Η ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ O P E L ΣΤΟ ΣΦΥΡΙ (του δημοσιογράφου κ. Σπύρου Γκάρου - Γερμανία)

του Σπύρου Γκάρου

Τα παζάρια για το ξεπούλημα ήδη ξεκίνησαν: Ζητείται αγοραστής, θα είναι η κυβέρνηση της ΟΔΓ; Θα είναι η DAIMLER BENZ; Ή πιθανώς οι Άραβες από το Dubai; Ίσως και οι Κινέζοι. Οι εργαζόμενοι στην OPEL δε γνωρίζουν ποιο θα είναι το αυριανό τους αφεντικό, όλα παίζονται στη ρουλέτα. Η GENERAL – MOTORS (GM) στις ΗΠΑ αποφάσισε να απαλλαχτεί από τις θυγατρικές εταιρίες στην Ευρώπη και μία από αυτές είναι η O P E L. Πώς γίνεται όμως μία μεγάλη αυτοκινητοβιομηχανία της Γερμανίας να φτάσει στα πρόθυρα της πτώχευσης; Απλούστατα οι μάνατζερ, η κλίκα του μεγάλου κέρδους , της απληστίας, είναι οι καθαρά υπαίτιοι, αυτοί οδήγησαν πρώτα τον κολοσσό της παγκόσμιας βιομηχανίας την GM στα όρια της χρεοκοπίας και αυτή σέρνει και τις θυγατρικές της εταιρίες στην Ευρώπη στην κρίση.

Τα πράγματα πήγαιναν καλά, τα κέρδη στην OPEL, μεγάλωναν, παρ' όλα αυτά δεν πλήρωνε δεκάρα φόρο στο δημόσιο. Όλα επενδύονταν στη μητέρα εταιρία. Εκεί τα τσέπωναν οι μάνατζερ χωρίς να τα επανεπενδύουν σε νέα συστήματα. Σήμερα η GM απαιτεί από τη ΕΕ, ιδιαίτερα από την ΟΔΓ βοήθεια 3,3 δισεκατομμύρια απειλώντας, ότι θα κλείσει το εργοστάσιο της OPEL και όλα τα παραρτήματα στη Γερμανία, με αποτέλεσμα να πεταχτούν πάνω από 100 χιλιάδες εργαζόμενοι στο δρόμο. Ο γενικός αντιπρόσωπος της GM στην Ευρώπη κ. Carl-Peter Forster δήλωσε εν ψυχρώ, ή επενδύετε τα 3,3δισεκ, ή το κλείνω το μαγαζάκι... Τα τελευταία χρόνια στα εργοστάσια ( Rüsselsheim, Bochum και Eisenach) η παραγωγή και η συσσώρευση μοντέλων είχε ξεπεράσει το 20% της κατανάλωσης. Παράγουν καινούρια οχήματα χωρίς τα παλαιότερα να έχουν πουληθεί. Ο γνωστός οικονομολόγος Τ. Ρίφκιν αναφέρει: “Η οικονομική ανάπτυξη εξασφαλίζει ναι μεν υψηλή παραγωγικότητα και μεγάλα κέρδη, δεν εγγυάται όμως τη δημιουργία νέων θέσεων, αντιθέτως πολλές θέσεις εργασίας καταργούνται”.

Η πραγματικότητα, την οποία αποφεύγουν να μας την αναφέρουν, είναι ότι η αγορά οχημάτων στην USA και στην Ευρώπη αρχίζει να κλείνει, έχουμε φτάσει σε “κορεσμό”. Ταυτόχρονα υπάρχει και το μεγάλο και ανεπανόρθωτο πρόβλημα του κλίματος από τα καυσαέρια. Οι μεγάλες πόλεις της Ευρώπη έχουν φρακάρει, δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για τη λαμαρίνα, προσπαθούν να βρουν τρόπους ν' απαλλαχτούν από αυτή εφαρμόζοντας αυστηρά μέτρα στην κυκλοφορία στα κέντρα τους. Το σύνθημά τους είναι “καθαρή πόλη” απαλλαγμένη από τη σκόνη του καυσαερίου (CO²) και την υπερθέρμανση. Οι μάνατζερ της αυτοκινητοβιομηχανίας τα γνώριζαν αυτά πριν πολλά χρόνια αλλά σιωπούσαν όπως ακόμα σιωπούν. Είναι καιρός η αυτοκινητοβιομηχανία να σχεδιάσει το μέλλον της σε συνδυασμό με το περιβάλλον και το κλίμα. Γέμισαν τον Πλανήτη με τεράστια οχήματα και τεράστιες μηχανές εσωτερικής καύσης περιόρισαν το χώρο και υποβάθμισαν την ποιότητα ζωής αφαιρώντας από τη φύση το οξυγόνο αντικαθιστώντας το με το καυσαέριο (CO²). Σήμερα κάθονται επάνω στις γυαλιστερές λαμαρίνες τις καμαρώνουν, ταυτόχρονα ζητάνε από εμάς τους φορολογούμενους να πληρώσουμε τα σπασμένα μιας κακής διαχείρισης . Σε ποιους θα διαθέσουν την τεράστια ρεζέρβα που στέκεται πίσω τους. Ένας άνεργος δεν αγοράζει αυτοκίνητο, αλλά προσπαθεί από το μικρό επίδομα του ταμείου ανεργίας να επιζήσει. Ένα OPEL δεν αγοράζει ένα άλλο.

Αυτό που συμβαίνει στην OPEL, το ίδιο έγινε πριν λίγα χρόνια με την AEG – Elektrolux και την Grundig . Φτάνουμε στην εποχή των “ισχνών αγελάδων”; Πιθανώς αύριο, αλλά και στο μέλλον θα μιλάμε για μία παγκοσμιοποίηση της ανεργίας συνοδευόμενη από μία παγκοσμιοποιημένη φτώχεια. Όπως το 1920 βρισκόμαστε σε μια μεγάλη οικονομική ύφεση, η αγοραστική δύναμη έχει πάρει τον κατήφορο. Τα 3,5 εκατομμύρια άνεργοι στη Γερμανία μέχρι το τέλος του χρόνου υπολογίζεται να φτάσουν τα 5 εκ. Δεν είναι μόνο η OPEL, η οποία θα κατεβάσει τα ρολά και θ' αφήσει πίσω της χιλιάδες ανέργους, είναι και οι τόσες άλλες μικροβιομηχανίες που παράγουν για αυτήν. Τουλάχιστον για τα επόμενα δύο τρία χρόνια θα παίζεται το παιχνίδι του ντόμινο, το ένα πιόνι θα παρασύρει το άλλο. Το τέλος της εργασίας πλησιάζει αφήνοντας πίσω του ένα κράτος πρόνοιας.