Κάποιες σκέψεις - της Σοφίας Σακοράφα

Kάποιες σκέψεις με αφορμή τα περί πολιτικής ανυπακοής του κινήματος, περί ανομίας των πολιτών... και άλλα πρόσφατα γεγονότα.

Προσπαθώ παρά τις απαράδεκτες στρεβλώσεις των τελευταίων μηνών, να αντιμετωπίζω τη λέξη πολίτης με την έννοια, την αξία και το ύψιστο περιεχόμενο που έδωσαν στη λέξη πολίτης ο Περικλής και ο Κλεισθένης, που έδωσαν οι αγώνες του λαού μας για δημοκρατία, ελευθερία και ανεξαρτησία, που έδωσε το 114 και το Πολυτεχνείο, που έδωσε η νέα γενιά το Δεκέμβρη του 2008, που δίνουν καθημερινά όλοι όσοι υπερασπίζονται τη θέση τους στην όξυνση της ταξικής πάλης, την πολιτική τους άποψη, την αξιοπρέπεια στην εργασία, το δικαίωμα στην ανθρωπιά και την αλληλεγγύη.

Ντροπή νιώθω ως βουλευτής και ταυτόχρονα ως πολίτης αυτής της χώρας, όταν χιλιάδες χρόνια αγώνων, εξεγέρσεων, επαναστάσεων, εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων συνθλίβονται από μια ομάδα, ξένη και ντόπια.

Από μια ομάδα που μετατρέπει τον πολίτη σε υπήκοο,που μετατρέπει τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας μας σε απέραντο σκλαβοπάζαρο, που μετατρέπει τον πλούτο της πατρίδας μας σε περιουσιακό στοιχείο αποπληρωμής, που τολμά και αστειεύεται με τον Παρθενώνα και το Σούνιο, αφού είναι τα μόνα που μας επιτρέπουν να μας απομείνουν.

Ντροπή και Οργή για αυτήν την απροκάλυπτη εκτροπή.
Εκτροπή της δικαιοσύνης που έχει μετατραπεί σε έκτακτο απεργοδικείο.
Εκτροπή της δημοκρατίας που απαγορεύει τις συναθροίσεις άνω των τριών.
Εκτροπή της πληροφόρησης που σπεκουλάρει στη Μαρφίν, αλλά δεν εντρέπεται που στο ψεκασμένο από χημικά πρόσωπο του Μανώλη Γλέζου κηδεύεται η αντίσταση.
Εκτροπή του κοινοβουλευτισμού που δίνει εν λευκώ εξουσία στον υπουργό Οικονομικών να υπογράφει ό,τι θέλει.
Εκτροπή των νοημάτων και της βαριάς ιστορίας που αυτά κουβαλούν.

Ο πρωθυπουργός μίλησε για ανυπακοή που οδηγεί στην ανομία.
Είναι βαριά η ιστορία μας. Ο Σοφοκλής υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος εδίδαξε ο ίδιος στον εαυτό του ΄΄τας αστυνόμους οργάς΄΄, το πάθος, δηλαδή, για τη θέσμιση των πόλεων. 
Είναι σχήμα οξύμωρο για όσους δεν ξέρουν...
Διότι πώς είναι δυνατό οι ορμές, η οργή, το πάθος των πολιτών να μπορεί να οδηγεί στη θέσμιση νόμων.
Αυτό που ο πρωθυπουργός ονομάζει ανομία, είναι στην πραγματικότητα το πάθος των πολιτών για δικαιοσύνη.
Είναι το πέρασμα από μία ανήμπορη και άνευρη οργή, σε μία οργή που έχει τη δύναμη να αμφισβητεί.

Αυτή η ανομία κατά τον πρωθυπουργό, είναι το πάθος για δικαιοσύνη, που οδήγησε την Αντιγόνη να παραβεί το νόμο. 
Αυτή η ανομία, είναι το πάθος για ελευθερία, που οδήγησε τους εργάτες των ναυπηγείων της Σύρου το 1879 να δημιουργήσουν ένα από τα πρώτα συνδικάτα.
Αυτή η ανομία, είναι το πάθος για την δημοκρατία, που δημιούργησε το Μάη του 36 στη Θεσσαλονίκη
Αυτή η ανυπακοή, είναι το πάθος για ανεξαρτησία που οδήγησε το Γρηγόρη Λαμπράκη στη μεγαλειώδη πορεία στη Θεσσαλονίκη.
Αυτή η ανυπακοή, είναι το πάθος για αντίσταση που οδήγησε στη νίκη του κινήματος επί του νομοσχεδίου Γιαννίτση, στη νίκη του κινήματος για το άρθρο 16 του Συντάγματος.
Χιλιάδες άνομες, ανυπάκοες πράξεις άλλαξαν τούτο τον κόσμο.
Θέσμισαν άλλες κοινωνίες.
Έθεσαν άλλους νόμους. 
Έτσι κινείται η ιστορία, στους αιώνες των αιώνων

