Κιβωτός με παλαιούς σπόρους

Η εγκατάσταση των Γιαννίση - Κοτιώνη που μας εκπροσώπησε στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, έρχεται στην Πειραιώς

Μια κιβωτός με σπόρους και φυτά, μια κουζίνα με σκεύη και ό,τι άλλο χρειάζεται για να παραγάγει διατροφικά προϊόντα. Μια «μαγειρική» που θέλει να αποτελεί το άλτερ έγκο της αρχιτεκτονικής... Τι δουλειά έχουν όλα αυτά σε ένα μουσείο, στο Μπενάκη συγκεκριμένα, στην οδό Πειραιώς; Απλούστατα είναι η ελληνική συμμετοχή στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας το 2010, που θα έχουμε τη δυνατότητα να την απολαύσουμε οι περισσότεροι στην Αθήνα, έστω και καθυστερημένα, αλλά με μια επικαιρότητα.

Ζούμε σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης, λένε οι υπεύθυνοι, αρχιτέκτονες, Φοίβη Γιαννίση και Ζήσης Κοτιώνης, για την επιμέλεια και τον σχεδιασμό αυτής της πρωτότυπης πολυμεσικής εγκατάστασης (κατασκευή, έκθεση εικόνων, βίντεο προβολή), που ακούει στον τίτλο «Κιβωτός. Παλαιοί σπόροι για νέες καλλιέργειες». Μέσα στην οικονομική κρίση, την ελληνική κρίση της αγροτικής παραγωγής και τη συρρίκνωση του περιβαλλοντικού αποθέματος, η «Κιβωτός» θέλει να αναδείξει τη βιοποικιλότητα του ελληνικού φυτογενετικού υλικού, που είναι διαθέσιμη αλλά ξεχασμένη ή υπό εξαφάνιση. Οι σπόροι που παρουσιάζει εμφανίζονται «ως συναισθηματική εμπειρία και ταυτόχρονα, η κουζίνα της κιβωτού παράγει διατροφικά προϊόντα, προτείνοντας στους επισκέπτες μια συμβολική αλλά και πραγματική πλατφόρμα παροδικής συμβίωσης και επικοινωνίας».

Αλλά ποιος είναι ο ρόλος της αρχιτεκτονικής σ΄όλα αυτά; Σύμφωνα με τη φιλοσοφία της πρότασης, η αρχιτεκτονική έχει την ευθύνη όχι μόνο για την ανέγερση κτιρίων αλλά και για τη συγκρότηση της εδαφικής δραστηριότητας εν γένει. «Το σύνολο του ανθρώπινου εδάφους είναι το πεδίο που η αρχιτεκτονική οφείλει να διαχειρίζεται, αίροντας τους διαχωρισμούς πόλης και υπαίθρου εξαρχής και ακόμα περισσότερο σήμερα με τους νέους όρους μητροπολιτικής κατοίκησης της μεταβιομηχανικής εποχής».

Εγκατάσταση
Ετσι, η «Κιβωτός» φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως επαναπροσδιορισμός της υλικής και της πρακτικής διάστασης του αρχιτεκτονείν. Η εγκατάσταση είναι αποτέλεσμα μιας πλούσιας συλλογικής δουλειάς: Του εικαστικού Γιάννη Ισιδώρου, ο οποίος με την οπτική και ηχητική του συμμετοχή παράγει ένα περιβάλλον προσομοίωσης με την αρχαϊκή αγροτική παραγωγή. Του αρχιτέκτονα Κώστα Μανωλίδη, της εικαστικού Μαρίας Παπαδημητρίου, η οποία με ένα υλικό τεκμηρίωσης σπορείας και φαγητού επανεισάγει στο έδαφος της μητρόπολης αγροτικές πρακτικές, συνδυασμένες με την ηδονή της διατροφής. Του βιολόγου Ορέστη Δαβία, αλλά και του εικαστικού Αλέξανδρου Ψυχούλη, που στοιχειοθετεί ίχνη ενός οδηγού για τον επίδοξο κηποτέχνη-καλλιεργητή της αστική ζωής.

Η «Κιβωτός», εγκιβωτίζοντας τη διέγερση των αισθήσεων, την απόλαυση και τον ηδονισμό, τη συντροφικότητα και τη συμβίωση, φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως αντίποδας στον καταναλωτικό μοναχισμό της μητροπολιτικής ζωής.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΡΟΥΜΠΟΥΛΑ

ΕΘΝΟΣ

Αποστολή: Γιώργος Θαλασσινός