Επιστολή της Fee Marie Meyer από τη φυλακή

Γράμμα από τη φυλακή
Εντός των τειχών…
Μα να που τελικά κάποιες φορές ακόμη και τα πιο τραβηγμένα σενάρια γίνονται πραγματικότητα, μα να που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή προφυλακισμένη στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού επειδή ακριβώς κατείχα δημοσιευμένα έντυπα, επειδή είμαι αναρχική. Βεβαίως, το αρχικό κατηγορητήριο διευρύνθηκε, καθώς προστέθηκε το βαρύτατο αδίκημα της αναφοράς μου στους αναρχικούς φυλακισμένους ως πολιτικούς κρατούμενους. Αυτά είναι τα ευρήματα με τα οποία στοιχειοθετείται η απόφαση του συμβουλίου πλημμελειοδικών, τα μόνα στοιχεία με τα οποία με προφυλακίζουν. Δεν εκπλήσσομαι, απλά αναρωτιέμαι εάν αυτό που υφίσταμαι δεν είναι πολιτική δίωξη, τότε τι είναι; Ίσως, οι τόσες διώξεις συντρόφων με βάση μόνο τις σχέσεις και το φρόνημα τους, δεν είναι πολιτικές. Ίσως να είναι και η κράτηση υπόδικων σε φυλακές υψίστης ασφαλείας ή σε υπόγεια μπουντρούμια τυχαίο φαινόμενο και να μην σχετίζεται με την πολιτική ταυτότητα των έγκλειστων. Για να μην ξεχνάμε και το φαινόμενο μετατροπής πολιτικών δικών σε στρατοδικεία υπό ειδικές συνθήκες, ερήμην και με παρακράτηση ταυτοτήτων όσων παρακολουθούν…

Καλά, πλάκα μας κάνετε;

Η ίδια η εξουσία καταρρίπτει το δίπολο αθωότητας-ενοχής που τόσα χρόνια χρησιμοποίησε για να διαιρέσει το μέτωπο των αγωνιζόμενων σε καλούς και κακούς, νόμιμους και παράνομους. Πλέον, όλα σχετικοποιούνται, οι διαχωριστικές γραμμές γίνονται ρευστές και όλοι όσοι αντιστέκονται τοποθετούνται στην όχθη των ενόχων. Όλοι είναι εν δυνάμει έγκλειστοι στα φιλόξενα κελιά των ελληνικών φυλακών.

Δεν χρειάζεται πια το διαίρει και βασίλευε, η χούντα έχει γίνει πια απροκάλυπτη, ο κόσμος χωρίζεται ξανά σε δυο τμήματα. Σε καταπιεσμένους και κυρίαρχους.

Στα πλαίσια αυτά, δεν έχουν πια σημασία μόνο οι πράξεις αλλά και οι σκέψεις. Βιβλία και έντυπα κατηγοριοποιούνται ως επικίνδυνα και ας αναμένουμε τη νέα έκδοση του “index librorum prohibitorum” (λίστα απαγορευμένων βιβλίων της ιεράς εξέτασης). Ο αναρχικός- αντιεξουσιαστικός λόγος ποινικοποιείται και σίγουρα χρήζει σωφρονισμού, ως ανατρεπτικός. Γίνεται προσπάθεια φίμωσης και εξαφάνισης όχι μόνο των αγωνιζόμενων ανθρώπων αλλά και των σκέψεών και ιδανικών μας, των ιδεών των οποίων είναι φορείς τα γραπτά μας.

Όλα αυτά στο σήμερα είναι άκρως επικίνδυνα.

Επικίνδυνα, γιατί στην εποχή που έμελλε να ζήσουμε έχει κάνει την εμφάνισή του ο νέος φιλελεύθερος ολοκληρωτισμός, η τελείως μεταμοντέρνα και πάντα σοσιαλιστική χούντα.

