Γιατί ο Ομπάμα "έφαγε" τον Οσάμα; - Του Δημήτρη Μακροδημόπουλου

Εξυπηρετούσε τελικά τα συμφέροντα της Δύσης η δολοφονία του Οσάμα Μπιν Λάντεν; Γιατί σχεδιάστηκε και εκτελέσθηκε σε μια περίοδο κατά την οποία οι εξεγέρσεις στο Μαγκρέμπ και τη Μέση Ανατολή αποδεικνύουν την αποδυνάμωση της επιρροής των φονταμενταλιστών και αναδεικνύουν ως  πρωτοπόρα δύναμη τη νεολαία; Δεν διακινδυνεύουν έτσι οι ΗΠΑ να χάσουν τον έλεγχο των εξεγέρσεων τον οποίο όπως φαίνεται διατηρούν μέχρι σήμερα; Μπορεί το γόητρο του προέδρου των ΗΠΑ να χρειάζονταν άμεσα μια μεγάλη επιτυχία ως αποστομωτική απάντηση προς τους συντηρητικούς αντιπάλους του, κατ’ εξοχήν πολέμιους της τρομοκρατίας, μπορεί η οικονομική  κρίση και τα τεράστια ποσά που δαπανήθηκαν στο Αφγανιστάν και το Ιράκ να απαιτούσαν μια εντυπωσιακή επιτυχία ώστε να κοπάσει εν μέσω της κρίσης η δυσφορία του αμερικανικού λαού, όμως πού οδηγεί η εξέλιξη αυτή; Πρυτάνευσε η απονομή της «δικαιοσύνης» για την καταστροφή των Δίδυμων Πύργων ή η σκοπιμότητα;

Η δολοφονία του ηγέτη της Αλ Κάιντα θα τον ηρωοποιήσει και θα τον αγιοποιήσει στον αραβικό και κατ’ επέκταση σε ολόκληρο των ισλαμικό κόσμο. Μπορούμε να ισχυριστούμε τηρουμένων των αναλογιών ότι ένας νέος Μωάμεθ γεννήθηκε στο Αποταμπάντ του Πακιστάν με τη δολοφονία του Μπιν Λάντεν. Είναι βέβαιο ότι ο θάνατός του θα οδηγήσει σε μπαράζ τρομοκρατικών επιθέσεων των φανατικών οι οποίες είναι αδύναμες να διαταράξουν τις παγκόσμιες ισορροπίες, όμως θα δώσουν τα επιχειρήματα και τα προσχήματα στις ΗΠΑ και ευρύτερα στη Δύση να επέμβουν ενεργότερα στην Εγγύς και τη Μ. Ανατολή διασφαλίζοντας τα συμφέροντά τους. Η κρίση πιέζει αφόρητα τις ΗΠΑ και την Ευρώπη και το ντόμινο των εξεγέρσεων μπορεί να αποσταθεροποιήσει τον ισλαμικό κόσμο επιτρέποντας περαιτέρω διείσδυση της Κίνας. Μόνον η όξυνση και η ένταση μπορεί να δικαιολογήσει τις επεμβάσεις για την σταθεροποίηση της κατάστασης στην επιθυμητή κατεύθυνση. Ήδη η αντιφατική πολιτική της Δύσης στη Λιβύη, στο Μπαχρέιν, στην Αίγυπτο και στη Συρία απέδειξε ότι το πρόσχημα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της. Η οικονομική κρίση πιέζει για εντατικότερη εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και ο δρόμος για την επίτευξη αυτού είναι μονόδρομος.

Όσο υπήρχε η ΕΣΣΔ η προστασία του «ελεύθερου» κόσμου από την κομμουνιστική επιβουλή έδινε στη Δύση το πρόσχημα για περιφερειακές συμμαχίες με τα μουσουλμανικά κράτη στη Βόρεια Αφρική και την Ασία. Με τη διάλυσή της, η εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ και ο Σαντάμ ανανέωσαν το πρόσχημα για τη στρατιωτική επέμβαση και παραμονή πλέον της Δύσης στην περιοχή του Κόλπου. Όμως η ενοχοποίηση του Σαντάμ δεν μπορούσε να αιτιολογήσει τα σχέδια της Δύσης να εκμεταλλευθεί το γεωπολιτικό και γεωοικονομικό κενό που δημιούργησε η αποχώρηση της Μόσχας από το διεθνές προσκήνιο. Αντίθετα το επιχείρημα της πάταξης της τρομοκρατίας δίνει το δικαίωμα στη Δύση να επεμβαίνει σε ολόκληρο τον Τρίτο Κόσμο.

Βέβαια το πρόσχημα της τρομοκρατίας δεν μπορεί να συγκαλύψει τις πραγματικές αιτίες της αντίδρασης του ισλαμικού κόσμου που οφείλεται στα δεινά της αποικιοκρατίας και του νεοαποικισμού από τον 15ο αιώνα μέχρι σήμερα. Ακόμη και οι σημερινές εξεγέρσεις στα αραβικά κράτη στρέφονται έμμεσα κατά της Δύσης αφού αμφισβητούν τα καθεστώτα και το status quo που επέβαλαν τα αποικιοκρατικά συμφέροντα.  Όταν ο Ινδός Μ. Ρόι το 1920 και ο Λένιν το 1923 προέβλεπαν ότι η επανάσταση θα έλθει από τις εξαθλιωμένες μάζες της Ανατολής, την αποικιοκρατική εκμετάλλευση εννοούσαν ως κινητήρια δύναμη των λαών της. Αυτή προσπαθεί να ελέγξει με κάθε τρόπο η Δύση ιδιαίτερα μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μόνο που σήμερα τα τεράστια εμπορικά πλεονάσματα της Κίνας και τα αντίστοιχα ελλείμματα των ΗΠΑ και των κρατών της Ευρώπης επιβάλλουν μεγαλύτερο έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών για τον περιορισμό της πρόσβασης του Πεκίνου σε φθηνές πρώτες ύλες και την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης της Ανατολής από τη Δύση. Η όξυνση του ισλαμικού φονταμενταλισμού με τη δολοφονία του Μπιν Λάντεν σε μια περίοδο που έδειχνε να αποδυναμώνεται η επιρροή του θα συμβάλλει τα μέγιστα προς αυτή την κατεύθυνση.

Ανιχνεύσεις