Ο θρίαμβος του Γεωργίου Β΄! - Του Στέφανου Κασιμάτη

kassimatis@kathimerini.gr

Εσείς, κύριε ή κυρία, που ίσως πίνετε τώρα το πρωινό καφεδάκι σας παρέα με την εφημερίδα, ανοίξτε τα παράθυρα, ανοίξτε τις ψυχές! Ξυπνήστε τα παιδιά και βάλτε μουσικές θριαμβικές να παίζουν στη διαπασών! Βγείτε στη βεράντα και φωνάξτε τους γειτόνους! Κατεβάστε τον γκρα του παππού από το πατάρι και πιάστε τις μπαλωθιές! Τρέξτε στην πιο κοντινή εκκλησιά και χτυπήστε χαρμόσυνα την καμπάνα! Γιατί έπειτα από τόσο ζόφο η γλυκιά μας πατρίδα, επιτέλους, ξανά προς τη δόξα τραβά! Ωσαννά, ωσαννά!

Μικρή παύση για να μου φύγει η έξαψη... Αφού σας ζητήσω συγγνώμη για την περιστασιακή, πλην ανοίκεια, απώλεια ψυχραιμίας, να σας παρουσιάσω την είδηση που θα σας φτιάξει την ημέρα: Ο Γεώργιος Β΄του οίκου των Παπανδρέου-Μινέικο βραβεύθηκε από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου Υγείας, για...«τη σταθερή αντικαπνιστική του στάση και την υιοθέτηση αυστηρής σχετικής νομοθεσίας»! Το εν λόγω βραβείο, διαβάζουμε στην ανακοίνωση, είναι «η υψηλότερη διάκριση της ΠΟΥ για τον περιορισμό του καπνίσματος». (Υποθέτω ότι θα υπάρχουν υψηλές διακρίσεις της ΠΟΥ και σε άλλες κατηγορίες, π.χ. για κανό, ποδήλατο, πιλάτες κ.λπ. Υπομονή, αγαπητοί μου, και με τη μεθοδικότητά του ο πρωθυπουργός μας θα τα σαρώσει όλα!)

Εκείνο όμως που προκαλεί ρίγη συγκινήσεως στους γνήσιους πατριώτες είναι το σκεπτικό της απόφασης της ΠΟΥ: «Ηταν μια σημαντική πράξη πολιτικού θάρρους (sic) η επιχειρηματολογία και η σταθερή υποστήριξη εν δυνάμει μη δημοφιλών μέτρων, παρά την αντίδραση οργανωμένων συμφερόντων και σε περίοδο που η ελληνική κυβέρνηση υιοθετούσε αυστηρά μέτρα λιτότητας με σκοπό τη μείωση του δημοσίου χρέους και την έξοδο της χώρας από την οικονομική κρίση».

Αν όμως κάποιοι διαβάζετε για «πολιτικό θάρρος», «αντίδραση οργανωμένων συμφερόντων», «μείωση δημοσίου χρέους» κ.λπ. και, σκεπτόμενοι ότι όλα αυτά αφορούν την αντικαπνιστική στάση του πρωθυπουργού, σας πιάνουν τα νεύρα σας και, ξαφνικά, καταλαμβάνεσθε από την ασυνήθιστη ανάγκη να σκίσετε την εφημερίδα και να τη φάτε, μην το κάνετε! Δεχθείτε τη διεθνή υπεροχή του πρωθυπουργού μας και, απαλλαγμένοι από την τυραννία της υπερηφάνειας, θα δείτε πόσο δυνατότεροι θα νιώσετε μέσα από την ταπείνωση που σας προσφέρει η αναγνώριση του μεγαλείου του Γεωργίου Β΄. (Βέβαια, αν κάποιοι άλλοι αναρωτιέστε μήπως οι ξένοι απλώς σπάνε πλάκα με την Ελλάδα και την ηγεσία της, ειλικρινά, με το χέρι στην καρδιά, δεν μπορώ να το αποκλείσω με σιγουριά. Ως γνωστόν, ο κόσμος είναι γεμάτος από κακούς ανθρώπους που φθονούν και επιβουλεύονται την ωραιότερη χώρα του κόσμου, που κατοικείται από τους εξυπνότερους ανθρώπους του κόσμου...)

