Αριστοτέλης Ωνάσης: Ο περιπετειώδης βίος του Έλληνα Κροίσου - Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη

Με τη συμπλήρωση 36 χρόνων από το θάνατο του μεγιστάνα

Πώς έγινε, από κλητήρας (σε εφημερίδα) τηλεφωνητής και απο γενικός πρόξενος…Ωνάσης !

akontogiannidis@yahoo.gr

Συμπληρώνονται 36 χρόνια από τότε που πέθανε (15-3-1975), ο πολυσυζητημένος Έλληνας Κροίσος Αριστοτέλης Ωνάσης, που γινόταν τακτικά είδηση στις εφημερίδες, για τα πλούτη και τους έρωτες του.

Η αυλαία του πολυτάραχου βίου του άνοιξε στις 20 Ιανουαρίου 1906 στη Σμύρνη. Τότε, στην προκυμαία του λιμανιού, ο καπνοβιομήχανος Σωκράτης Ωνάσης, από το Μουταλάσι της Καππαδοκίας καθώς γύριζε με το βαπόρι απ’ την Καβάλα όπου πήγε ν’ αγοράσει μυρωδάτα καπνά, μαθαίνει από τον γραμματικό του, ότι η σύζυγός του Πηνελόπη γέννησε γιό! Γεμάτος χαρά ο Σωκράτης, αφού έδωσε το μπαξίσι στον υπάλληλό του, τράβηξε με την άμαξα να δει το γιό του. Τον βάφτισε Αριστοτέλη. Πιστή η οικογένεια στην αρχαιοελληνική παράδοση, έβαζε ονόματα όπως: Σωκράτης, Πηνελόπη, Άρτεμις, Καλλιρρόη, Αλέξανδρος, Αθηνά. Μόνο το Χριστίνα δόθηκε κατ’ απαίτηση της Τίνας Λιβανού.

Φωτο: Ο γάμος του με την Τίνα Λιβανού

Ο Αριστοτέλης, φοίτησε στην Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης και παρακολουθούσε τις πατρικές δουλειές στο καπνεργοστάσιο. Η μικρασιατική καταστροφή φέρνει την οικογένεια στην Αθήνα, και ο Αριστοτέλης δουλεύει κλητήρας στην εφημερίδα «Ελεύθερος Λόγος». Ένα χρόνο μετά, με φορτηγό πλοίο πηγαίνει στη Νάπολη Ιταλίας και απο εκεί παρκάρει ναύτης για Αργεντινή.

Στο Μπουένος Αϋρες, με τα αγγλογαλλικά που ήξερε, εργάστηκε τηλεφωνητής στην τηλεφωνική εταιρία «United Telecom». Με το δαιμόνιο εμπορικό μυαλό δημιουργεί σε πέντε χρόνια μεγάλη περιουσία απο ένα μικρό εργοστάσιο παραγωγής τσιγάρων που άνοιξε. Το 1928 υπογράφει για λογαριασμό της ελληνικής κυβερνήσεως διακρατική συμφωνία με την Αργεντινή και διορίζεται γενικός πρόξενος!

Ρευστοποιεί κατόπιν την περιουσία του, κάπου 1.000.000 δολάρια και αγοράζει σε τιμές ευκαιρίας έξι φορτηγά πλοία απο καναδική εταιρία αντί 120.000 δολαρίων. Το 1932, παραγγέλλει το πρώτο πετρελαιοφόρο («Καλλιρρόη») και το 1940 άλλα δύο !

Φωτο: Ο γάμος του με την Τζάκυ Κέννεντυ

Με τον μικρό αλλά υπολογίσιμο στόλο, ο Ωνάσης γίνεται γνωστός στους ναυτιλιακούς κύκλους. Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι σύμμαχοι ναύλωσαν τα πλοία του για να εξυπηρετήσουν τους πολεμικούς τους σκοπούς. Πολλά βούλιαξαν και μετά τον πόλεμο, ο Ωνάσης, από τις αποζημιώσεις που πήρε αγόρασε 17 δεξαμενόπλοια, ξενοδοχεία, καζίνο και θέατρα στο Μόντε Κάρλο.

Το 1950 δημοσιεύει σειρά άρθρων στον «Εθνικό Κήρυκα» για την ανάπτυξη της Ναυτιλίας που μπορεί να εξελιχθεί σε σοβαρή πηγή εισροής συναλλάγματος στην Ελλάδα. Το 1957 ιδρύει την «Ολυμπιακή Αεροπορία» και δρομολογεί αεροπλάνα σε πόλεις των πέντε ηπείρων.

Ο Ωνάσης με την τεράστια περιουσία έκτισε έναν μύθο γύρω απο το όνομά του. Αγαπούσε τα γλέντια, τις όμορφες γυναίκες και τη… δημοσιότητα. Το 1946 νυμφεύθηκε την Τίνα Λιβανού, έγινε αποδεκτός στην κοσμική ελίτ και απέκτησαν τη Χριστίνα και τον Αλέξανδρο. Το 1960 χωρίζει απο την Τίνα. Το διαζύγιό του σχολιάστηκε όπως και οι σχέσεις του με την αξεπέραστη πριμαντόνα της όπερας Μαρία Κάλας, χωρίς να την νυμφευθεί. Αντ’ αυτής νυμφεύθηκε το 1968 την χήρα του προέδρου Κέννεντυ, Ζακελίν.

Φωτο: Με τη Μαρία Κάλλας - Ένας παράξενος έρωτας που δεν οδήγησε πουθενά

Το μεγάλο πλήγμα ήλθε όταν γιόρταζε το Γενάρη του 1973 τα 67α γενέθλιά του στη Νέα Υόρκη. ΄Ηταν τα πιο μαύρα, γιατί πληροφορήθηκε τον σοβαρό τραυματισμό του μονάκριβου γιού του Αλέξανδρου… Και μόλις τον είδε νεκρό στο ΚΑΤ, ψέλλισε συγκλονισμένος: « Η ζωή μου έχασε κάθε νόημα…»

Τα μονά – ζυγά του Ωνάση!

Όταν κάποτε ο Ωνάσης κατέβηκε στον Πειραιά σε εκδήλωση καθέλκυσης πλοίου, μόλις βγήκε από τη λιμουζίνα, είδε στο πεζοδρόμιο νεαρό δημοσιογράφο, να τρώει φιστίκια. Τον πλησίασε, έχωσε το χέρι στο σακουλάκι, πήρε μερικά και με κλειστή την παλάμη ρωτά: Μονά, ζυγά; Ζυγά! Απαντά αιφνιδιασμένος ο δημοσιογράφος. Εκείνος ανοίγει την παλάμη, μετρά: «… τέσσερα πέντε, έξι, επτά ! Μονά! Έχασες!» του λέει και τράβηξε στο χώρο της εκδήλωσης, τρώγοντας τα φιστίκια που κέρδισε στον… τζόγο.

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Real News της 14 Μαρτίου 2011