγισης αναδεικνύεται το... τάβλι. «Παίζαμε παντού, στον δρόμο, σε καφετέριες, στο σπίτι, οργανώσαμε «ολυμπιάδες» ταβλιού σε Αθήνα και Κωνσταντινούπολη» λέει γελώντας ο Φατίν. «Γίναμε γρήγορα μια μεγάλη παρέα και γυρίζαμε παντού» διηγείται η Δήμητρα. «Μιλούσαμε αγγλικά ή γαλλικά κατά περίσταση. Αλλά αυτό δεν μας δυσκόλεψε καθόλου στη συνεννόηση».

Η απόπειρα... επικοινωνίας των δύο σχολείων ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια. Οι αδελφοποιήσεις σχολείων είναι πλέον κοινός τόπος σε όλη την επικράτεια. Ωστόσο, κανείς μέχρι πρότινος δεν είχε σχεδιάσει μια παρόμοια δραστηριότητα με τη γείτονα χώρα. «Η πρωτοβουλία προήλθε από τον διευθυντή μας, Luc Vogin, που είναι Γάλλος και ενθαρρύνει πολύ τα διαπολιτισμικά προγράμματα, ωστόσο είχε πολλή αγωνία για την εξέλιξη αυτής της ανταλλαγής» λέει στην «Κ» η Ανθή Μάρα, καθηγήτρια στο γαλλοτουρκικό σχολείο. «Με αφορμή την «εβδομάδα ειρήνης» το 2005 προσκαλέσαμε δειλά την «ελληνική αντιπροσωπεία»». Η επίσκεψη συνοδεύεται με ανάμεικτα συναισθήματα. «Μας ξενάγησαν στην Τροία και εκεί κλήθηκα να απαγγείλω Ομηρο από το πρωτότυπο» λέει στην «Κ» ο καθηγητής του ελληνικού σχολείου Νίκος Νούλας. «Επέλεξα το χωρίο από την Ιλιάδα με τον Διομήδη και τον Γλαύκο, που αν και αντίπαλοι αρνούνται να μονομαχήσουν όταν ανακαλύπτουν την παλιά τους φιλία που είχε προκύψει από φιλοξενία. Ηταν μια συγκλονιστική στιγμή που δεν θα ξεχάσω».

Εξελίσσεται σε... θεσμό

Η πρώτη επαφή μαθητών και καθηγητών αποδεικνύεται επιτυχής και η ανταλλαγή εξελίσσεται σε... θεσμό. «Οταν γίνονται ανταλλαγές με άλλα ευρωπαϊκά σχολεία, καλούμαστε πάντοτε να διαμεσολαβούμε για να δημιουργηθούν σχέσεις μεταξύ των παιδιών, καθώς οι Βορειοευρωπαίοι είναι κλειστοί και συγκρατημένοι από ιδιοσυγκρασία» σχολιάζει η κ. Κατσάνη. «Με τους Τούρκους, όμως, οι μαθητές μας «κολλάνε» αμέσως και έχουμε όλοι την αίσθηση ότι οι φιλίες που δημιουργούνται δεν είναι επιφανειακές, αφού διατηρούνται και μετά το τέλος του ταξιδιού». Τον ενθουσιασμό των παιδιών φαίνεται όμως ότι δεν συμμερίζονται εξ αρχής οι γονείς. «Εκδηλώνεται μεγαλύτερο ενδιαφέρον συμμετοχής στην ανταλλαγή με το τουρκικό σχολείο απ' ό,τι με ευρωπαϊκά σχολεία» υπογραμμίζει ο κ. Νούλας «απλώς, συχνά οι γονείς διστάζουν να στείλουν τα παιδιά στην Τουρκία, αφού φαντάζονται τα χειρότερα δυνατά σενάρια». Στα καταστροφολογικά σενάρια των ενηλίκων έρχονται ως απάντηση τα ελπιδοφόρα σχέδια των εφήβων. «Περιμένω πώς και πώς το καλοκαίρι» εξομολογείται ο Φατίν «τον Αύγουστο θα πάμε όλη η παρέα διακοπές στο νησί της Μάμα Μία. Δεν είναι τέλειο;».