Αυτό που ο πρωθυπουργός ονομάζει ανυπακοή, είναι η κινητήρια δύναμη του μετασχημαστισμού των κοινωνιών.
Τι θα ήταν η Ελλάδα με έναν υπάκουο Κολοκοτρώνη, με έναν υπάκουο Παπαφλέσα.
Τι θα ήταν η Ελλάδα με έναν υπάκουο Σωτήρη Πέτρουλα
Τι θα ήταν η Ελλάδα με έναν υπάκουο Μαρίνο Αντύπα
Τι θα ήταν η ανθρωπότητα με μια υπάκουη Αντιγόνη
Τι θα ήταν οι κοινωνίες με υπάκουους υπηκόους.

Ζητάει ο πρωθυπουργός υπακοή στην ομαλότητα.
Η χώρα μας, όμως, ζει σε παρατεταμένη ανωμαλία. Σε βαθιά σήψη και προχωρημένη βία.
Βία και ανωμαλία είναι η ανεργία και το κοινωνικό απαρτχάιντ που τη συνοδεύει.
Βία και ανωμαλία είναι ο κοινωνικός κανιβαλισμός που καλλιεργείται στη βάση της πυραμίδας και αφήνει ανέγγιχτη την κορυφή
Βία και ανωμαλία είναι τα 350 ευρώ σύνταξη
Βία και ανωμαλία είναι να πωλείται η Ελλάδα 50 δις από τα οποία τα 30 πάνε στις τράπεζες
Βία και ανωμαλία είναι η κατάσχεση της γης μας
Βία και ανωμαλία είναι η Ζίμενς, το Βατοπέδι, 
Βία και ανωμαλία είναι η μετατροπή των κοινωνικών αγαθών της παιδείας, της υγείας, των μεταφορών σε πανάκριβα εμπορεύματα
Βία και ανωμαλία και παρανομία και ανομία είναι το Μall συμφερόντων Λάτση και το Θων συμφερόντων Βωβού που η κυβέρνηση Σημίτη οικοδόμησε και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας λειτούργησε

Και όσοι αντιτίθενται σε αυτή τη βία δεν είναι τζαμπατζήδες.

Είναι ο εργαζόμενος που μια ζωή ολόκληρη πλήρωνε και σήμερα δεν έχει σύνταξη.
Είναι ο εργαζόμενος που μια ζωή πλήρωνε και δεν είχε ποτέ την ελάχιστη ανταποδοτικότητα
Είναι αυτός ο συνειδητός αγωνιστής που ξέρει ότι το δίκιο δεν κερδίζεται με το σαβουάρ βιβρ της ΄΄άνομης νομιμότητας΄΄.

Τζαμπατζήδες είναι οι ελληνικές κυβερνήσεις που από αυτά που χρωστούσαν στον ΟΑΣΑ έδωσαν μόλις το 1/3 και τον εξανάγκασαν σε δανεισμό.
Και όταν έληγαν τα δάνεια έπαιρνε νέα δάνεια επειδή το κράτος που ήταν εγγυητής δεν τα κατέβαλε στη λήξη τους
Είναι αυτοί που ενθυλακώνουν τεράστια ποσά από εισφοροδιαφυγές και φοροδιαφυγές
Είναι αυτοί που στην περίοδο του χρηματιστηρίου έπαιξαν αέρα και έβγαλαν δισεκατομμύρια
Είναι αυτοί που σε ένα βράδυ άλλαζαν συντελεστές δόμησης και έβγαζαν τρισεκατομμύρια
Είναι αυτοί που κατασκεύασαν τα ολυμπιακά εκτρώματα και μέσα σε δύο χρόνια μετέτρεψαν το χάλυβα σε χρυσό και το δημόσιο χρήμα σε μποναμά στις τσέπες τους
Είναι τα αφεντικά από πάσης φύσεως τηλεοπτικά παπαγαλάκια που χρωστούν και δεν αποδίδουν 
Είναι αυτοί που εκμεταλλεύονται τους μετανάστες σε καθεστώς μαύρης δουλείας, που πολλοί από αυτούς έχουν έμμεσο εργοδότη τα υπουργεία μας για να είναι καθαρά
Αυτοί είναι οι τζαμπατζήδες της δημόσιας ζωής.
Οι παρασιτικοί τζαμπατζήδες που επιβιώνουν στην κυριολεξία.
Ζουν δηλαδή σε βάρος, επί της πλάτης του ελληνικού λαού.