Αλλά και για εσάς, τους θιασώτες της τετράγωνης λογικής, τους πρακτικούς και πραγματιστές, εσάς που ξέρω ότι μυκτηρίζετε τη συγκίνησή μου, έχω κάτι με το οποίο ελπίζω να σας μεταπείσω. Ναι, ξέρω ότι στα χρόνια που έρχονται μπορεί ο καθένας μας να συναντήσει τη μοίρα του από την ανέχεια που θα επικρατήσει, όταν η σύνταξη θα φθάσει σε επίπεδα Βουλγαρίας, όταν η χώρα δεν θα έχει χρήματα για να εισαγάγει τρόφιμα και καύσιμα, όταν οι υπάλληλοι του Δημοσίου θα εξακολουθούν να έχουν εργασία αλλά όχι μισθό. Ομως, χάρη στον Γεώργιο Β΄ ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες να πεθάνουμε από καρκίνο των πνευμόνων! Πού το βάζετε αυτό;

Για το τέλος, αφήνω εσάς τους σκοτεινούς θιασώτες του κυνισμού. Εσάς που δεν ιδρώνει το αυτί σας με τα παραπάνω. Εσάς που ξέρετε ότι ο περίφημος νόμος, για τον οποίον βραβεύθηκε ο Γεώργιος Β,΄απλώς... δεν εφαρμόζεται. Εσάς που υποψιάζεσθε ότι κάτι αφελείς αλλοδαποί (πάνω κάτω σαν αυτούς που τόσα χρόνια έπαιρναν στα σοβαρά τις ελληνικές στατιστικές...), οι οποίοι έχουν την πλάνη ότι η Ελλάδα είναι χώρα ευρωπαϊκή, με θεσμούς, φαντάζονται ότι στην Ελλάδα οι νόμοι εφαρμόζονται και, γι’ αυτό βραβεύουν τον πρωθυπουργό. Είναι αλήθεια ότι αφθονούν τα περιστατικά, όπου τα τασάκια εξαφανίζονται από τα εστιατόρια προτού εμφανισθεί ο Γεώργιος Β΄ (βλέπετε, πάντοτε ειδοποιεί τηλεφωνικώς) και μόλις φεύγει εμφανίζονται και πάλι στα τραπέζια. Αλλά κι αυτό μπορεί να ξεπερασθεί. Διότι, ενδυναμωμένος ηθικά με την υψίστη διάκριση της ΠΟΥ, ο Γεώργιος Β΄ μπορεί να γυρίζει κάθε βράδυ σε όσο περισσότερα μπαρ και εστιατόρια είναι δυνατόν, μένοντας όσο περισσότερο μπορεί στο καθένα, πετυχαίνοντας έτσι το μάξιμουμ της εφαρμογής του νόμου. Βέβαια, τώρα που το σκέπτομαι καλύτερα, εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα: Πότε θα του μένει χρόνος για ύπνο, που τόσο πολύ τον χρειάζεται ώστε να αντλεί δυνάμεις για τον αγώνα υπέρ της σωτηρίας της χώρας; Αλλά, για το συγκεκριμένο πρόβλημα, εκλιπαρώ την κατανόησή σας. Απάντηση δεν έχω...

