Πνευματικοί διωγμοί τριτοκοσμικού φανατισμού

Με τον υποκριτικό λογισμό στη μέσα μεριά του μυαλού τους και με δύσλεκτα εννοιολογικά αραβουργήματα, δικαιοπραξία τάχα του ελληνικού συντάγματος επιχειρούν ν΄αποβάλουν διοικητικά τον κορυφαίο των ελλήνων της παλαιοντοανθρωπολογίας τον Αρη Πουλιανό απ΄το Σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής.

Αμάλγαμα εννοιολογικών αντιφάσεων το σκεπτικό της απαίτησής τους, έτσι που μας δίνει το δικαίωμα να παρακολουθήσουμε άλλη μια φορά το δραματικό μέγεθος της εν λόγω αποβολής, προκειμένου οι σύγχρονοι Σαδδουκαίοι ως μεγαλομέντορες του ορθόδοξου στοχασμού να ικανοποιήσουν την 50χρονη επιθυμία τους να πέσει στα χέρια τους το Σπήλαιο Πετραλώνων.

Συμμέτοχοι η κρατική ηγεμονία και η ιδιωτική πρωτοβουλία. Σύμμαχοι κι ομογάλακτοι της πνευματικής αφασίας έχοντας στα μέσα της ψυχής τους τον άσβεστο καημό ν΄αποκλειστεί η ατομική πρωτοβουλία απ΄το Σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής. Κι ευτυχώς που ο Αρης Πουλιανός αντιστέκεται κι αρνείται κάθετα να συμμορφωθεί με τις υποδείξεις της κατεστημένης κοινωνικής εξουσίας του συντηρητικού στοχασμού.

Πριν έλθει στην Ελλάδα ο Αρης Πουλιανός απ΄την Αμερική και τη Ρωσία, πολλαπλά σπουδαγμένος σ΄αυτές τις χώρες, το Σπήλαιο Πετραλώνων παρέμενε σε τραγική κατάσταση ακινησίας από πλευράς ανθρωπολογικής έρευνας. Ο Πουλιανός το ανέβασε στην ανώτερη κλίμακα του πρωτοποριακού επιστημονικού στοχασμού οδηγώντας την Ελλάδα πειστικά στους ενοραματικούς προσανατολισμούς των οικουμενικών κέντρων έρευνας της παλαιοντοανθρωπολογίας. Ετσι το Σπήλαιο Πετραλώνων έγινε σημείο αναφοράς και κέντρο έρευνας της σύγχρονης ανθρωπολογικής επιστήμης.

Ο Αρης Πουλιανός είναι που ανέβασε την ποιότητα της έρευνας 500% πάνω. Αυτή η οικουμενική προσφορά της Ελλάδας στην ανθρωπολογία από τον Πουλιανό μαστίγωσε κατ΄ανάγκη την παχυλή πνευματική νωχέλεια του πανεπιστημιακού στοχασμού, αυτοπεριορισμένου στην πνευματική φάρμα του Λαμπρακιστάν, χώρος δράσης του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Γι αυτό ξαφνιάστηκαν κι αντέδρασαν μέσα απ΄τη μακάρια ύπνωσή τους φανατισμένοι και ξαφνιασμένοι οι ταγοί του κοινωνικού παραγοντισμού και του άκρατου επαγγελματισμού, βάζοντας στόχο τους να εκδιωχθεί ο Πουλιανός πάραυτα απ΄το Σπήλαιο Πετραλώνων.

Ολες και για πολλά χρόνια οι προσπάθειες των καλοθελητών πήγαν στο βρόντο. Τον Πουλιανόν τον βοήθησε η ψυχραιμία και η υπευθυνότητα της ελληνικής δικαιοσύνης, ασπίδα για να μη τον κατασπαράξουν οι μισθοσυντήρητοι τρόφιμοι στη φάρμα της δημοσιοϋπαλληλίας.

Ο Πουλιανός απ΄τη φύση του χαρισματικό άτομο κι απ΄τον πλούτο των σπουδών του σε Αμερική και Ρωσία, κουβάλησε στην Ελλάδα την οικουμενική προβληματική στην έρευνα και την εμπειρία. Αυτά όλα τον όπλισαν ν΄αντιδράσει εύστοχα στην κακόβουλη πνευματική μαστρωπία και πανουργία των αφελών αντιπάλων του σε εύκολες νίκες.

Αναμφισβήτητα εκείνο που έσωσε τον Πουλιανό απ΄την πυρά των σύγχρονων Σαδδουκαίων είναι το ανθεκτικό μέταλλο της αντιστασιακής κοινωνικής συνείδησης, μαχόμενος όρθιος ενάντια σε κάθε μορφή κοινωνικής τυραννίας, από τα ιδεολογικά σημεία οράσεως της ατομικής πρωτοβουλίας, όρκος και προσευχή στο υπέρτατο αγαθό της ανθρώπινης ελευθερίας.