Επικίνδυνα, καθώς τα κομμάτια του κόσμου που αντιστέκονται διευρύνονται, δικτυώνονται, αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα του πολύμορφου αγώνα.

Από τους αξιοπρεπείς κατοίκους της Κερατέας και των γύρω περιοχών, τους 300 μετανάστες απεργούς πείνας που διεκδικούν το αυτονόητο όνειρο στη ζωή με πλήρη συνείδηση της τάξης τους, μέχρι τους απεργούς των ΜΜΜ και άλλων κλάδων που αρνούνται να δεχτούν τους εκβιασμούς της εργοδοσίας και το κίνημα πολιτικής ανυπακοής των ¨δεν πληρώνω¨ που τα μέλη του πλέων απειλούνται με φυλακίσεις. Αυτοί και πόσοι ακόμη, πόσοι ακόμη…

Η χούντα αυτή τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από τις προηγούμενες, καθώς έχει υιοθετήσει από αυτές την στρατιωτική υπεροχή με τις γρήγορες, ευέλικτες και πανταχού παρούσες δυνάμεις ¨ασφαλείας¨ και το ασφαλίτικο παρακράτος που κυκλοφορεί και οπλοφορεί με κουκούλες και χωρίς διακριτικά, ειδικευμένο στο κυνήγι και τον βασανισμό αγωνιστών, ειδικευμένο για να τρομοκρατεί αληθινά. Τρομοκράτες με νέες και παλιότερες μεθόδους, απαγωγές καταμεσής του δρόμου με κινηματογραφικά εφέ, δημοσιεύσεις φωτογραφιών πριν ακόμη κι από την απαγγελία των κατηγοριών (πρόσφατη περίπτωση του συντρόφου Κ. Σ στη Θεσσαλονίκη), εφεύρεση οργανώσεων δίχως όνομα και ενέργεια στο κατηγορητήριό τους, τρομονόμους με ειδικές διατάξεις, κι άλλους νόμους, κι άλλες φυλακίσεις.

Όλο αυτό το κλίμα συντηρείται και αναπαράγεται από τα μήντια που αναλαμβάνουν το ρόλο που το κράτος ποτέ δεν θα μπορούσε να διεκπεραιώσει από μόνο του. Με ψέματα και άλλα ψέματα, με εκπομπές για αδιάφορους διάσημους που απευθύνονται μόνο σε ηλίθιους και υποτιμούν την νοημοσύνη όσων παρακολουθούν, προσπαθούν από την μία να διασπάσουν και να τρομοκρατήσουν και από την άλλη να κρατήσουν ναρκωμένο και υποτελή σε ένα ευτελές όνειρο τον κόσμο.

Αυτή τη στιγμή λοιπόν, για τους παραπάνω λόγους η αλληλεγγύη ως βασική συνιστώσα συνένωσης του μετώπου των καταπιεσμένων, παίρνει ακόμη μεγαλύτερη αξία. Η αλληλεγγύη που σημαίνει εγγύτητα και όχι ταύτιση, αναγνώριση του κοινού τόπου της κατάστασης αγώνα. Η θεμελιώδης πολιτική αρετή της υψηλότερης κοινωνικής οργάνωσης σε συνδυασμό με την υπέρτατη ατομική πληρότητα.

Αγωνιστικούς χαιρετισμούς, την φιλία μου και την σκέψη μου σε όλους τους συντρόφους και φίλους εντός και εκτός των τειχών, γερά! Γιατί μέχρι το γκρέμισμα της τελευταίας φυλακής και την απόλυτη ελευθερία, κανείς δεν είναι ελεύθερος. Γιατί πάντοτε το πιο βαθύ σκοτάδι πέφτει πριν απ΄ το ξημέρωμα!

Fee Meyer
Κελί 35 β πτέρυγα
γυναικείων φυλακών κορυδαλλού

athens.indymedia.org

Το Κουτί της Πανδώρας