Το κίνημα Δεν πληρώνω είναι η αντίδραση στο ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ της κυβέρνησής .
Δεν πληρώνω, λένε, στους συνταξιούχους
Δεν πληρώνω, λένε, για υγεία και παιδεία
Δεν πληρώνω, λένε, τις αποζημιώσεις των απολυμένων
Δεν πληρώνω, λένε, στους αγρότες
Δεν πληρώνω, λένε, σε μια ολόκληρη κοινωνία που τη θέλουν επαίτη και τους ενοχλεί που τους ανταποδίδει στα ίσια τη δική τους πρακτική.

Όταν η πολιτική ηγεσία αρχίζει και βλέπει κάθε εξεγερτική ή κινηματική εκδήλωση ως απειλή για τη διατήρησή της, όταν ποινικοποιεί το φρόνημα και κάθε πράξη αντίστασης τότε η πολιτική της αυτοσυντήρηση έχει υπερβεί κάθε υπόλειμμα δημοκρατικής ευαισθησίας και οδεύει στο δρόμο της απώλειας και κάθε δημοκρατικής νομιμότητας.

Επιτέλους ακόμη και με όρους αστικής νομιμότητας, ακόμη και με την κουλτούρα που πασχίζει η κυβέρνηση να θεμελιώσει αυτή του ήσυχου νοικοκυραίου, του φοιτητή που μόνο διάβαζε, η κυβέρνηση είναι η πολιτικά όχι ανυπάκοη, αλλά η πολιτικά έκνομη.

Την ενοχλεί η πολιτική ανυπακοή, αλλά η κυβέρνηση πήρε μια λαική εντολή και την παρέβη.
Την ενοχλούν οι απαράδεκτες εκδηλώσεις επί της ελληνικής σημαίας, αλλά η κυβέρνηση τραυματίζει την εθνική μας κυριαρχία, η κυβέρνηση παζαρεύει τα ελληνικά νησιά.

Η τρόικα μπορεί να διαπίστωσε ότι ο ελληνικός λαός να βρίσκεται σε περιορισμένη αναταραχή σε σχέση με το παρελθόν, όμως ο λαός μας έχει δύο κόκκινες γραμμές.
Η μία, τιμωρεί αυτόν που τον προδίδει.
Η δεύτερη, τιμωρεί αυτόν που ξεπουλάει την πατρίδα.

Είναι αυτός ο ΄΄εχθρός λαός΄΄.
Ο εχθρός λαός έχει στην κυριολεξία τραγουδήσει δύο τραγούδια του Μίκη.
΄΄Αρνιέμαι να με κάνουν ότι θένε, αρνιέμαι να χαθώ στην καταχνιά΄΄ και 
΄΄ Λαχτάρησα μια χώρα, όπου το λάδι από την ελιά ίσα θα το μοιράζεις στα δώδεκα παιδιά.΄΄
Αυτά είναι η ιστορία μας.
Αυτά είναι η αντίστασή μας. 
Αυτή είναι η παρακαταθήκη μας.

Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους και σε ευθεία γραμμή με την ιστορία μας.
Αυτός που αρνιέται είναι το πολιτικό υποκείμενο που αντιστέκεται.
Αυτός που αντιστέκεται είναι το πολιτικό υποκείμενο που λαχταράει μια άλλη Ελλάδα.
Και στην ιστορία της ανθρωπότητας, έως και την πλέον πρόσφατη πριν λίγες ημέρες, αυτός που αντιτάσσεται στο πολιτικό υποκείμενο είναι καταδικασμένος σε ημερομηνία λήξης.

Σοφία Σακοράφα

Αποστολή: Γιώργος Θαλασσινός