Ευτυχώς που οι εσκεμμένες δίκες βιοτεχνικής παραγωγής έχαναν το στόχο τους η μία κοντά στην άλλη για 50 χρόνια. Κι όμως τώρα στερνά 12 παρά 5 για την ηλικία του Α.Πουλιανού, η προσπάθεια να τον πικράνουν οι αίγαγροι της επιστήμης και να του μειώσουν το μέγεθος της προσφοράς του έσπευσαν επειγόντως για μια νίκη έστω στην απελπισία τους, αλλά κι αυτή ,προβλέπω, θα καταλήξει σε ήττα ονειροβασίας. Επιδιώκουν μια νίκη εφήμερη έστω κι όχι διαχρονική, που σ΄αυτή πατάει πάνω γερά το οικουμενικό έργο του Αρη Πουλιανού. Στον Πουλιανό ανήκει το επίτευγμα να γεννηθεί στην Ελλάδα ακόμη ένα ελληνικό έργο μετά από 2500 χρόνια, στενά συνδεδεμένο και ταυτισμένο με το ιδεοδρόμιο του Αριστοτέλη και του Θεόφραστου.

Κι αν με ρωτάτε να σας πω ποια απ’ τις δύο νίκες προτιμώ: ευθέως θα σας το εξομολογηθώ! Τη νίκη απ΄το ιερό πείσμα του διαχρονικού αντάρτη που τον λένε Αρη Πουλιανό. Σταύρωση και θυσία του ακόρεστου πλάνητα του ζητούμενου, ποιητική ευδαιμονία.

Οι ανθρωπολογικές έρευνες του Α.Πουλιανού στο Σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής εξελίσσονται εντυπωσιακά από χρόνο σε χρόνο, ανίκανοι να τον εμποδίσουν οι ασπάλακες της ανθρωπολογίας, άγραφα χαρτιά ποτισμένα με φθόνο και χολή.εν αφθονία. Τους ξάφνιασε, όπως κι όλους μας, η εμπνευσμένη μέτρηση του κρανίου του ελληνοευρωπαίου αρχανθρώπου, που έζησε στο Σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής 700 χιλιάδες χρόνια πριν.

Αντέδρασε η φάρμα του Λαμπρακιστάν σε μέγεθος παράκρουσης ακούγοντας για πρώτη φορά τέτοιου είδους επιστημονική ανθρωπολογική έρευνα. Το ίδιο αντέδρασαν σπασμωδικά και για το σημαντικό εύρημα της φωτιάς που άναψε στο σπήλαιο ο αρχάνθρωπος πριν 1 εκατομμύριο 50 χιλιάδες χρόνια, δημοσιευμένο σε παγκόσμια πρώτη το εύρημα αυτό από τον Αρη Πουλιανό. Ξάφνιασε κι η ηλικία του ελέφαντα, 2.500.000 χρόνια. Ταραχή προκάλεσε στα ασπόνδυλα της ανθρωπολογίας το εύρημα της απολιθομένης κνήμης ανθρωπίδος 11.000.000 χρόνια και τα εργαλεία χρήσης δίπλα του. Μας εξέπληξε και το εύρημα του πρωτόγλυπτου, λαξευμένο συνειδητά, έχοντας πρόθεση να δώσει την ταυτότητα στη γνώση ο αρχάνθρωπος, ηλικίας 500.000 χρόνια. Εντυπωσιάζει τον επισκέπτη στο Σπήλαιο Πετραλώνων η κάθετη τομή του εδάφους, περνώντας τα διάφορα στάδια της στρωματολογίας, αρχίζοντας από την τρύπα του σπηλαίου και φτάνοντας ως τα έγκατά του. Κάθε φέτα της στρωματολογίας του εδάφους και μια εποχή πολιτισμού στην ατελεύτητη περιπέτεια του ανθρώπου. Και η επική περιπέτεια της ανθρωπολογικής έρευνας στο Σπήλαιο Πετραλώνων συνεχίζεται ακατάπαυστα, διερχόμενη από έκπληξη σε έκπληξη.

Η προσπάθεια διαμελισμού ενός ογκώδους σταλαγμίτη με λεπτό ηλεκτρονικό τρυπάνι κράτησε πολύ καιρό, αλλά ευτυχώς δικαιώθηκε η τολμηρή έρευνα και η αδυσώπητη μάχη φτάνοντας στο πελμα του σταλαγμίτη, αποκαλύπτοντας συσσωρευμένα ανθρώπινα ευρήματα σημαντικού ενδιαφέροντος.

