ΚΕΠΕΠ ΛΕΧΑΙΝΩΝ: Κέντρο διερχομένων για το Άγιο Πέτρο - του Σπύρου Γκάρου (Νυρεμβέργη)
Στο Κέντρο περίθαλψης παιδιών (ΚΕΠΕΠ) Λεχαινών Ηλείας, όπως αναφέρει το ΒΗΜΑ, το Φεβρουάριο φέτος, συνέβη ένας καινούριος θάνατος μίας ανάπηρης κοπέλας από άγνωστα αίτια. Στο ίδρυμα ΚΕΠΕΠ φιλοξενούνται 75 παιδιά με βαριά νοητική υστέρηση και ειδικές ανάγκες. Αρωτιέμαι, τι είδους φιλοξενία (!!!) είναι αυτή, όταν σ΄ αυτό το ίδρυμα οι συνθήκες διαμονής είναι απάνθρωπες; Ιδιαίτερα που αυτές οι ανθρώπινες υπάρξεις, οι αδικημένες από τη φύση, αυτοί που χρειάζονται μία άλλη μεταχείριση, κατανόηση και αγάπη, ζούνε σε ξύλινα κλουβιά φυλακές ή όπως η “Ελευθεροτυπία” τις ονομάζει: ¨φυλακές ψυχών”, και κακοποιούνται.
Κάθε τόσο σ' αυτό το ίδρυμα πεθαίνουν παιδιά ανάπηρα από άγνωστες αιτίες, χωρίς κανείς να το λαβαίνει υπόψιν του, έτσι στα σκοτεινά εξαφανίζονται. Η “Ε” αναφέρει ότι αρκετά χρόνια η φρίκη κυριαρχεί σ΄ αυτό το ίδρυμα.
Θυμάμαι ότι κάποτε η Ευρώπη είχε ξεσηκωθεί, όταν στο Βουκουρέστι, μετά την πτώση του Τσαουσέσκου, είχαν βγει στο φως της δημοσιότητας εικόνες από ιδρύματα αναπήρων και παντελώς εγκαταλειμμένων παιδιών σε άθλια κατάσταση, με λίγα λόγια καταδικασμένα σε αργό θάνατο. Ήταν ένα κοινωνικό έγκλημα. Για πολλές ημέρες ο ημερήσιος τύπος και η τηλεόραση στη Γερμανία έδειχναν τα απάνθρωπα που γίνονταν μέσα σ' αυτά τα ιδρύματα. Βέβαια ήταν μία ευκαιρία να κατηγορήσουν το κομμουνιστικό καθεστώς που κυβερνούσε εκείνη την εποχή. Τις συνθήκες ζωής αυτών των παιδιών μπορούσε κάποιος να τις συγκρίνει με αυτές των γερμανικών στρατοπέδων συγκέντρωσης (ΚΖ) κατά στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Αλλά και σήμερα, στον 21ο αιώνα, αυτά τα αίσχη να παρουσιάζονται στην Πατρίδα μας, ξεφεύγει από τα όρια της ανθρώπινης λογικής και του πολιτισμού μας. Η “Ε” έγραφε ότι η φρίκη “φώλιαζε” αρκετά χρόνια πριν από το 2009. Είναι ντροπή για την αυτοδιοίκηση, την εκκλησία και την κοινωνία να σιωπούν και να αδιαφορούν για τα έκτροπα που συμβαίνουν στην πόλη τους.
Στη μνήμη μου φέρνω την εικόνα των τριών πιθήκων: Ο ένας με τα χέρια του κλείνει τα μάτια, ο δεύτερος τ΄αυτιά και ο τρίτος το στόμα. Δηλαδή: “άκου, βλέπε, μη μιλάς”...
Φαντάζομαι ότι το ίδιο ακριβώς συμβαίνει όλα τα χρόνια και στα Λεχαινά με το ΚΕΠΕΠ. Ευτυχώς που μία αγγλίδα εθελόντρια, έγραψε στην “Ἑλευθεροτυπία”μία έκθεση και αναφέρθηκε στις συνθήκες που επικρατούν στο ίδρυμα. Πριν τελειώσω, θέλω ακόμα να ρωτήσω: Πού είναι το αρμόδιο υπουργείο; Που είναι η Εκκλησία και η UNICEF; Να βάλουν φρένο ή ν΄αλλάξουν αυτή την κατάσταση που επικρατεί στο ΚΕΠΕΠ.
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
.jpg&size=summary_medium)
