Φάτα Μοργκάνα - της Ρίκας Βαγιάνη

Ο συναγερμός έσκασε τα χαράματα, Από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο, το ήδη τραυματισμένο από τις πρόσφατες πλημμύρες Κουήνσλαντ, ετοιμάζεται να χτυπηθεί από τη «μητέρα όλων των καταιγίδων», τον τροπικό κυκλώνα «Γιάσι».
«Γιάσι»; Ακούγεται ακίνδυνο, σαν όνομα κουταβιού. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια άνευ προηγουμένου θεομηνία. Καταιγίδα βαθμού «5», ότι καταστροφικότερο υπάρχει, που δεν έχει ξαναχτυπήσει ποτέ την ήπειρο μετά το 1918. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αναμένεται, στην έξαρσή της, να αναπτύξει ταχύτητα ανέμων που θα πλησιάσουν τα διακόσια ογδόντα χιλιόμετρα την ώρα. Προσθέστε σ’αυτό τις πιθανές συνοδευτικές πλημμύρες, τα ιπτάμενα κτίρια-δέντρα-νταλίκες, και την επίσημη δήλωση της πρωθυπουργού του Κουήνσλαντ, της Αννα Μπλάϊ, για την «μεγαλύτερη απειλή και την πιο τρομακτική εμπειρία που έχουν ζήσει οι τελευταίες γενιές» και έχετε εικόνα.  Ειδικά αυτή η αγωνία, πριν το ξέσπασμα, δεν παλεύεται.

Μπλέ φωτάκια τηλεόρασης αχνοφέγγουν από τα περισσότερα διαμερίσματα που βλέπω από το μπαλκόνι. Πρωτάκουστο: Η πόλη του Περθ συνήθως κοιμάται νωρίς, αλλά όχι απόψε: Τουλάχιστον, κανείς δεν κοιμάται ήσυχος. Η οργή της φύσης κατεβαίνει από το Βορρά, πλησιάζει με ανεξέλεγκτη μανία της κατοικημένες ακτές, και μετά την ενδοχώρα, σ΄ένα αντριχιαστικά «συνεπές» ραντεβού με την καταστροφή, και τον θάνατο: Πώς να το περιγράψεις αυτό; Μόνο με σκηνή επιστημονικής φαντασίας, ή με κεφάλαιο της Αποκάλυψης μπορείς να το παρομοιάσεις.

Στο πανέμορφο Βόρειο Κουήνσλαντ, ήσυχοι οικισμοί, φιλικές κωμοπόλεις, μικρά ψαροχώρια και πανάκριβα τουριστικά θέρετρα, έχουν μετατραπεί σε πόλεις-φαντάσματα: Οικογένειες, μωράκια, ηλικιωμένοι, τουρίστες που ξέμειναν (πού να πάνε;) στριμώχνονται στα καταφύγια: Οι ασθενείς των νοσοκομείων έχουβν μεταφερθεί από ώρες σε αφσαλείς περιοχές, κατά τη διάκρεια της μεγαλύτερης εεπιχείρησης διάσωσης στην ιστορία της χώρας. Δεκάδες χιλιάδες πληθυσμού εκκενώνει τις πόλεις, μερικοί φεύγουν διά της βίας, και φεύγουν κλαίγοντας, γιατί δεν ξέρουν τι θα αντικρίσουν επιστρέφοντας, αν επιστρέψουν. Γήπεδα, κρατικές εγκαταστάσεις και εμπορικά κέντρα, έχουν ήδη γεμίσει ασφυκτικά, ο ένας είναι πάνω στον άλλο Κανείς όμως δεν ξέρει, μία ώρα πριν το τράκο, θα αντέξουν τα καταφύγια στο μεγάλο ζόρι, δεν έχουν προδιαγραφές για τέτοιο κακό.