Καθόλου ευκαταφρόνητος ο ενοραματικός προσανατολισμοός του Πουλιανού να προσεγγίσει σε ποιο χρόνο σηκώθηκε ο ανθρωπος στα δυό του πόδια και πως αυτό το σημαντικό γεγονός τον προίκισε με τον έναρθρο λόγο ομιλίας, θερμοσυσσωρευτής μνήμης, που διευκόλυνε την επικοινωνία και το σπουδαιότερο που τον διαφοροποίησε ανθρωπολογικά από τον πρωτοξάδερφό του πίθηκο, που αυτός έμεινε έγκλειστος βιολογικά στην παρομοίωση μόνο του ανθρώπου και ποτέ του ανθρώπου.

Το χρόνο αυτής της εξέλιξης του ανθρώπου τον τοποθετεί ο Πουλιανός στην εποχή του απολιθωμένου δάσους της Μυτιλήνης με την προέκτασή του ως την Πίνδο. Αυτό το γεγονός μάλλον ανάγκασε τον άνθρωπο να κατέβει απ΄τα δέντρα και να μάθει να περπατάει όρθιος. Τον βοήθησε και τον συμβούλευσε φιλικά η μάνα φύση. Ο κρίσιμος χρόνος αυτής της εξέλιξης τοποθετείται στα 15 εκατομμύρια χρόνια.

Αυτό το μέγεθος προσφοράς του Πουλιανού και η θέση του στην οικουμενική ανθρωπολογία έφερε σημαντικά αποτελέσματα. Κι αυτό το μέγεθος δεν άντεξαν οι ανθρωποβατραχολόγοι, κάποιοι αρχαιολόγοι, οι σεισμολόγοι τύπου Παπαζάχου και οι ιχθυολόγοι που ερωτεύτηκαν ατυχώς την ανθρωπολογική επιστήμη.

Οργωσε τα πάνω κάτω του θαλάσσιου και του χερσαίου τοπίου στη Μακεδονία ο Πουλιανός κι άφησε έργο να δουλέψουν 500 χρόνια μετά το θάνατό του οι άλλοι.

Σας μιλάω με ενθουσιασμό πράγματι αλλά όχι τυχαία κι άδικα, γιατί συμβαίνει νάχω παρακολουθήσει αυτόπτης μάρτυρας όλον αυτόν τον καταιγισμό της ανθρωπολογικής έρευνας στο Σπήλαιο Πετραλώνων, μέσα κι έξω απ΄αυτό, 40 χρόνια. Αυτόπτης μάρτυρας είναι και το εξαιρετικά οργανωμένο Μουσείο Πετραλώνων, που ο επισκέπτης μπορεί να παρακολουθήσει με συγκίνηση τα ευρήματα. Εντυπωσιάζει και το επίπονο τεχνικό έργο της εισόδου του Σπηλαίου, που οδηγεί τον επισκέπτη με άνεση στις ευρύτερες αίθουσές του σε έκταση 3000 μέτρων.

Το φταίξιμο είναι πριν απ΄όλα η αφασιακή αδιαφορία της πολιτείας. Αυτή ώφειλε να προστατεύσει το έργο και τον Αρη Πουλιανό από τη μοχθηρία των εραστών της μελλοντικής έδρας της ανθρωπολογίας. Κι όμως η Πολιτεία ικανοποιεί το αίτημα της παχυλής δημοσιοϋπαλληλίας. Χειρότερα ακόμη μας προκαλεί η αδιαφορία της ιντελιγκέτζιας της Ελλάδας, τακτική μέσω της συνωμοσίας της σιωπής. Αυτουργός κι αυτή και τρόφιμος του θηριώδους κοινωνικού κομφορμισμουύ.

Τους ενόχλησε ο Πουλιανός που έκανε το Σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής οικουμενικό κέντρο συνάντησης των κορυφαίων ανθρωπολόγων της παγκόσμιας ανθρωπολογίας. Κι αντέδρασαν δυστυχώς και σ΄αυτό οι τρόφιμοι της φάρμας του Λαμπρακιστάν, ανθρωπολόγοι χωρίς έργο. Βιάστηκαν να διώξουν τον Πουλιανό για να τους δοθεί η ευκαιρία να φορέσουν το μαύρο ρούχο του πένθους στο Σπήλαιο, επιρρεπείς στη βία και στην πνευματική ξηρασία.

Δέντρο ολομόναχο ο Πουλιανός τον ανεμοδέρνουν χρόνια βίαιοι άνεμοι κι αυτός δεν πέφτει εις πείσμα των εχθρών του. Θέλω να πιστεύω πως και η καινούργια προσπάθεια αποβολής του απ΄το σπήλαιο θα πάει χαμένη. Κι αυτός θα μείνει ως την τελευταίθα πνοή του και πάλι δέντρο μοναχό, μαχόμενος ανοιχτός ουρανός.

Κώστας Σταυρόπουλος

τεχνοκριτικός

Αποστολή: Ηλίας Σιαμέλας