Απάντηση Βενιζέλου

Αναφερόμενος στο σημείωμα της περασμένης Πέμπτης, σχετικώς με την «αξιοποίηση» των χώρων του στρατοπέδου «Παύλος Μελάς» από το υπουργείο Εθνικής Αμύνης, ο υπουργός Ευάγγελος Βενιζέλος έστειλε την κάτωθι επιστολή:

«Το σχόλιο για την παραχώρηση της χρήσης του πρώην στρατοπέδου Παύλου Μελά στον ομώνυμο δήμο φοβούμαι ότι αδικεί το επίμονο και διαρκές αίτημα της ευρύτερης περιοχής να αποδοθεί ο χώρος αυτός στην τοπική κοινωνία, καθώς δεν χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια από τις Ενοπλες Δυνάμεις και περιλαμβάνει πολλά διατηρητέα κτήρια. Η μετατροπή του “Παύλου Μελά” σε μητροπολιτικό πάρκο συνιστά επιλογή του ρυθμιστικού σχεδίου και του ευρύτερου χωροταξικού σχεδιασμού της Θεσσαλονίκης που επιβεβαιώθηκε πρόσφατα από το υπουργείο Περιβάλλοντος. Η μετατροπή του χώρου αυτού σε μητροπολιτικό πάρκο (και όχι η οικοπεδοποίησή του για την ανέγερση κατοικιών) είναι μια αναπτυξιακή επιλογή. Αναβαθμίζει συνολικά μια από τις πιο βεβαρημένες και πυκνοκατοικημένες περιοχές του πολεοδομικού συγκροτήματος. Αναβαθμίζει συνεπώς τις αξίες γης και μπορεί να συμπαρασύρει πλήθος οικονομικών δραστηριοτήτων που θα έχουν και έμμεσο δημοσιονομικό όφελος. Εάν το Δημόσιο στρεφόταν σε μια αλλαγή του χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού ώστε ο χώρος αυτός να φιλοξενήσει νέες κατοικίες, το μόνο αποτέλεσμα θα ήταν η μακροχρόνια αδρανοποίηση του χώρου και μια αδιέξοδη δικαστική και κοινωνική αντιπαράθεση. Ενα μητροπολιτικό πάρκο εμπεριέχει άλλωστε πλήθος εμπορικών δραστηριοτήτων. Το πιο απλό είναι ο υπόγειος σταθμός αυτοκινήτων. Στις δραστηριότητες αυτές το Δημόσιο, μέσω του Ταμείου Εθνικής Αμυνας, θα έχει πάντα τη δική του διασφαλισμένη συμμετοχή. Πιστεύω ότι το σχόλιό σας οφείλεται αφενός μεν στην αγωνία σας για την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού και αναπτυξιακού προβλήματος της χώρας, αφετέρου δε στην έλλειψη πληροφόρησης για τα δεδομένα της συγκεκριμένης περιοχής. Θα χαρώ να κάνουμε μαζί ένα πολιτικο-φιλοσοφικό περίπατο στον Βοτανικό Κήπο που δεν ξέρω αν θα γίνει στον Δήμο Παύλου Μελά, αλλά σίγουρα υπάρχει στα όνειρά μας».

Ασμένως αποδέχομαι την τιμητική πρόσκληση του υπουργού. Φοβάμαι όμως πως όταν, με το καλό, πραγματοποιηθεί το όραμα του βοτανικού κήπου, τουλάχιστον ο γράφων θα έχει προ πολλού μετοικήσει στους αιωνίους λειμώνες...

Αθάνατα Εighties!

Τελικά, η εναγωνίως αναμενόμενη ομιλία του Ακη Τσοχατζόπουλου στη Βουλή για το ζήτημα των υποβρυχίων δεν ήταν τίποτε περισσότερο παρά μία σπονδή στη δεκαετία του 1980. Ο πρώην υπουργός –που φαίνεται ότι τόσο πολύ υποφέρει μακριά από τον φυσικό χώρο του– αφέθηκε στη νοσταλγία και, απλώς, εκφώνησε έναν πανηγυρικό σε άπταιστη πασοκική γλώσσα των αλησμόνητων Eighties. Ωραία παράσταση, κρίμα που δεν είχε μουσική υπόκρουση εποχής, π.χ. Μάικλ Τζάκσον...

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