Δεν έχω φόβο, (είμαστε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά) ούτε συγγενείς, ούτε φίλους εκεί πέρα να νοιαστώ, Νομίζω όμως ότι δεν είναι καθόλου ευγενικό να πέσω να κοιμηθώ αναισθήτως, ενώ το τεράστιο «σπίτι» που με φιλοξενεί, η ήπειρος της Αυστραλίας, ετοιμάζεται να έρθει-κυριολεκτικά- ανάποδα.  Ξενυχτάω λοιπόν: Είναι το πρώτο μου ξενύχτι στο Πέρθ, είχα φανταστεί κάτι πιο γλεντζέδικο, εδώ που τα λέμε. Κάνω ξόρκια να ξεφουσκώσει αυτός ο βρωμο-γιάσι: Να μεταμορφωθεί , από φονικό στοιχειό σε ακίνδυνη πορδή, και μετάόλοι να γελάνε και να λένε «κρίμα τη λαχτάρα». Αν πιστεύετε σε οτιδήποτε, κάντε κι εσείς μια προσευχή: Για τους ανθρώπους, φυσικά, αφού ενννοείται ότι από υλικές ζημιές, σε κάποιες περιοχές, δεν πρόκειται να μείνει κολυμπηθρόξυλο. .

Το πρωϊ που θα ξυπνήσουν οι φίλοι του Protagon θα υπάρχει σαφής εικόνα: Δεν θα χρειάζεστε τις δικές μου πληροφορίες, θα αναλάβουν οι κάμερες και τα ειδησεογραφικά. Αλλά τούτο το πράγμα το ανατριχιαστικό, η αντίστροφη μέτρηση ενόψει μιας μεγάλης καταστροφής, είναι πολύ αλλόκοτο για να καταγραφεί από ένα τηλεοπτικό φακό. Πρόκειται σχεδόν, για ένα μεταφυσικό φόβο: αφού κανείς δεν ξέρει ακριβώς τι τους περιμένει στις επόμενες ώρες.  Αξίζει να προσθέσω εδώ κάτι πολύ ιδιαίτερο: Το ειδησεογραφικό κανάλι SKY εδώ έχει «σπάσει» σε δύο ψηφιακές εκπομπές: Το ένα κομμάτι παρακολουθεί , φυσικά, τον ερχομό του κυκλώνα και τη λαχτάρα του κόσμου. Το άλλο κομμάτκ όμως, έχει «βιδώσει» τις κάμερες στο Κάϊρο , ενώ οι Αυστραλοί σχολιαστές , εκφράζουν τη φρίκη τους στην ιδέα ότι μπορεί να κινδυνέψει το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης και να υποστεί φθορές ο «ανεκτίμητος θησαυρός της ανθρωπότητας που φυλάσσεται εντός του».

Αυτό, νομίζω, ήταν που με συγκίνησε περισσότερο: Μια επερχόμενη ισοπεδωτική καταστροφή, μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, δεν τους εμποδίζει να έχουν τις κεραίες τους τεντωμένες, μπροστά σε ένα πιθανό ολοκαύτωμα του παγκόσμιου πολιτισμού, στην άλλη άκρη του κόσμου. Τους βγάζω το καπέλο. Είναι ψυχάρες οι τύποι, πάει και τελείωσε. Δεν μπορώ φυσικά, σε τίποτα να βοηθήσω. Μπορώ όμως να ξενυχτήσω, κι αυτό θα κάνω.

YΓ: Η Επόμενη Μέρα: Τα χαράματα με βρήκαν να να κοιμάμαι μπροστά στην ανοιχτή τηλεόραση: Το Βόρειο Κουήνσλαντ ξημερώθηκε σκληρά χτυπημένο, από την «μητέρα όλων των καταιγίδων», με μεγάλες καταστροφές στο επίκεντρο του κυκλώνα, αλλά μέχρι στιγμής, τουλάχιστον, χωρίς απώλειες ανθρώπινων ζωών. Μια υποψία χαμόγελου αχνοφάνηκε στο πρώτο ανακοινωθέν της Πρωθυπουργού. « Πέρασε. . Αντέξαμε», είπε.
Όλα τα άλλα είναι δευτερευούσης σημασίας.
Θένξ, θεία Φάτα. Σου χρωστάω ένα….

protagon.gr