|
ΜΕ ΤΡΕΙΣ φοβερούς εφιάλτες έχουν να τα βάλουν οι Ελληνες το 2011: την ξένη κατοχή, τη μαύρη φτώχεια και την άγρια εγκληματικότητα. Θα τα καταφέρουν; Εμείς οι παλαιότεροι λέμε ναι. Οι μεσήλικες αμφιβάλλουν. Οι νεότεροι φοβούνται. Κάποιοι ετοιμάζουν τις αποσκευές τους να φύγουν...
ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ όπου διδάσκω δημοσιογραφία, έβαλα τους σπουδαστές να κάνουν μια μεγάλη έρευνα για τη νεολαία. Το δείγμα ήταν 1.500 πτυχιούχοι. Τι προέκυψε; Οτι 35% είναι άνεργοι ή άεργοι. Οτι 32% κάνουν δουλειές άσχετες με το πτυχίο τους. Οτι μόλις 23% δουλεύουν σύμφωνα με το πτυχίο τους. Και ότι μέγα ποσοστό είναι φευγάτοι στο εξωτερικό ή κάνουν ενέργειες να φύγουν!..
ΣΙΓΟΥΡΑ ο καινούργιος χρόνος θα είναι πολύ σκληρός. Με συνεχείς απεργίες που ξεκινούν από αύριο. Με άγριες κινητοποιήσεις κλάδων που θίγονται από τις διαρθρωτικές αλλαγές. Με ξέφρενη ακρίβεια σε βασικά είδη, στο ρεύμα, στα καύσιμα, παντού. Με αιματηρές περικοπές στο εισόδημα των πολιτών. Με πρωτόγνωρη έκρηξη εγκληματικότητας και βίας. Φαινόμενα που η παρούσα κυβέρνηση αδυνατεί να αντιμετωπίσει, καθώς έχει χάσει τη λαϊκή στήριξη...
ΑΝ ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις (και όλα τα κόμματα), από την απελευθέρωση, έχουν τις ευθύνες τους για το κατάντημα της πατρίδας, ετούτη η σημερινή του Γεωργίου Παπανδρέου έχει σίγουρα τις βαρύτερες, για δύο λόγους: Πρώτον γιατί δεν έθεσε από την αρχή ως ύψιστο σκοπό την εθνική ενότητα, δεν είπε δηλαδή ο πρωθυπουργός στους συνενόχους του: «Ελάτε εδώ, ρε παιδιά, να ζητήσουμε κατ’ αρχήν όλοι μαζί από τον λαό συγγνώμη για τα λάθη μας, να ξεχάσουμε τις διαφορές μας και να ενωθούμε, καλοί και κακοί, (πολιτικοί, μανδαρίνοι, εργατοπατέρες, παπάδες, καλαμαράδες, λεφτάδες και καλοπερασάκηδες) μήπως και σώσουμε τη χώρα»!..
ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΝ γιατί, αντί της εθνικής ενότητας, έριξε με επιτηδευμένη εμπάθεια όλες τις ευθύνες στην προηγούμενη κυβέρνηση, που, εκτός των δικών της λαθών, «ατάκτησε» κυρίως έναντι των Αμερικανών. Ετσι, ο Γεώργιος Παπανδρέου, χωρίς έγκριση του λαού, έστω με κάποιο δημοψήφισμα, επέβαλε τη διά βίου δικτατορία της τρόικας με τα τερατώδη μνημόνιά της και με τους 100 χαρτογιακάδες της που από αύριο αναλαμβάνουν απροκάλυπτα το ξεπούλημα της χώρας, κατά παράβαση του Συντάγματος.
ΕΠΟΜΕΝΩΣ; Επομένως εμείς οι παλαιότεροι κατεβάζομε, έστω νοερά, την κατοχική σημαία της τρόικας (όπως έκανε ο Γλέζος το 1941), σαλπίζουμε θαρραλέα αντίσταση στην ξένη κατοχή, πληροφορούμε τη φράου Μέρκελ (που η πατρίδα της μας χρωστάει τα μαλλιά της κεφαλής της σε αποζημιώσεις) ότι αντέχουμε στην πείνα όσο δεν φαντάζεται, στριμώχνουμε (από κοινού με μερικά παλικάρια του ΠΑΣΟΚ) τον Γεώργιο Παπανδρέου μέχρι τελικής πτώσεως, ίσως και εντός του... σωτηρίου 2011. Και τότε, με κάποιον φλογερό πατριώτη ως ηγέτη, σαλπίζουμε την εθνική ενότητα και σώζουμε την πατρίδα...
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ αυτός ο φλογερός πατριώτης; Πώς και από πού θα ξεπηδήσει; Η πατρίδα είναι γεμάτη από άξια τέκνα. Κάποιο από αυτά θα αποδιώξει τη συστολή και τους ενδοιασμούς του όταν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο. Και, εδώ που τα λέμε, δεν είναι μακριά η μέρα που θα πεταχτούν επικίνδυνες σπίθες, είτε από την καυτή άσφαλτο, είτε από κάποιο γκέτο, είτε από κάποιο πανεπιστήμιο, είτε από κάποια σύναξη γυναικών, αφού οι Ελληνίδες νοικοκυρές είναι τα μεγάλα θύματα των μνημονίων.
ΚΑΙ ΤΟΤΕ το «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» του Γεωργίου Παπανδρέου θα γίνει «ναι, αλλάζουμε και τιμωρούμε»!..
Real.gr
|
