Σισέ ή Τρισέ; - της Έλενας Ακρίτα

ΤΙ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ήταν αυτή, Παναγία µου; Στα τσακίδια να πάει και να µη γυρίσει!

Η καλή µέρα απ’ το πρωί έδειξε. Με τον αγώνα Ολυµπιακού - ΠΑΟ. Επειδή είχα άλλες καΐλες, δεν έδωσα την πρέπουσα σηµασία. Κάτι έπαιξε µε έναν κύριο µε φούστα. Αυτός και η φούστα του (που δεν διευκρινίζεται αν ήταν εβαζέ ή στενή στους γοφούς και κάτω κλοσάρει) ή έδειρε ή τον δείρανε. Και µετά βγήκε ο κύριος Μαρινάκης κι έκανε κάτι δηλώσεις. Και µετά ξαναβγήκε ο κύριος Μαρινάκης και ξανάκανε άλλες δηλώσεις όπου έπαιρνε πίσω τις πρώτες δηλώσεις που είχε κάνει. Κι οι Ολυµπιακοί βρίζαν την οµάδα τους κι όλες οι άλλες οµάδες βρίζαν τον Ολυµπιακό.

Αυτά κατάλαβα, αυτά καταθέτω ενόρκως και γράµµατα γνωρίζω – έστω και greeklish.

ΤΡΙΤΗ ΒΡΑΔΥ … Στις 8 άρχισαν οι ειδήσεις, στις 8.

30 άρχισαν τα ανευρύσµατα. Τράπεζες που δεν συγχωνεύτηκαν ποτέ, ο Γιώργος µε τη Μέρκελ, ο Σισέ µε τη φούστα, ο Καντάφι σε παραλήρηµα, η Λιβύη στην απόλυτη παράνοια, η Κερατέα εµπόλεµη ζώνη, η Νέα Ζηλανδία µε τον µεγάλο σεισµό κι ένας τηλεθεατής µε έµφραγµα! ∆εν αντέχεται αυτό το πράγµα! ∆εν αντέχεται, δεν αντιµετωπίζεται! Φτάνεις στο σηµείο να λες «ευχαριστώ Βαγγελίστρα µου, που αύριο Τετάρτη είναι γενική απεργία, να ησυχάσει το κεφάλι µου».

Ακουσα και τη δήλωση «η απεργία θα δώσει την οριστική απάντηση στην τρόικα και στο ∆ΝΤ!». Αχ, µικρέ, αθώε µου συνδικαλιστή! Αχ, αγάπη µου γλυκιά κι απονήρευτη… Νοµίζεις ότι θα ιδρώσει το αυτί του τεχνοκράτη επειδή θα βγούµε εµείς στους δρόµους; Αυτοί είναι βόδια, χαρά µου – και ζητώ ταπεινά συγγνώµη απ’ τα βόδια. Με το µπλοκάκι του µπακάλη σε περιµένουν στη γωνία. ∆εν έχει βερεσέδια εδώ, δεν έχει «γράφ’ τα». Θα τα σκάσεις κανονικά! Κι αυτά που έχεις, κι αυτά που δεν έχεις. Ασχετα που άλλος χρωστάει κι άλλος πληρώνει… ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΡΚΕΛ στη συνάντηση µε τον δικό µας. Καλά, αυτό το φιλί που ανταλλάξανε ήταν µια µούρλια. Στον αέρα, στο πεταχτό, µόνο που δεν το φύσαγε ο ένας στον άλλον. ∆ιότι η σιχασιά, άµα θέλει να κρυφτεί, η χαρά δεν την αφήνει. Κοίταζαν ο ένας τον άλλον, όπως κοιτάγαµε µικροί την πέτσα στο γάλα. Μπλιαχ! Η δε Ανγκελα µια ζωγραφιά. Με το σακάκι το στενό, το τσουρούτικο – µέχρι και το ύφασµα τσιγκουνεύεται η καρµίρω – µε το παντελονάκι το ηλίθιο, µες στο µαλλί το κολληµένο. (Ασχετο, αυτή έχει πάει ποτέ µε άντρα; Πολύ θα‘θελα να τον γνωρίσω!).

Και στο καπάκι, κάτι σκληροπυρηνικοί απ’ το πουθενά να λένε ότι η Ελλάδα πρέπει να γυρίσει στη δραχµή! Ποια δραχµή µανούλα µου; Εγώ τρόµαξα να µάθω τα ευρώ – κι ήµουν και δέκα χρόνια νεώτερη. Θυµάστε εκείνο το µηχανάκι, τον µετατροπέα που τον είχαµε σαν της µάνας µας το φυλαχτό; Για να πάρουµε ένα κιλό αγκινάρες, πέφταµε στα υψηλά µαθηµατικά!

Ασε που ήταν και µικροσκοπικά τα πληκτράκια και δεν τα τσάκωνες µε την πρώτη. Λίγο νά ‘φευγε το νυχάκι σε ένα µηδενικό, έβγαινε 1.382 ευρώ η αγκινάρα! Φωτιά τα ζαρζαβατικά, τι να λέµε τώρα!

Κατά τα άλλα:

- Λεφτά υπάρχουν! Ετσι µας είπανε προεκλογικά… Λεφτά υπάρχουν! Με θαυµαστικό στο τέλος!

Εκτός αν µπερδέψανε τα σηµεία στίξεως. Αν αντί για θαυµαστικό, θέλανε να βάλουνε ερωτηµατικό και τους έφυγε το θαυµαστικό κατά λάθος.

Μήπως δεν ήταν «Λεφτά υπάρχουν!». Μήπως ήτανε «Λεφτά υπάρχουν;». Υπάρχουν;;; Πώς λέµε «υπάρχει µετά θάνατον ζωή;» Μήπως δεν ήταν δήλωση; Μήπως ήταν φιλοσοφικό ερώτηµα; Ρητορικό;

Ακαδηµαϊκό;

«ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!». Μας το είπαν… Αλλά δεν µας διευκρίνισαν. Σε ευρώ ή σε δραχµές;

ΤΑ ΝΕΑ